Tym razem zamierzałem robić nic, aby tam być. W przeciwieństwie, a nawet, można by rzec, w kontraście do brązowego, oddałem się zupełnie leniwym, nadążającym po sobie fluidom czasu i przestrzeni, i nie wracałem do tylu biletów niewykorzystanej przeszłości, co to robią za zakładki wierszy, albo ścierają się nie wiadomo gdzie i za ile... Więc żywioł od samego początku: prysznic, szampon do włosów, zęby, sparwdziłem twarz, jakaś taka moja-niemoja, no ale cóż: jest... jeszcze tylko przyznać się w domu gdzie wychodzę i... PRZEŻYĆ! W torbę książki o których wiem, że nie będą miały na mnie czasu i bździum w mondeo... czuję się wolny więc słucham Doorsów, śpiewam od początku do końca dwie pierwsze płyty minus Di end, i wpadam w chropowate ramiona Kielc. Kielce zanm jak zły szeląg wiatrak. Niezatarte wspomnienia: to stąd, tu jest ten kraj, tu mej żony ojczyzna... och! ile razy człowiek po nocach płakał uwieszony u zardzewiałej bramy wraz z takimi samymi jak i on przybłędami na razie ukrytymi pod postaciami psów! Parkuję na Słowackiego i idę po papierosy, pani proponuje mi od razu pasttylki na gardzło z których zaskoczony nie korzystam, to przez to, że chciało mi się z Morrisonem do raju!hehehe...pod nosem fałszuję Strange Days i idę na najlepszy kebab z baraniny do prawdziwego Turka w adidasach. W tym mieście już wszystko jest inne, więc chwilę trwa, kiedy pokonuję wrodzone nieśmiałe brutalnostki obycia i staję pośrodku placu wolności, aby wpatrywać się w okno klubu Woor... do papierosa brakuje mi tylko czapki hauptmanna, abym w pełni mógł oddać się perwersyjnym sztuczkom śledzenia nikogo i nigdzie.
Czas wejść. Witam się serdecznie z Kristoforosem z którym dochodzimy do wniosku, że zdjęcia nie oddają atmosfery raju i wjeżdżam na górę kamienicy w której znajduje sie klub. Jest mi od razu jakoś miło, spotykam Pawła, potem przytulam się z Franzem i jakoś tak czuję się, że nie zasługuję na takie szczęście, następnie Kuba... podchodzi Pilot, którego dziewczyna jego wuja tutaj mieszka i był w pociągu... cholerka chyba cos pomieszałem... wchodzimy na zaplecze, jest reszta z całością, siedzi Tom, zupełnie sam sobą zaskoczony (a to, powiem w tajemnicy, że przez Trupię), jest łysy Gero... no i jazda...
... przecież wiem czego się spodziewać... znam kolejność zdarzeń... a jednak wszystko jest inne, jakbym wyszedł z więzienia i skosztował wody, karmił kaczki, położył się w trawie i słuchał krów, poszedł z kiełbasą w zboże... jest mi bardzo dobrze, nie mam wątpliwości, jestem pewny, że kocham, żadnych zbędnych oświadczeń, żadnych nauk przedmałżeńskich, żadnych ostrzeżeń... nurkuję w tych dźwiękach jak ryba w wodzie, wydaje mi się, że wokalista nie śpiewa w jakimkolwiek ludzkim języku, nic nie rozumiem, słyszę tylko dżwięki, jakieś ooooooorekoooreeeeooo, aż mam ochotę uklęknąć! HA! przewidziałem to i zająłem miejsce przy barze, więc opieram się, a opierając się słyszę głos anielicy: TO GERO! Towards The East... mężczyźni nie odbierają reszty, i nawet ja tego nie wykorzystuję i nie chowam niegodziwej mamony pod spudniczkę... "nieważne" - myślę - i nie mam ochoty przeżyć tego artystycznego szołu, a raczej chcę nieprzeżyć... i kto wie, jak to się potoczyło, albowiem i azaliż, aczkolwiek w łeb!
Dźwięk bardzo dobry! Mięsisty jak mokry dżins. Kilka razy traciłem świadomość, a po ocknięciu byłem przekonany, że umiem mówić w języku naszych hardych niemieckich przyjaciół.... BIS BIS BIS... i wszyscy: "Armia! Armia! Armia!" Spoglądam na Pilota... nie krzyczy... lekki o to żal szybko mija, kiedy uświadamiam sobie, że i ja nie krzyczę... bo dzieci i ryby wszak głosu nie mają...po koncercie miłe rozmowy, jestem trochę tym wszystkim onieśmielony, czuję się trochę jak na tacy, jak ubrany w kapelusz sombrero, a w kieszeni przecież zero... już mi wszystko jedno: KOCHAM WAS!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
