Ultima Thule

- flet w Wiatr wieje tam gdzie chce,
- skrzypce w Opowiesci Zimowej (SSS),
- "Życie ludzkie jest ważniejsze niż czyjeś małe interesy" z Inaczej niż zwykle,
- riff z Pieśnią moją jest Pan

Świetny temat Kamiku!

Z wieloma głosami się zgadzam. Dodam jeszcze:
- andyjskie solo sprzężonej gitary w Aguirre na Czasie i Bycie - nieodparcie kojarzy mi się z filmem Herzoga (który to film mnie jednak niezbyt artystycznie przekonał )
- Moment w Duch wieje przez świat, gdy Podmiot liryczny zaczyna się modlić językami i potem, gdy kończy (tak, jakby wielu się modliło - niesamowite)
- fragment Trzech Bajek i Staś Budzyński przed Ukrytą Miłością
- moment, gdy wchodzą czadowe gitary w Skończyłem rozpoczynaj - czuje się wolność i świeżość Nieba!

Wymieniliście tu wiele wspaniałych momentów! Nie chcę się powtarzać, więc tylko pięć które urzekają mnie szczególnie:
- gdy pojawiają sie klawisze w "Inaczej niż zwykle"
-flet w po drugiej zwrotce w "Nigdzie, teraz, tutaj"
-basowa solówka "Wyludniaczu"
-delikatna falująca gitara w środku "Domu przy moście"
-cały klimat "Aquirre"...

Tak! Choć ten wiersz mi się raczej z gotykiem kojarzy...

...a ja sie zawsze zachwycam perkusja we wstepie do "Burakow" i jeszcze ten "brutalny" riffik gitarowy w "W kamien zakleci".

Zdrowka zycze

_________________
Sometimes good guys don't wear white

mnie sie ostatnio spodobal ten moment na ut kiedy po ostatnim bum! w strzalach... wchodzi nagle ten majestatyczny riff poza prawem.

"opowiesc zimowa" - druga gitara gra taka leniwa melodie ktora powoduje ze muzyka płynie, poza tym gitara akustyczna i swietny klimat jakby w lesie ciemnym;)
"dla kazdej samotnej godziny" - gitara swietny riff, klarnet ze wspaniałą melodią, deszcz, jakies warkoty
"jezeli..." - te oddzwieki jakis gitarowo - syntetyczne
"smierć w Wenecji" - bas
na razie tyle;)

_________________
Bytka abo ne bytka to je zapytka

Odkryłem jakiś czas temu, że uwielbiam ciszę jako pełnoprawny składnik muzyki. A odkryłem to słuchając TRIODANTE. Jest bowiem na tej płycie kilka momentów, które zostawiają w tyle wszystkie pozostałe dokonania Armii... I bez nich (tych kilku momentów) byłaby to płyta wybitna, gdyż razem są tylko jednym z jej składników i to zapewne nie tym najważniejszym, ani najbliższym temu, co uznawać jestem gotów za istotę twórczości Armii, mimo czego, gdyby ich nagle zabrakło, musiałbym uznać, że dokonał się jakiś szwindel, kradzież szpetna, i stwierdzić, że LEGENDA jest jednak nieco lepsza (w tej chwili, moje subiektywne oceny wskazują delikatną przewagę TRIODANTE, a te starające się być obiektywnymi wykrzykują: REMIS!...)... cóż, wagą płyty, zdecydowanie nie można nazwać sumy wag jej poszczególnych elementów...

Nie wymienię teraz ich wszystkich, a jedynie najpiękniejsze:

„Ciało i Duch” - cały początek - Dzyń w innym wątku napisał, że to nieziemski fragment... no, jakże może być inaczej, skoro właśnie wtedy na chwilę przemyka przez głowę wspomnienie wszechświata z jego nieskończonością ogromu i finezji, by ustąpić rzeczywistości wieczności?...

„Miejsce pod Słońcem” - wiolonczelowy koniec - tu już nie mam po co silić się na mierne metafory... nic to nie da... wspomnę tylko, że ten genialny motyw, dopiero w tym momencie nabiera absolutnej pełni wyrazu... skojarzenie z Góreckim, chyba niewielu zaskoczy... nie pamiętam, ile trwa ten fragment, ale na pewno jest ze dwadzieścia razy za krótki...

„Skończyłem Rozpoczynaj” - wietrzno-gitarowo-wiolonczelowy początek / koniec - piękno totalne... mógłbym powtórzyć niemal każde słowo spośród tych, których użyłem do skomentowania poprzedniego przebłysku (może oprócz tych o Góreckim)... tyle że, ten jest jeszcze wybitniejszy... w ogóle jest NAJ...

To już wiadomo, czemu z tą ciszą, tak na początku wyjechałem...



P.S. Styl moich wypowiedzi coraz bardziej kostnieje...

