Aviator pisze:
Crazy...ale spróbuj jednak jakoś wytłumaczyć mi dlaczego...
Spróbuję, ale będzie ciężko...
Ogólnie jest tak, że ja utworu Di End nie lubiłem. Tak zdecydowanie. Był to chyba mój utwór numer ostatni na liście wszelkich utworów śpiewanych przez Budzego w Armii, Szkieletach, Czaszce czy Tymoteuszu (może tu by się coś znalazło). Nie umiem chyba wytlumaczyć dlaczego, ale zawsze budził moją irytację swoim, nazwijmy to, tekstem, nie podobał mi się wokal, strasznie nie podobał mi się ten główny motyw pianinkowy, i w ogóle nie czułem w tym utworze ŻADNEJ magii, niczego takiego, czy ja wiem?, tajemniczego, fascynującego. Przeciwnie, wydawał mi się toporny i nużący. Nieco lepiej w momencie przyspieszenia (lore sindijo), ale potem zaraz nieładnie dla mnie brzmiące "dis is di end" i ten koszmarny pianinek.
I nagle a niespodziewanie utwór mi się spodobał! Na koncercie po meczu w czerwcu, potem zaraz w Aninie, jeszcze bardziej na Tarchominie.
I tu kłopot, bo zupełnie nie umiem odtworzyć, co mogło to spowodować. Jak to jest np. z tym motywem pianinowym? W tej chwili nie jestem pewien, ale wydaje mi się, że niezależnie od gitarzysty i tak ten motyw był grany na gitarze a nie na klawiszu. Nie mylę się? Jeżeli tak jest to na pewno działa in plus, bo problem z nim mam na płycie nie natury kompozycyjnej, tylko brzmieniowej.
W każdym razie najdziwniejsze było to, że w wersji Gera właśnie ten motyw, który najbardziej mnie odrzucał - zaczął mi utwór ciągnąć do góry. I to dosłownie i w przenośni, bo chodzi też o to , że jakoś utwór przestał mi się słyszeć jako toporny, ale wręcz przeciwnie - odkryłem w nim różnego rodzaju finezję a nawet lekkość. I taką dziwną przewrotność (może to ten tajemniczy I. Karo, który nie wiadomo kim jest
). I świetnie z tym zakorespondował wokal - jakby pojawił się w nim podskórny humor i znowu - lekkość, a też i szaleństwo. Trochę taki utwór z witkacjańskiego teatru.
Myślę, że bardzo pomogły też Gerowe chórki, które dodały muzyce przestrzeni a w finale (lore sindijo na dwa głosy) pozwoliło wykończyc utwór z prawdziwym rozmachem..
Ale nie wiem, jak z tą gitarą. Nie miałem żadnych konkretnych zastrzeżeń w głowie, kiedy grałeś to w poniedziałek. Tylko wrażenie ogólne znowu siadło. Tak sobie myślę, że może zmiana w moim podejściu do Di Endu mogła mieć też jakieś przyczyny pozamuzyczne? Okoliczności towarzyszące, pora roku?
Pół żartem to mówię, ale może calkiem serio.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
