interpretacja z obozem koncentracyjnym do mnie osobiście kompletnie nie trafia, wydaje mi się zupełnie
nie pasująca do charakteru płyty - dla mnie mistycznego i - powiedziałbym - kosmologicznego.
ale w sumie interesujący pomysł - w końcu dobry tekst, dobra metafora mają to do siebie, że pasują do różnych interpretacji i każdy może znaleźć w nich to, co akurat jemu najbardziej gra w duszy.
Co do gwiazdkowania, tutaj akurat mam inaczej, niż Ty. Pomijam już, że wszystkie utwory mają pięć gwiazdek.... nie ma czegoś takiego
Chociaż w sumie jest, dla mnie każda z trzech części e-molla ma nawet sześć gwiazdek
Kiedy pisałem posta o drugiej płycie Tymoteusza, wymieniałem tam płyty, które mają więcej niż połowę utworów na pięć gwiazdek - na Triodante rzecz wygląda u mnie następująco:
Wyludniacz ****, może z ułamkiem, bardzo dobra rzecz, ale troszkę mnie męczy, zwłaszcza nie jestem zachwycony linią wokalu (bo tekstem już tak), natomiast partie instrrumentalne zapowiadają już wprost wielkość tego, co będzie dalej.
Popioły ***** i to bardzo silne, tu czuć prawdziwym piekłem (ale nie takim, co wieje nudą, raczej takim ciemnym i strasznym), muzycznie znacznie to konkretniejsze i dające po głowie od poprzednika...
Miejsce pod słońcem ***** hmm... szósta czy nie?... Kiedyś dla mnie armijny numer dwa lub trzy, obecnie triodantowy już tylko numer trzy, choć nadal zachwyca mnie wszystkimi swoimi częściami i muzycznym wyrafinowaniem - jest to utwór kompletny, nie mam co do tego wątpliwości. Jeżeli coś w nim sprawia, że nie jest to dla mnie TOTAL, to nazwałbym to słabszym oddziaływaniem emocjonalnym, nie ma on aż takiej intensywności. Działa na mnie raczej jak muzyka klasyczna, niż rock, który wybebesza trzewia... jeżeli mogę się tak wyrazić
Dzyń **** chwila oddechu (w utworze o kncu świata, he he), bardzo dobry utwór, najlżejszy na płycie na pewno, najbliższy około-punkowym korzeniom, nie zachwyca mnie, ale jest dokładnie tym, czym ma być
Ciało i duch ****- natomiast ten wydaje mi się miał być lepszy, niż wyszedł, jego ciężar gatunkowy jest znaczny, a efekt przekonuje mnie tylko miejscami, tekst też.
Pieśń przygodna ****** kiedyś walczyła z Popiołami o trzecie miejsce, teraz bardzo zdecydowany numer dwa na płycie. Pamiętam moment uświadomienia sobie, co najbardziej stanowi genialność tego utworu - bo że obłędny początek, walczykowa pulsacja, rewelacyjne momenty wzmocnień gitarowych, najlepsze ever bananowe songi, to wszystko od dawna wiedziałem - był taki wątek o Przygodniaku (pewnie Gera albo Witka), gdzie zwrócono mi uwagę, że właściwie to po drugiej zwrotce utwór rozwija się dalej tak, że nigdy nie wraca do tego samego. To jest doskonałe! Pieśń przygodna mieści w sobie przynajmniej kilka utworów, a co najważniejsze, żaden z nich nie jest nawet odrobinę słabszy od reszty, każdy motyw, czy wokalny, czy waltorniowy, czy gitarowy jest tam spokojnie na pięć gwiazdek. Połączenie ich w jednorodną całość to musi być sześć!
Skończyłem rozpoczynaj ****** Dziś rano nie mam słów, żeby to opisać
MAQ pisze:
Jak widać jestem zdeklarowanym fanem kanonicznej wersji, dlaczego?
dlaczego, to już kiedyś szczegółowo pisałem, pewnie nie raz, więc tylko ad. MAQum:
Nieruchomo *** 1/4 moment waltorniowy genialny, ale to by było na tyle
Piosenka liczb ***1/2 bardzo lubię, bardzo pasuje koncepcyjnie do całości, jako przerywnik niemal niemuzyczny mogłoby nawet w ogóle bardzo pasować, ale niestety rozbija idealne przejście z Pieśni przygodnej do Skończyłem...
Święto Jaskółki **** miejscami wspaniałe, ogólnie trochę za długie, najgorsze jednak, że jeszcze bardziej rozbija to przejście, o którym wyżej.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
, bo ja też nie jestem w stanie i to od lat