Ultima Thule

Znacie? Czytacie? Miał jakiś wpływ na Was? Bo dla mnie to największy polski pisarz. Czy to herezja?

_________________
Andres Pedro Cristobal de Corteza

Możliwe, że z jego dorobku więcej nie znam, niż znam, ale to, co znam bardzo mi się podoba.


W moim mniemaniu to nie jest herezja. Moja nieumiejętność rangowania nie pozwala mi na jednoznaczne stwierdzenie, że to "największy", "czwarty w kolejności" albo "drugi od końca" polski pisarz, ale na pewno jest w czołówce.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

Znam połowicznie. Ale to co znam jest wielce dobre.
Chyba "Eden" jakoś najbardziej mi się podoba. Ale "Bajki robotów" są też oczywiście rewelacyjne. "Solaris" - niełatwe, ale jak już się w to wejdzie... to nie puszcza. Pilot Pirx - oooo, to muszę sobie odświeżyć, ale też bardzo mi się podobało.
No i parę innych rzeczy. Poziom zawsze wysoki.

Solaris to dla mnie jedna z najważniejszych książek jakie czytałem... niesamowita opowieść o człowieku po prostu... Druga co do wielkości dla mnie książka Lema to Powrót z Gwiazd... poza tym wyśmienite są Dzienniki Gwiazdowe' - cięty humor i niesamowite spostrzeżenia na temat kondycji ludzkiej, opisy systemów totalitarnych... do tego Eden, Katar, Cyberiada i Bajki Robotów...
bardzo ważny autor dla mnie...

pozdro...
KoT

zachwycałem się jego intuicją słowną (Dzienniki gwiazdowe!!!). to On wymyślił Matrix (chyba w Dziennikach.. było takie opowiadanie...) i Archiwum X (Katar).
duży wpływ na mnie wywarło Jego krytyczne, badawcze spojrzenie na rzeczywistość.

_________________
martini with vodka, please...and for this lady - too...

Długo żałowałem, że nikt nie sfilmował "Niezwyciężonego", ale po próbach "Solaris" przeszło mi. Jedyne ekranizacje to "Szpital przemienienia" i "Śledztwo".
A zaszczycony jestem, bo jesteśmy (byliśmy ) kolegami po fachu...

_________________
Andres Pedro Cristobal de Corteza

na razie czytałem tylko bajki robotów, ale mam nadzieję, że mogę się wytłumaczyć młodym wiekiem jeszcze. świetnie pisał. nie wiem, czemu w całej mojej licznej najbliższej rodzinie tylko mi się podoba...

Kiedy umarł Grzegorz Ciechowski, ktoś napisał: "nie martwcie się, Grzesiu w niebie nagrywa dla nas napewno nowe płyty, i jak tam go spotkamy, będziemy mogli dalej go słuchać.". Mam nadzieję, że Lem jeszcze coś napisze w niebie :)

_________________
dobro jest dobre, pięść rozwali świat

AAA..Niezwyciężony..nie mogłem spać po tej książce. materiał na genialny film. A co do Solaris - uważam, że film Soderbergha z Clooneyem oddaje klimat powieści. a poza tym sam w sobie jest bardzo dobry.

_________________
martini with vodka, please...and for this lady - too...

Oddaje klimat książki?? Jak dla mnie Solaris Tarkovskiego rządzi. Reszta to zwykła kaszana...

Nie będę krył że to mój ulubiony autor.
Zacznę od zbiorków opowiadań:

"Opowieści o Pilocie Pirxie" ***** - najbardziej zagadkowa książka chyba. Dlatego że znam mniej więcej tyle samo osób których Pirx na dobre zachęcił do fantastyki, jak i takich których na długie lata odstraszył. Może dlatego że większość przeczytała tylko "Test" (Nie mylić z "Rozprawą" na podstawie której powstał film "Test Pilota Pirxa"! "Test" to opowiadanie o musze w kabinie i o tym jak Boerst zderza się z Księżycem), który akurat jest prawie najsłabszy. Pirxa lubimy za to że jest tak bardzo ludzki, że z najbardziej zagmatwanych opresji ratuje go jego zdrowa ludzka poczciwość i równie zdrowy rozsądek. Najlepsze opowiadania - "Terminus" (o robocie stukającym Morsem sygnały ratunkowe), "Ananke" (o syndromie chorobliwej dokładności), "Polowanie", "Wypadek" (oba o robotach które wymknęły się spod kontroli), rzeczona "Rozprawa" (wśród załogi jest człekokształny robot, jak go wykryć?). Ale dla mnie rządzi przede wszystkim "Opowiadanie Pirxa" - jedyne pisane w pierwszej osobie, zapis nudnego rutynowego patrolu, podczas którego Pirx... przepuszcza obiekt który wygląda jak statek obcej cywilizacji (tu uwaga dla tych którzy znają stereotypy tylko - Lem NIE PISAŁ o obcych cywilizacjach!!! W utworach niegroteskowych jedyny raz opis obcej rasy pojawia się w bardzo starym "Edenie")

