<0.00> riff
utwór startuje dynamicznym i melodyjnym riffem D DisD D7; jako że na płycie mało jest takich kolorów, już te pierwsze sekundy zapowiadają że to będzie coś szczególnego... ten akord D7 to jedna z dwóch podstaw chromatycznych którymi ta piosenka stoi - normalnie septymy grożą klymatami wprawdzie weselno-diskopolowymi, ale sąsiedztwo Dis-ów i zwykłego D skutecznie przed tym ów riff broni - bardzo barwne i niespodziewanie... ORYGINALNE rozwiązanie! A to dopiero początek...
<0.11> zwrotka
wchodzi pierwsza linijka tekstu i zaraz w
<0.14>, przy okazji słowa jesiennym następuje BEST CHORD
-6-
-8-
-8-
-8-
-6-
-6-
czyli druga z podstaw chromatycznych - na początku myślałem że to Gis jest ("od gitary!"), potem że Gis9 (bo tak to brzmi w podstawie), ale to po prostu jest normalny akord Dis, który w stroju E->D (czyli z dodaniem basowego gis-a) daje wręcz olśniewający wynik - trzykrotne powtórzenie poczatkowego wersetu w niczym nie psuje wrażenia, tym bardziej że przy okazji linijki trzeciej, po słowach "jak kot" faktura zostaje ubarwiona przez delikatnie rozpryskujące się światełka (to się "alikwoty" nazywa?)
całe tło gitarowe, w połączeniu z czarnym tekstem o pryskających złudzeniach ("
kosmos pająka zdmuchnięty przez dziewczynkę") daje niesamowite połączenie twardego lądowania duchowego z nienarzucającym się, oczyszczającym pięknem, które daje nadzieję na to że jednak to
dziewczynka ma rację
<0.39> tyryryro w G
najmniej pamiętny moment utworu, co nie znaczy że w ogóle słaby, po prostu mała mieliznka oczyszczająca przedpole pod genialny
<0.51> I temat waltorni
to nie jest Żwirek i Muchomorek, a może Żwirek i Muchomorek DO GÓRY NOGAMI: nieco nonszalanckie potwierdzenie, że - tak jak o tym mówił wokalista - nie wszystko będzie tak jak sobieś wybajczył --> ktoś inny tu pisze scenariusz, ale jak się postarasz to zobaczysz że jest on równie bajeczny, tylko - owszem - jest to bajka a la Kult, a nie Legenda!
<1.02> II zwrotka
i tu jedyny prawdziwy zarzut: czy nie jest tak, że tło we wszystkich trzech zwrotkach jest takie samo? szkoda, jeśli tak, bo to wysącza życie z muzyki
<1.42> gitara imitująca flet
kolejny po prostu przepiękny moment: tak łagodny ton gitary jest w dyskografii Armii ewenementem na miarę zakrzywionych gitar Banana z trzeciej zwrotki "Wyludniacza", ale prawdziwym przebojem tego fragmentu jest ZNOWU TEN AKORD DIS+gis! co za ekwilibrystyka strukturalna! a to jeszcze nie koniec słodyczy: sekwencja D-F-Dis(+gis)-g jest powtórzona oczywiście cztery razy, ale przy trzecim, a więc w
<1.55> ta łagodna gitara dokonuje przewrotu
-15-
-15-
-14-
który po raz kolejny zadziwia...
<2.15>trzecia zwrotka
z najbardziej poruszającym tekstem, w którym dawna zażyłość powraca
ECHEM, które nie jest tylko płytką nostalgią, ale jednak Nadzieją, tylko że oczyszczoną przez to co okazao się w zwrotkach poprzednich
<3.17> do <3.40> motyw DisD
(z pysznym, lekkim delayem na początku), pociągniety długo, tak jakby chciał się w tym
echu wytarzać do granic
<3.40> II motyw waltorni
wybitne kompozycje mają do siebie to że ich twórcy zostawiają coś na deser...
<4.03> III motyw waltorni
... a tutaj są dwa desery! a ten to jeszcze na podstawie znanej z delikatnej gitary sekwencji D-F-Dis(+gis)-g...
<4.27> Strzały znikąd reprise
motyw mellotronu (?) nominalnie należy do tego utworu, i nawet zgrabnie dopowiada owe partie gitary z wcześniej... i w ogóle, zagranie formalne rodem z Abbey Road... Dark Side of the Moon...
streszczenie posta dla maturzystów:
"Echo" to nieszlabanowy wykwint z arcytrudnymi rozwiązanioma akordystycznymi, orgia barw, i w ogóle: on Lanek kradł...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
