Ultima Thule

Wielkie dzięki za ten post, Ger!!!



Haha, dziękuję za ukłon, bo to pewnie o mnie w wątkach WFicznych

*

Forum mocno siedzi w sercu i duszy. Podzielę się doświadczeniem sprzed dosłownie minuty. Na fali zainteresowaniowo-sentymentalnej oglądałem bardzo fajną kompilację opisów wirusów komputerowych z programu MKS Vir - sądzę, że wielu z Was zna dobrze te klimaty. Nie czytałem wszystkiego co na ekranie - raczej przelatywałem wzrokiem w poszukiwaniu ciekawostek. Nie mogłem jednak przeoczyć wystąpienia w 34 sekundzie Piotra Panka. Panku, czy to Ty??

https://youtu.be/cthoPT2urEo

Love & Bung!

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

W 1992 uczyłem się o bramkach logicznych i rysowałem kwadraty żółwikiem. Potem nie miałem do czynienia z komputerem przez parę lat, bo w tych czasach informatyka nie była w minimum programowym liceum. To chyba wyklucza moje autorstwo.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

nie zatwierdzam i nie poprzeczam!

a LIST FORUMOWY miał w ząłożeniu trafić do Rivendell, mniemam że tak się stało

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

Ba, list BYŁ w Rivendell ale został wysłany dalej! ciekawe gdzie jest teraz.
Ale wtedy Elrond mi go pokazał i w takim stanie jakim był wówczas skopiowałem go. W wolnym czasie mogę wrzucić skany na UT.

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Koniecznie!!

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

Ile razy czytam podobne posty jak Twój, Gero, na tym forum, to zawsze chciałabym napisać coś równie od siebie, a zaraz potem przychodzi uczucie żeby wycofać się już, natychmiast, równie prawdziwie póki to możliwe.
Chodzi mi o to żeby się nie rozmyć w takim sobie pieprzeniu o niczym, byle było (gdy jakby już sory nie jest).
Żadna w tym wina, że ileż to razy chce się coś napisać i już nie można? i w zasadzie jest dobrze, szkoła życia, zwyczajne schody.Ąle ja byłam tu krótko i doświadczyłam niewiele

A to, czego doświadczyłam, okazało się na wyrost. .
Nieraz było istotne, ale byłoby ważniejsze zostawione dla siebie. Gdy żadna tam najdalsza wyspa, żaden szczególny azyl. Tak jak jakiś dzieciak gdy się zwierzy w przypływie ufności, a gdy się już pośmieją i go pouczą, to odpowiada - nie, nic - ale bawi się dalej, lepszej alternatywy nie zna. Bo przy tym dorasta.
Przyszłam na to forum bardzo zielona, jak spod klosza. Nie chcę pisać ile poświęciłam zmieniając się tutaj, ale naprawdę tak było. Pisałam nieraz rzeczy, po których siedziałam nocą po ciemku, pod piecem w kuchni, biczując się i nienawidząc. Bolało to, że boli a to przecież takie nic. Kim jestem, żeby bolało? a wydawało mi się że boli bo jestem u siebie. Czułam się bezpiecznie.
Teraz myślę, że błędem było ujawnienie się, pozbawienie anonimowości. Bezosobowość była bezpiecznym kokonem. Trzeba jednak było zostać w internecie, pływać sobie spontanicznie, nie zastanawiać się nad niczym, pisać impulsywne zajawki z życia i koncertów, trochę się przy tym inscenizować. Myślę, że większość to robiła i czyni bezpiecznie do dziś.
Ja nie wiem, czym jest dla mnie Ultima Thule. Wiem raczej, czym nie jest. Nie jest tym, co potraktowałam poważnie zanim znajomi na ulicy przestali mnie poznawać, gdy odeszłam z ich społeczności dla innej. To było coś!!! Wiem czym nie było moje życie wcześniej., zanim się wycofałam w radosnych podskokach. Teraz wracam w podskokach, ile razy się oddalę
W moim poprzednim życiu nie było Armii, bo ją porzuciłam zgubiłam, w dążeniu do doskonałości, pierwszym kroku do schizofrenii.
Było to dobre życie, outside i inside, tylko że nie moje.
No ale Wy macie dużo więcej, z manewrami i tysiącami przegadanych godzin.
Jasne, że tego nie da się przecenić.
Wiele jednak z forum wyniosłam za co jestem nieopisanie wdzięczna.
Dziękuję za to.

pewnie nie wszystko w Twoim poście rozumiem, ale uczucie rozczarowania UT jest mi dobrze znane... gdy układałem sobie swój post, to był on znacznie bardziej mroczny niż wyszedł... cóż, jesteśmy wszyscy ludźmi grzesznymi, a to co jest cenne w UT, czyli to, że jest/było/bywa czymś więcej niż tylko stroną w internecie, przekłada się też na praktyczne rozczarowania/zranienia, jak w życiu...

osobiście wciąż jestem na etapie uczenia się UT

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

ale ja wcale nie jestem rozczarowana UT!

ups!