"Dzienniki Gwiazdowe" "Bajki Robotów" "Cyberiada" - każde z nich po ***** - mistrzostwo absolutne... Lem wspinał się na wyżyny w groteskowych przypowiastkach moim zdaniem. Stylizowane na bajki, przypowiastki z morałem, opowieści awanturnicze, dziejące się na światach które powstać mogły tylko w wyobraźni Mistrza. A równocześnie tyle gorzkich refleksji nad ludzką kondycją (polecam na przykład podróż ósmą Ijona Tichego, o przyjęciu Ziemi do Organizacji Planet Zjednoczonych, i "Kobyszczę" w którym Trurla opanowuje obsesja stworzenia szczęśliwego społeczeństwa). Aluzje polityczne (podróż trzynasta Ijona Tichego o zbuntowanym kalkulatorze to piękna alegoria socrealizmu) No i absurd... absurd za absurdem i pomysły zupełnie karkołomne acz jak najbardziej w okowach nauki (Elektrosmok który wyciąga z siebie pierwiastek, rycerz który inaczej jak w dwu iskrochłonach, jednym czarnym a drugim srebrnym, nie chadzał, dziad Ijona - Jeremiasz Tichy, który przez dwadzieścia lat walił młotem w szynę, ponieważ bił materię w imieniu ludzkości!)

Pippin

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

no chyba nie całkiem, on się szkolił na położnika (chyba, że o czymś nie wiem )
czytałam tylko Solaris i Powrót z gwiazd (a to w słońcu siedząc przed Samotnią). zastanawiam się tylko , jak to możliwe, że ktoś kto napisał Solaris własnie, w której to książce włąsnie pokazuje, że rozum to nie wszystko, że jest coś niepojętego, jakaś tajemnica we wszechświecie rozumem nie do ogarnięcia, jescze w styczniu 2006 roku powiedzieć mógł, że nie wierzy w życie pozagrobowe, bo nie ma na nie dowodów naukowych
mam nadzieję, że teraz dane mu jest weryfikować swoje poglądy.

_________________
ja herez ja herez

...wstyd się przyznac alem czytał tylko Solaris....poczatek super...dalej super........no i końcówka słaba bardzo.......jakieś dość mętne filozofie.....byłem rozczarowany i.... dałem sobie spokój z czytaniem Lema... ( z piknikiem na skraju drogi Strugackich było tak samo )

_________________
ooooorekoreeeoooo

Ja się specjalnie w filozofie Lema nie wgryzałem, choć trzeba przyznać, że jak na beletrystykę, to jego wstawki filozoficzne są nie najgorsze i nowatorskie. Gdyby nie one, kto wie, czy rozwinęłaby się polska szkoła fantastyki społecznej (ale na forum są bieglejsi ode mnie w tej tematyce, więc milknę). To, co u niego cenię najbardziej, to humor. Dokładnie według słów Pippina:

Ale te jego wizje ewolucyjne i postewolucyjne wykraczają poza zwykły humor i może nie są filozofią na wysokim poziomie, ale zmuszają do refleksji.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

A ja nie mam jednoznacznej opinii. Bardzo mało jego ksiązek czytałem, ale ze względu na 'literackie środowisko wychowania' śledziłem z uwagą.
Bardzo lubię 'Bajki robotów' - nie jest to najpiękniejszy język (może bardziej nierówny), ale bardzo fajne i ciekawe przypowiesci moralno-filozoficzne. Wszyscy mówią że 'Dzienniki Gwiazdowe' są jeszcze lepsze. Śmieszne, luźne i mądre.

Co do 'Pilota Pirxa' to kilka razy próbowałem podejść do tego tematu, ale miałem jak Elrond z fantastyką (choć widzę że tu wymienił kolejną powieść i moze znów mylę się w ocenie jego poglądów), czyli język klasycznej (aż do bólu) SF mnie odrzucał. Ale kiedyś klasyka napewno zmęczę , zwłaszcza gdyż mam

Co do eseistyki Lema niewiele ją cenię. Mocno lewicowa i pesymistyczna. Wszystko sie kończy, wszystko umiera, wszystko nei ma sensu i nie ma szans. Nadto miał bardzo szeroką wiedzę, ale często mylił się w przypadkach szczegółowych na bazie których budował bardzo szerokie teorie.
On sam nie cenił swojej twórczości literackiej(kilka książek w miarę, reszta chłam, bo i sf chłamem) i wolał być oceniany przez perspektywę swojej eseistyki, co mnie jak widać z poyższego tersktu najbardzije wnerwiało.

