Kupiłem Freaka wczoraj i udało mi się go już parę razy przesłuchać, chociaż pobieżnie. Dzielę się gorącymi wrażeniami. Czytając forum intensywnie nastawiałem się na to, że będzie dziwnie, absolutnie inaczej niż zwykle. No i udało mi się przyjąć płytę bez wstrząsów jakie wywołał swego czasu we mnie chociażby Pocałunek Mongolskiego Księcia. Bałem się, że będą żarty muzyczne nie w moim guście, ale nie ma takich. No i słuchałem bez wcześniejszego czytania opinii innych uczestników forum, żeby płytę przyjąć jak najbardziej po swojemu. I dlatego to co piszę może nie współgrać z poprzednimi wypowiedziami.
Tak jak na der Prozessie można było doszukać się wielu nawiązań do wcześniejszych płyt, i ogólnie po włączeniu tegoż, wiedziałem, że to na pewno Armia, tak na Freaku wcale nie miałbym takiej pewności, na szczęście napis na płycie był czytelny
Czytelnym znakiem rozpoznawczym jest oczywiście wokal Budzego, który ma właściwie taką samą barwę jak na Prozessie. Nowe (albo nie używane od dawna) instrumenty – saksofony i ich jazzowe linie melodyczne, wypełnienie płyty jeszcze bardziej utworami niż piosenkami i połączenie tych elementów tworzą bardzo ciekawą i wielowymiarową całość.
Album muzycznie jest niezwykle bogaty. Moją uwagę przykuwa piękne brzmienie gitar. Nie znam się na tyle, żeby wiedzieć kto w danym momencie gra na gitarze, więc nie będę pisał, o wkładzie poszczególnych gitarzystów w brzmienie albumu. W pierwszej części cieszy (moje) ucho dużo dawka ambitnego jazzu, na drugiej – wspomniane też muzyczne pejzaże, a wszystko połączone artrockiem i folkowymi (?) smaczkami – np. akordeon w „Break out”. Ten podział nie jest oczywiście dokładny, wyczerpujący i są od niego wyjątki (np. finał „In the Land of Afternoon”, „The other Side”). Pod względem kompozycji poszczególne utwory robią na mnie wrażenie bogatych i różnorodnych – rozbudowane linie melodyczne, zmiany tempa i nastroju, wykorzystanie różnych instrumentów do odgrywania melodii, gdy melodia jest powtarzana - jest zmieniana, a nie taka sama. Jak dla mnie uczta i skrzynia pełna muzycznych skarbów. Ucieszyłem się słysząc waltornię Kuby – piękną, może mniej majestatyczną niż Banana, ale znakomicie współtworzącą całość. Baliśmy się z kolegą, czy Kuba da radę, ale naprawdę jest w porządku.
O tekstach napiszę niewiele. Słabo znam angielski, więc ze słuchu kiepsko, a że teksty są w książeczce, to odkryłem dopiero przed chwilą i na razie je poznaję. „Freak”: rycerz, który walczy z burzą, gwiazdami, miłością i Niebiosami, a teraz pokazuje nam swojego syna i córkę, a także gdzie mieszka i jest to cud – wypisz wymaluj historia Budzego. I to niby zwyczajne życie, jest jednak szalone i cudowne, bo Budzy mówi w „Grot the Engine driver”, że pracuje na rzecz (albo jakoś tak) końca czasów, by z ognia byli wszyscy uratowani, z bólu przez krzyż i śmierć. A człowiek przy tym wszystkim jest „zielony” czyli bezradny jak syn marnotrawny wobec katastrof dnia dzisiejszego może posłuchać Bożego (?) głosu „kocham cię synu” i pójść do Jego leśnej krainy („Green”) wyznawszy wcześniej swój grzech (I am a sinner – You know I am). Poza tym „Your other Side”
Can you hear me banging? Seventy seven times – kojarzy mi się jakoś tak z Jezusowym wezwaniem do przebaczenia siedemdziesiąt siedem razy.
Co już chodzi za mną z tej płyty:
„Home”. Czy „Zły porucznik” „tnie” ostrzej, czy saksofon w „Home” kręci bardziej jeszcze nie ustaliłem, ale przychylam się do tego drugiego.
You know I am. Od 3 minuty gitara przywołuje mi z pamięci pierwszą częścią Tubular Bells Mike'a Oldfielda (!).
„Green” przepiękne solo po siódmej minucie. Jaki to instrument gra? A wcześniej w czwartej minucie takie fajne klawisze.
Nie znam co prawda prawie wcale twórczości zespołu the Doors, ale z nią właśnie mocno kojarzy mi się „In the Land of Afternoon” i też „Freak”.
„The other side”. Ach te gitary po czwartej minucie, ach... A później to wokal Merlina?
Muza świetnie wchodzi. Spodobało się nawet mojej żonie, która po latach sobie nagle o Armii przypomniała
No i taki obrazek: niedzielne popołudnie, dzieci się bawią, a mamusia mówi do tatusia: to włącz jeszcze raz tę Armię. Freak oczywiście
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
