Dla mnie nie, więc po ostatnim "półtora raza" mogę powiedzieć, że słuchałem jej już ze dwa i jedną czwartą raza
, bo wczoraj znów słuchałem, tyle że na Greenie mi się przysnęło (położyłem się śróddziennie) i pamiętam jeszcze tylko tytułowego Frika od czasu do czasu przebijającego się do świadomości
Ale napiszę takie pierwsze wrażenie, które jest jak najbardziej pozytywne.
Płyta wydaje mi się na wskroś jazzowa. Niby jazz-rock (free rock, Pet napisał
), bo gitary electric i riffy, i niby piosenki, ale to wszystko co ze strony rocka tu się znajduje, zdaje mi się drugorzędne w najlepszym razie.
A najważniejsza - zabawa dźwiękami. Może nawet zabawa to źle powiedziane:
czarowanie dźwiękami. Tak ja bym zdefiniował jazz. Że kompozycja to w ogóle trzeciorzędna jest, emocje też niekoniecznie bardzo istotne, rytm owszem już znacznie bardziej, ale przede wszystkim - bierzemy jakieś dźwięki i jazdaaa! (mam wrażenie, że nawet knajpiany jazz na tym w gruncie rzeczy polega, a co dopiero taki bardziej free albo i freak
). Tworzymy muzyczne, brzmieniowe pejzaże, faktury i kolory, o których tak ładnie pisał Kamik, jazz to malowanie i rzeźbienie dźwiękiem, i Freak też.
No i cóż, nie będę owijał w bawełnę - mam totalne skojarzenia ze wspaniałymi nagraniami zespołu The D.N.Acid rock
znanymi pod tytułem "Wielka improwizacja", które jak pamiętamy zdobyły w głosowaniu panka miejsce na podium w podsumowaniu roku 1995
Kiedy tydzień temu byli u nas koledzy z liceum, właśnie ci, którzy w nagraniach D.N.A. uczestniczyli bardzo aktywnie, to w pewnym momencie zacząłem prezentować fragmenty Freaka i kolega Arek (któremu skądinąd Freak zdawał się bardzo podobać od pierwszego wejrzenia i powiedział, że natychmiast sobie kupi!!) stwierdził, że po czymś takim musimy KONIECZNIE posłuchać Walki Ładu z Chałosem, co też niezwłocznie uczyniliśmy!
Co do poszczególnych utworów - rozumiem, czemu Smok chciałby usłyszeć Home bez saksofonów, ja przy pierwszych odsłuchu użyłem "skip"
, ale to by było, powiedzmy szczerze, bez sensu. Piosenkowo Home jest żadne, cały jego urok (a za każdym z trzech przesłuchań mi się to Home coraz bardziej podoba!) polega na tym, co właśnie w nim pobrzmiewa, a te saksofony pobrzmiewają jakimś szaleństwem wręcz!
Drugi utwór na razie nie wrył mi się w pamięć, ale coś mimochodem bardzo w nim fajnego słyszałem. Chyba mało charakterystyczny, ale kto wie, czy nie okaże się jednym z lepszych.
Breakout bardzo spoko, ten od razu się zapamiętał.
Grot Maszynista cieszy się chyba największą popularnością tu na razie i nic a nic mnie to nie dziwi, bo jest to zdecydowanie najbardziej rockowa propozycja na płycie. Jakby nie patrzeć, forumowicze nigdy nie kojarzyli mi się z zainteresowaniem jazzem i nawet zaskakuje mnie tak ogólnie ciepłe przyjęcie płyty. Równie dobrze mógłby się podobać tylko Grot i Green. Mi się z tych dwóch zdecydowanie bardziej podoba Grot, zarówno warstwa piosenkowa jest o wiele ciekawsza, jak i instrumental o wiele żywszy, w ogóle - utwór z jajami! A Green taki... ja wiem, fajny, czemu nie, ale póki co mnie nie urzekł. Ha, no i wejścia saksofonu w Grocie brzmią niezmiernie podobnie do dziecięcego saksofoniku, w który dąłem w Walce Ładu z Chałosem
Freak tytułowy bardzo mi się podoba. Najbliższy klimatom lunarnym chyba, w ogóle nocny to utwór, z lekka hipnotyczny. Może trochę jednostajny co prawda? Ale może nie odkryłem w nim drugiego dna. Na razie wydaje mi się nieco jednowymiarowy, ale ten jeden wymiar, który już odkryłem, bardzo mi odpowiada.
Amagama to nie dla mnie chyba. Za bardzo progresywnie.
A ostatni utwór z tych 2 1/4 raza słyszałem tylko raz i chyba mi się podobał, ale dam mu czas.
To tak pokrótce na początek.
PS. Super recenzje Kamika!!!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
oby.
