|
... więc już w miarę przemyślana.
Z różnych informacji, które mieliśmy na forum Armijnym, wynikało, że płyta będzie ciężka i mało piosenkowa, miało to być drugie "Triodante", z licznymi odniesieniami do lat 70-tych. Jest jednak inaczej i, jak dla mnie, dużo lepiej.
1. Biesy - kower DAF, fajne, ale nie wiem po co to jest tak naprawdę
2. Strzały znikąd, chłopcy stąd - w stylu Exploited z okolic "The Massacre" tyle, ze z waltornią, po drugiej zwrotce patetyczna wstawka z waltornią i klawiszami, bardzo piękna. Fajne gry słów w tekście.
3. Poza prawem - trochę nowojorsko się robi, potem trochę mieszania przechodzącego w Trupioczaszkowy czad, następnie powrót do NY
4. Ulica Jaszczórki - znów hardcore, znów ważna waltornia, zwolnienie, przyspieszenie i zwolnienie, klimatyczne i bardzo Armijne, trochę w stylu "Drogi" ale cieższa gitara.
5. Oddech - spokojny, instrumentalny przerywnik, zgodnie z tytułem chwila oddechu pomiędzy hardcore'owymi czadami
6. Przemiany - zarówno przed koncertem w Łodzi, jak i na manewrach warszawskiech po koncercie w Stodole, Budzy mówił nam, że ten kawałek to naostrzejsza i najbardziej brutalna rzecz, jaką Armia nagrała, czym bardzo zaostrzył mój apetyt.... Nie wiem, jak kawałek brzmiał na próbach, na płycie brzmi dość ciężko, ale nie aż tak groźnie, jak z zapowiedzi wynikało. Armia znajduje się najbliżej nu-metalu w tym kawałku.
7. Echo - zmetalizowany, ale nie zaostry punk, fajny po prostu. Tempo średnie i zwolnienie, znów kojarzące się z "Drogą". Mógłby top być kolejny kawałek wykorzystany do promocji płyty, bardzo przebojowy pomimo braku śpiewanego refrenu.
8.Zła krew - niepokojący, klawiszowy początek, potem na przemian wolno i hardcore'owo i szybko, w temie typowym dla "Ducha", ogólnie piosenka jakby wyjęta z tamtej płyty. Potem dochodzą smyczki, piękny i niesamowity fragment.
9. Sygnały - Znów bardzo ostro, numer zawierający elementy kojarzące się i z "Duchem" (zwrotki) i z "Legendą", najbardziej dosłowny tekst na płycie, najbardziej punkowy kawałek, więc chyba będzie moim ulubionym. Mimo potężnego czadu, są wszystkie Armijne smaczki. Króciutkie przejścia trochę kojarzą mi się z końcówką "Archaniołów i ludzi".
10. Ultima Thule - utwór trwający 31 minut, w którym dzieje się bardzo dużo, trudny do opisania - niejedna płyta trwała tyle co ten kwałek, więc w sumie należała by mu się oddzielna recenzja, mieszają się w nim różne klimaty, przenosimy się kilkatrotnie w czasie podczas słuchania tej suity, czasem jest to rok 1994 (płyta "Triodante"), czasem są to lata 70-te. Wspomniane na początku zapowiedzi jak się okazało dotyczyły "Ultima Thule" jako utworu, a nie płyty. I cóż, w tym momencie należy po prostu się wsłuchać, dać się porwać muzyce...Czasami transowej, czasami po prostu pięknej, czasami psychodelicznej i pełnej dziwnych dźwięków
"Ultima Thule" jest jedną z lepszych płyt Armii, na pewno bardziej wyrazistą od "Pocałunku mongolskiego księcia" dużo ostrzejszą od "Drogi" a zarazem równie jak ona pełną kolorów. Pokazuje, tak jak "Duch", że można nagrać płytę bardzo czadową, a równocześnie bardzo ciekawą i bogatą aranżacyjnie. Bardzo dobra płyta na 20-lecie zespołu, zawierająca prawie wszystko, co w dotychczasowych dokonaniach Armii najlepsze.
_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:
- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.
Ostatnio zmieniony sob, 29 stycznia 2005 11:44:03 przez Budyń, łącznie zmieniany 1 raz
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
.. a mówiąc poważnie.. myślisz że po kilkakrotnym przesłuchaniu jednego dnia można napisać jakąś konkretną recenzję?
Ponownie bardzo "dziękujemy" MetalMindowi za błędy w książeczce do płyty. To już chyba tradycja tej firmy 
