pablak pisze:
To Rosochata Niedźwiedzica - córka Łysej Pumy i nie tylko
oooo tak
Cytat:
Księżyc świecił nisko nad horyzontem. Uśpiona preria była cicha.
I tylko skunksy psuły ogólne wrażenie i miłą atmosferę.
Krwisty Bill nie ruszał się na krok od pala,
tak był do niego przywiązany,
i spod wpółzapuchniętych powiek bacznie obserwował co jest.
A dobrze nie było.
Całe plemię Płaskich Stóp otaczało pal,
a przed Billem siedzieli wodzowie
- Obłędny Jeleń, Pędzący Bizon
i przede wszystkim Łysa Puma, najbardziej zawzięty na skalpy,
z żądzą mordu tlącą się w oczach.
Bill wiedział, że Płaskie Stopy wykopały topór wojenny,
ale jak się okazało - znowu bez trzonka.
Stąd wściekłość i rozgoryczenie.
Ogólnie więc sytuacja wyglądała źle:
Bill czuł, że tylko jakiś fort lub fortel może go uratować i myślał intensywnie.
Może zaproponować im jakąś zabawę? Ale w co?
- myśli jak błyskawice przelatywały mu przez głowę
- w "Starego niedźwiedzia gryzlly"?, w "Czerwonego luda"? w "Pochowanego"?, "W doktora"?
- nic sensownego mu się nie kojarzyło.
"W mordę" by była najlepsza, a potem na mustanga - pomyślał, ale nie pamiętał dokładnie na czym zabawa polega.
Wtem poczuł, że ktoś po omacku rozcina rzemienie.
To Rosochata Niedźwiedzica, córka Łysej Pumy i nie tylko, przybywała mu z pomocą.
W chwilę później Bill był wolny.
Odczekawszy moment, jednym potężnym skokiem skoczył na siodło,
...
spadł z drugiej strony
...
i po chwili tętent trzewików uzmysłowił czerwonoskórym niepowetowaną stratę niegodziwej rozrywki.
Indianie rzucili się w pogoń - niestety - ciemność wchłonęła zbiega.
W rezerwacie znów było cicho i spokojnie.
Tylko rzadka zwierzyna pomykała bokiem,
to znów przodem, to znów bokiem
- aby nie wpaść na jakieś drzewo.
A Łysa Puma, widząc co się stało,
z rezygnacją powiedział - Howgh! -
I podrapał się w głowę, przechodząc przez ostre krzaki.
i od razu część druga póki pamiętam (właściwie chyba pierwsza)
Cytat:
Krwisty Bill gwałtownie zatrzymał spienionego z tego powodu mustanga przed wahadłowymi drzwiami salonu Griffithsa.
Mustang, ściągnięty silną dłonią przysiadł mu na zadzie,
ale Bill nie zwrócił na to szczególnej uwagi.
Żadna siła nie była go w stanie powstrzymać.
Teraz albo nigdy - pomyślał ponuro, wstając i otrzepując się z nawierzchni, o tej porze pylistej bardzo.
Powoli się rozejrzał dookoła.
Było cicho, bezdusznie, pachniało mordem i wczesną korupcją.
Z GRIFFITHS-SALOON zalatywała tęskna muzyka, brzęk kieliszków i towarzyskie wycie czerwonoskórych.
Widocznie i tym razem znów całe plemię Siksów musiało być w środku.
Sytuacja wyglądała więc dość korzystnie, ale jakieś wyjście musiało się przecież znaleźć.
. - Niedoczekanie twoje, ty zezowaty cumulusie - pomyślał obraźliwie Bill, mając oczywiście na myśli wodza Czarną Chmurę
i w oczach zapełgały mu mordercze żądze.
Niedostrzegalnym ruchem poprawił szeroki ręcznie dziergany pas okalający mu wydatne biodra, przy którym wisiały dwa śmiercionośne colty, manierka, płaszcz-pałatka i gwizdek na skunksy.
- Teraz albo nigdy! - powtórzył dla lepszego utrwalenia i potężnym skokiem, zaczepiając zębami o wycieraczkę, jak błyskawica wpadł do środka.
Indianie zajęci byli swoimi zwykłymi czynnościami - piciem, wyciem, wykopywaniem toporów wojennych i skalpowaniem.
Na widok Billa przerwali majsterkowanie i zaległa złowróżbna cisza.
Czarna Chmura, siedzący na honorowym miejscu obok toalety, zwrócił na przybysza przenikliwe oczy
- jedno w tę, drugie w tę - patrząc pól na pół pogardliwie, pół na pół na podłogę.
- No i co?! - postawił się Krwisty Bill, dotknięty do żywego.
- No i ...howgh! - odpowiedzieli flegmatycznie Indianie.
Znów zaległa cisza.
Rozmowa wyraźnie się nie kleiła.
Na wschodzie szarzało. W Południowej Dakocie wstawał nowy, ciepły dzień.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
)
Dobre!
