Lucylla Pszczołowska pisze:
Starałam się też unikać specjalistycznych terminów (np. 'hiperkataleksa', czy 'lipometria'), tych - jak to określił Adam Ważyk --- "połączeń kataplazmy z apokalipsą". Używając terminów mniej groźnie brzmiących, takich jak 'akcent paroksytoniczny', czy 'klauzula wersu'...
Lucylla Pszczołowska (to nie żart, kobieta NAPRAWDĘ się tak nazywa)
Wiersz Polski
A tak poważniej... chodzi o to, że każda mowa ma swój własny charakterystyczny rytm. Jeśli mamy dłuższą frazę to oczywiście mozemy w niej umieścić więcej zestrojów akcentowych i poprzesuwac względem siebie elementy akcentowanie i nieakcentowane. O tym, co się dzieje, kiedy tego NIE ZROBIĆ trakuje osobny temat z cytatami z Beaty Kozidrak itp.
Teksty T.B. są świetne jeżeli chodzi o warstwę słowotwórczą, ale jeżli zacząć je czytac non stop jeden po drugim bez zwracania uwagi na poszczególne słowa, to wyjdzie takie monotonne stukanie. Każdy punkt akcentowania wypada mniej więcej w tym samym miejscu.
O ile na płytach Armii trafiają się bardziej urozmaicone teksty, o tyle Taniec Szkieletów, poza tym, że fajny tym mnie właśnie strasznei irytuje, że prawie każdy tekst jest podobny do poprzedniego.
A co do prozodii i średniówki to przeca wiki jest... Co ja się tu profan bede wykładał!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
żałować nikomu nie będe. ale niech bedzie na ten początek coś miłego 
ja bym w zyciu nie wpadła na to. teraz poszerzyłam swoje horyzonty nie wyburzając domu sąsiada 
) Chodzi mi o to, że jest to dla mnie jedna ze składowych tworzących "armijny" styl. Urzekło mnie to zwłaszcza na "Legendzie". Jeśli zaś chodzi o najgorsze utwory... Może i za mało się zastanawiałem, ale na razie przychodzi mi na myśl tylko "Nie dotykając ziemi". Sam w sobie może i jest w porządku, ale bardzo rażą mnie te angielskie teksty (nie pasują mi po prostu), a już kompletnym nieporozumieniem jest doczepienie tego do "Triodante". Zupełnie inny styl, rzekłbym nawet -