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

Ja powiem krótko - chętnie tu wracam. Zwłaszcza ostatnio. Odnajduję dużo radości w czytaniu postów tutaj. Sam niewiele mam do powiedzenia. Cieszę się, że UT przetrwała tak długo i oby trwała dalej.

Edit:
A jeszcze - Gero wspomniał o wątku modlitewnym, że tak ujmę. Pamiętam jak prosiłem o modlitwę za ciężko chorego teścia. I te modlitwy zostały wysłuchane - cud nastąpił najpierw na poziomie ciała, a potem w innych wymiarach. Przywrócone i uzdrowione relacje, odzyskana szwagierka (dziwne słowo ) i całe mnóstwo dobrych rzeczy, które się zadziały od tego momentu. Prawdę mówiąc to nie umiem o tym pisać.

_________________
Youtube

Mam podobnie, choć myślę, że Gravi ma dużo więcej do powiedzenia niż ja. Wiem, że wielu osobom to się nie podoba i że może to denerwować, gdy ktoś tylko bierze, ale w każdej grupie jest jakiś mało ciekawy mruk, więc pozwalam sobie nim być. Pozostaje mi podziękować wszystkim, którzy są w stanie akceptować nieciekawych mruków.
W pierwszym poście miałam też napisać coś, co napisał później Gero (tylko wydawało mi się, że już za dużo gadam). To jest dla mnie megacenne miejsce:

Zawsze czytam i pamiętam, nawet jeśli tego nie zaznaczam w wątku.

_________________
Bez zbroi wychodzić się boję.

Mogę się tylko przyłączyć do... mruczenia

_________________
Go where you think you want to go
Do everything you were sent here for
Fire at will if you hear that call
Touch your hand to the wall at night

Jest w tym coś zaskakującego, że o ile na jubileusz X lat forum trzeba było całkiem długo czekać, to XV-lecie wypadło wkrótce po tamtym.

Cieszę się, że forum jeszcze jakoś ciągnie, lubię tu zaglądać i podczytywać. Sam do tego, by było co czytać się nie przykładam, ale po pierwsze, niestety, zawsze lepiej wychodzi mi branie niż dawanie, po drugie, postawa Manool wydaje mi się zdecydowanie szlachetniejsza, niż ta, gdy nie ma się nic do powiedzenia, a mówi się i tak, a po trzecie, może dzięki temu ekran Gera - albo kogoś innego - będzie miał trochę przyjemniejsze życie.

Napiszę więc z okazji XV-lecia krótko, a propos tego brania, że od ludzi tu obecnych teraz lub kiedyś otrzymałem i otrzymuję wciąż niewyobrażalnie dużo i bardzo Wam za to dziękuję.

_________________
My shadow is always with me. Sometimes ahead... sometimes behind. Sometimes to the left... sometimes to the right. Except on cloudy days... or at night.

Jakiś festiwal skromności tu się urządza

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Warto to podkreślić, bo ze wszystkich for (?)... fór (?)... forumów (?)... których byłem regularnym użytkownikiem (a było ich niemało), po ataku, a raczej po nadejściu FB Ultima jest JEDYNYM, które przetrwało. To naprawdę spore osiągnięcie. Jeśli weźmiemy do tego pod uwagę, że sam FB jest obecnie w defensywie i jest także wypierany przez nowe i bardziej skrojone pod młodsze pokolenia kanały komunikacyjne, to śmiało można powiedzieć, że UT mężnie opiera się ewolucji. Jak skrzypłocze.



Czy ja wiem, czy to takie pewne? Dopóki udzielają się tu osoby, z którymi kontakt wirtualny mam TYLKO przez UT (a jest takich całkiem niemało), to uważam, że jakkolwiek lata świetności odeszły w przeszłość, to plotki o śmierci forum są mocno przesadzone.



Tak. To naprawdę niesamowite. Bez cienia ironii i przesady. Teoretycznie to miejsce powinno wymrzeć już dawno temu (ze względów ewolucyjnych, o których wyżej), a baza danych całego forum odejść w wirtualny niebyt po awarii dysku, któregoś z użytkowników, któremu chciało się ją jeszcze przechowywać.

To, że mimo wszystko teraz ze sobą rozmawiamy w tym miejscu jest rzeczywiście niesamowite.

O tym jak UT wpłynęło na mnie i ile stąd wyniosłem rozpisywać się nie będę, bo wyszedł by mi post dłuższy niż wszystkie dotychczasowe razem wzięte w tym temacie. Dość powiedzieć, że gdyby ktoś w styczniu 2005 roku (czyli tuż przed tym zanim dołączyłem do UT) powiedział mi, że będę kiedyś z własnej, nieprzymuszonej woli słuchał free jazzu, Beatlesów i King Crimson, albo, że wybiorę się na pielgrzymkę do Częstochowy i to w grupie ciszy (!), to w najlepszym przypadku dostałbym kolki i zajadków ze śmiechu.

Nie byłoby tego wszystkiego gdyby nie UT.

A raczej gdyby nie Wy.

Dzięki Dziewczyny i Chłopaki.

_________________
Sometimes good guys don't wear white