O zmarłych powinno się tylko dobrze, ale w końcu go z błotem nie mieszam, tylko się z nim nie zgadzam. Może Peregrin znajdzie linka do jakiegoś wywiadu z nim z ostanich lat.

A wśród tak zwanej liteatury głównonurtowej to śmieszą mnie Ci, którzy uwarzają że fantastyka to wybitny Lem, odrobinka Wnuka-Lipińskiego, Zajdla i poza tym nic. Nie czytają fantastyki, ale się znają. Ubaw mam czytając ich teksty analityczne.

Powieści wczesne, do pierwszego prawdziwego dzieła włącznie:

Człowiek z Marsa ** - ciekawostka i nic więcej.

Astronauci ***1/2 - po latach broni się ciągle. Pomysł wychodzi z jak najbardziej klasycznej SF - dowiadujemy się że meteoryt tunguski był w rzeczywistości posłaniem od innej rozumnej rasy. Wizje nawadniania Sahary, dziadka opowiadającego z przestrachem w głosie o dawnych latach itp. wywołują może drwiące uśmieszki ale Lem pokazał klasę narracyjną. Opisy przyrody Wenus są dla mnie jednymi z najlepszych w jego karierze. I alpinistyczne wspominki Roberta Smitha też. Wzorzec kosmonauty jest Rosjaninem a komputery to wielkie szafy. Podobno to w ogóle Lem wymyślił słowo "astronauta". Gorzkie ostrzeżenie przed wyścigem zbrojeń na koniec.

Obłok Magellana *** - słabe niestety a to najdłuższa chyba powieść Lema. Razi naiwnością i socrealizmem, ujmuje opisami i głównym bohaterem. Atak na USA (na znalezionej w przestrzeni kosmicznej martwej sondzie wojskowej są napisy po angielsku), próba buntu zostaje zażegnana wykładem o komunizmie, na koniec wspomina się że "kontakt nawiązano" ale nie wiemy jak i z kim. Znów ciekawe wstawki alpinistyczne (Lem miał jakieś ciągoty chyba), do kompletu też świetne wspomnienia głównego bohatera o tym jak został mistrzem olimpijskim w maratonie. Wreszcie Meoria - wzorzec idealnego utopijnego miasta. Po latach jako mit dający nadzieję wykorzysta je Oramus pisząc "Dzień drogi do Meorii".

Eden **** - tu się prawdziwy Lem zaczyna. Już pierwsze słynne wśród fanów zdanie "W obliczeniach był błąd" wprowadza pełną napięcia atmosferę. Lem szaleje z opisami obcych form życia - tak roślinnego jak i rozumnego. To WYŁĄCZNIE w tej powieści spotykamy opis przedstawicieli obcej cywilizacji (nie liczę tu utowrów pisanych w duchu groteski czyli "Cyberiady" i przygód Ijona). Ciekawym zabiegiem jest określanie głównych bohaterów nie imionami lecz funkcjami pełnionymi na statku, które służą tu za nazwy własne - i tak w powieści występują Fizyk, Doktor, Cybernetyk, Koordynator, Inżynier i Chemik. (Tylko w jednym momencie jeden z nich zostaje nazwany po imieniu - który i jakim imieniem to klasyczne pytanie wielu konkursów na porządniejszych konwentach). I właśnie "Eden", rozdziałem z rozmową z dubeltem który opowiada bohaterom o życiu mieszkańców na planecie, kładzie podwaliny pod polską fantastykę socjologiczną która swój najlepszy okres będzie miała dwadzieścia-trzydzieści lat później. Wreszcie znamienny finał - w odróżnieniu na przykład od "Trudno być bogiem" Strugackich, Ziemianie nie podejmują się "naprawiania" Edenu, ironicznie nazwanej "rajskiej" planety. Wysłuchawszy historii o blokowaniu informacji, przymusowych robotach, masowych eksperymentach biologicznych i będących ich wynikiem mutacjach - w pośpiechu odlatują na Ziemię. Lem wychodzi poza schematy standardowej SF (bo zaznaczam - jest rok 1959).

Pippin

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.