Czas i Byt- Wojny bez łez- minuta trwania utworu( coś około bo mam to na kasecie) i przepiękne kilku sekundowe dmuchnięcie w waltornie, ech..

Szaleńczy rytm perkusji w "Opowieści zimowej", "Legendzie" i "To czego nigdy nie widziałem". Dodatkowo w "Opowieści zimowej" motyw gitarowy Brylewskiego zamiast refrenu, o czym wspomniał Marecki, ale inne wersje tej części, np. skrzypce w wersji z SSS (kupiłem niedawno wydanie Arsmundi'owskie), czy solo Aviatora na koncercie w Białymstoku, takie bardzo Hendrixowskie, też stanowią piękny moment, dodatkowo to orkiestrowe zakończenie jest piękne.

W "Legendzie" klawisze, a w "To czego nigdy nie widziałem" wiatr na początku i za chwilę mocne uderzenie.

Waltornia w końcówce "Krótkiej formy czadowej".

W "Wyludniaczu" chwila uspokojenia po dwóch zwrotkach i solo gitarowe rozpoczęte delikatnym wejściem na perkusji.

Motywy waltorni w "Popiołach".

Zakończenie na wiolonczeli w "Miejscu pod słońcem".

Cała "Pieśń przygodna" - piękny rytm, waltornia, wzruszający refren, i nagromadzenie różnych instrumentów pod koniec utworu.

Waltornia w "Święcie jaskółki".

Ściana dżwięku następująca po wietrze na początku "Skończyłem, rozpoczynaj".

Takaż ciężka i zimna ściana dżwięku w "Inaczej niż zwykle" z kroczącą perkusją.

Perkusja Stopy w "Duch wieje przez świat".

Piękny motyw z pianinem i chyba fletem w "Marności".

Zabawa z gitarą w instrumentalnej części "Łapaczy wiatru" - coś porywającego.

Piękna melodia połączona z takim podróżniczym tekstem w "Kfinto".

Rytm i ściana dźwięku w "Domu przy moście".

Teledysk do "Anielo mój aniele" i "Zjaw i ludzi" oraz "Ukrytej miłości". Szymon Felkel rulezzz.


Instrumentalny, lekko jazzujący fragment z waltornią i perkusją w "Śnie nocy letniej".

Śpiew dzieci z Arki Noego w "Ukrytej miłości". To taki moment wzruszenia dla mnie. Bardzo wzruszyły mnie kiedyś kolędy Pospieszalskich słuchane po raz pierwszy w wigilię gdzieś na początku lat 90-tych, a zwłaszcza Lulajże Jezuniu, podobnie kawałek "Hapiness is easy" Talk Talk. I tak samo mam przy "Ukrytej miłości". Śpiew dzieci to jest to.

Motyw pociągu w "Cudach".

Swansowy, taki pełen transu rytm w "Biednym, chudym i złym".

Pancerny rytm i ściana dźwięku w "Strzałach znikąd". Przejście między "Strzałami" a "Poza prawem".

Początek i koniec "Ultima Thule" - tak jakby coć nadlatywało oraz część Aviatora.

Waltornia otwierająca i powracająca w końcówce "Bóg jest Miłością" - utworu, który jest chyba dla mnie tym, czym jest dla Dynia (wedle jednej z jego wypowiedzi w tym wątku) "Miejsce pod Słońcem" - jednym wielkim przebłyskiem, co dociera do mnie jeszcze wyraźniej od chwili, gdy usłyszałem po raz pierwszy "God is Love"... w sumie nawet rozważam pomysł stworzenia wątku-ankiety "Najwybitniejszy / -większy / -dostojniejszy / -bardziej misterny / -bardziej monumentalny utwór Armii", dzięki któremu chciałbym doprowadzić do apologii pewnego utworu z pewnej płyty, ale obawiam się, że wątek ów umarłby zbyt szybko...

O.K. Ale wróćmy do tematu: wskazany przebłysk to dla mnie sytuacja milczenia wobec Nieopisanego. To moment, kiedy nawet najpiękniejsze słowa, których gwałtownej chęci zaistnienia, jeszcze przed chwilą nie sposób było powstrzymać - stają się całkowicie zbędne...

To żaden powód do rezygnacji.
Kto powiedział, że ważne są jedynie wątki kilkunastostronicowe?
Ostatecznie, to forum Armii, więc jak najbardziej takie wypowiedzi są tu potrzebne.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

Ukryta miłoooość
Je je jeeee

_________________
Mężczyzna pracujący tam powiedział:

- Z pańskim forum jest wszystko w porządku.

piękny utwór.

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie

caly wstep do piesnia moja jest pan, moj ulubiony fragment ducha. zdaje sie, ze ze wzgledu na to iz nie nalezy do najlatwiejszych nie jest grany na koncertach (wstep i mean).

popkorn to wymiatacz byl...