W skrytości ducha liczyłem, że repertuar z koncertów akustycznych skrzyżuje się z setlistą koncertów czadowych. Tak się rzeczywiście stało, i to z jakim efektem
.
Koncert krakowski wyróżniał się świetną dramaturgią - dział się po prostu, wciągał, i działy się rzeczy bardzo mocne. Nie dziwię się, że zespół dwa razy wychodził na bisy (w sumie ze sześć utworów) - jeśli chodzi o chęci publiczności to mógł wyjść i trzeci raz, ale skończyło się tylko zaśpiewaniem
stu lat.
Zwróciłem tym razem szczególną uwagę na śpiew: bardzo pięknie brzmiały fragmenty śpiewane głosem łagodnym, spokojnym lecz mocnym. Przejmująco te wyżyłowane. Mam wrażenie, że Tom jest w świetnej formie wokalnej - tylko to nagrywać teraz!
O Krzyżyku też muszę wspomnieć, bo jego gra zwraca uwagę: mocne wejścia w spokojnym finale "Buraków", młócka niesłychana w "Aguirre", no i to co dzieje się w suicie.
Fajnie zabrzmiały solowe partie gitary - w "Aguirre", "Nie ja" i "Zostaw to" - niby kanonicznie a jednak
. Zresztą już więcej nie będę rozkładał na czynniki pierwsze (i tak się nie znam): cały zespół brzmiał potężnie i mocno, szkoda, że nie mogłem pojechac do Włoszczowej wczoraj
.
Strasznie fajnie usłyszeć te dawno nie słyszane rzeczy na koncercie! "Bracia bum" - faktycznie, bez tego morderczego riffu, ale za to z jaką skocznością w zwrotkach! "Marność" - o, jak ja to lubię, a zwłaszcza tekst. Zresztą oba te utwory mają w sobie jakiś odmienny pierwiastek muzyczny, coś prog-rockowego? - sam nie wiem, ale podoba mi się to. "Legenda" kolejny raz zrobiła na mnie wielki wrażenie, zresztą był to koncert, na którym nawet niby-ograne podobały się: jakie fajne "Trzy bajki" (choć akurat wtedy wyszliśmy z Laską po napoje), albo "Niezwyciężony" (w którym Laska odkryła elementy bigbitu czy tłista, hehe - okazuje się, że i na Armii można poruszać biodrami, zwłaszcza w tych dawnych numerach
). Walec "Nic już nie przeszkodzi", czad "Nie ja" - z tym świetnym przejściem do "Parowozu". Rozimprowizowana suita "Ultima Thule", która zaczyna prosić się o dalsze części (koniec "Parowozu" i suita to zresztą bardzo intrygujące mnie fragmenty koncertu...) "Podróż na Wschód", którą zawsze kocham, a tu suita ją przeniosła na jakiś inny poziom.
No i to co działo się potem, a co trudno mi ogarnąć. Słyszane po raz pierwszy na żywo "Utopia" i "Pocałunek", niesamowita "Opowieść zimowa", przejmująca "Śmierć w Wenecji", "Dla każdej samotnej godziny", "On jest tu", "Zła krew"... Ot, sucha wyliczanka, a wtedy naprawdę działo się coś dziwnego, utwory spiętrzały się, a dźwięki przynosiły nieraz bardzo konkretne obrazy...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
