Ultima Thule

Wątek z Armią nie związany, ale może znajdzie się tu kilka osób, kóre zechcą wziąć udział w dyskusji. Tolkien jest tu chyba dobrze znany, więc może jego przyjaciel Lewis również? Oby!

Ale do rzeczy: zgodnie z chronologią wewnątrzną cyklu, czy według dat publikacji książek? A może w zgodzie z czasem ukończenia kolejnych pozycji (książki nie były publikowane w tej samej kolejności, w jakiej były pisane. Istnieje drobna różnica). Jeśli jednak wybrać pierwszą opcję, to jak umieścić "Konia i jego chłopca"?

Na razie tyle. Może ktoś tu zajrzy...

Cytat z sieci:

jakiś czas temu spadkobierca Lewisa oznajmił że dotychczasowa kolejność tomów, nie zawsze zgodna z chronologią wydarzeń, jest niedobra i od teraz pierwszym tomem Kronik Nanri jest "Siostrzeniec Czarodzieja". Zastanawiam się czy "Koń i jego chłopiec" został przypadkiem wklejony w środek "Lwa, czarownicy i starej szafy, bo przecież tak wypada chronologicznie

A tak wogóle to baaaaardzo piękny cykl książkowy.... Bardzo mi się z dzieciństwem kojarzy i ....Tolkienem. Łykałem te kniżki jedna za drugą i dzięki za przypomnienie, Kamiku - dokonam zakupu całego cyklu, jakiś czas temu widziałem To w Empiku....
A odpowiedzi na twoje pytanie oczywiście nie znam.... jeszcze.... ale szukam...

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie

http://cslewis.drzeus.net/books/fiction.html

Tu jest kolejność wydawania cyklu Narnijskiego.... mam nadzieję, że odpowiada ona kolejności "jak czytać"...

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie

A jednak ktoś przeczytał...

Dla wszystkich, którzy jeszcze nie znają, albo znają tylko w wersji polskiej: czytać tylko w oryginale! Zakochałem się w tych książkach wieki temu, jeszcze w podstawówce i oczywiście w tłumaczeniu chyba Polkowskiego czy innego tam, ale prawdziwe magia i dowcip ukryte są na kartach zapisanych w języku angielskim.

Znalazłem wczoraj ciekawy artykuł poświęcony kolejności czytania: http://www.aslan.demon.co.uk/narnia.htm.

Tak w ogóle to chciałem tylko sprowokować dyskusję. Może ktoś jeszcze się podłączy?

Szczerze, preferowałem przez wiele lat kolejność:
"Siostrzeniec...", "Lew...", "Koń...", "Książę Kaspian", "Podróż...", "Srebrne Krzesło", "Ostatnia Bitwa", ale po namyśle, stwierdzam, iż najlepszą kolejnością jest kolejność losowa. Jest coś pięknego w odkrywaniu co było później, ale i co było wcześniej... "Ostatnią Bitwę" tylko zostawiłbym na koniec...

ja jadę w tę stronę jak to przedstawia mi kolejność dwutomowego wydania... powracam do Narni, bo to piękna kraina. Obecnie jestem w Podróży "Wędrowca do Świtu". Ale zmienić kolejność?? O tym nawet nie pomyślałem, będę musiał kiedyś spróbować.

A jeśli chodzi o wydania, to bardzo ładne jest wydanie MediaRodzina w dwóch tomach w twardej oprawie (dla mnie twarda oprawa to rzecz ważna)

Narnię mam relatywnie na świerzo, bo sprzed roku...]

I w takiej właśnie kolejności, która wydaje mi się niemalże doskonała

_________________
Już niedługo nadejdzie taki czas, że za brak orgazmu będą karać nas...

Kroniki Narni bardzo lubię i chyba też do nich powrócę. Dzięki nim dość szybko minął mi czas pobytu w szpitalu kilkanaście lat temu. Teraz pogoda nawet odpowiednia, żeby poczytać "Starą Szafę"

rzezywiście kroniki narnii zyskują jeszcze na uroku po przeczytaniu w oryginale

a która część zrobiła na was najwieksze wrażenie? na mnie ostatnia bitwa... piękne to...

Prawdę mówiąc, jak dla mnie, od całego cyklu odstaje tylko "Książe Kaspian"... takie jakby zawieszenie, kiedy autor jeszcze nie był pewien, co z tym pomysłem zrobić. Jedynym momentem, który mnie w tej książeczce naprawdę przejmuje jest spotkanie z wiedźmą i wilkołakiem... o, to naprawdę coś… niemniej, i tak piękna lektura.

Pozostałe pozycje niemal na równi.

Jeślibym miał jednak wyróżniać, to wskazałbym na "Siostrzeńca Czarodzieja", głównie dlatego, że była to pierwsza pozycja cyklu, którą poznałem. I ten odmienny klimat...

Tak samo jednak cenię „Podróż Wędrowca do Świtu” (pan Polkowski mógł był się bardziej postarać przy tłumaczeniu nazwy statku…) i „Srebrne Krzesło” za największą w cyklu dawkę przygody.

Zaraz za tą trójcą „Lew, Czarownica i Stara Szafa”. Tu zdecydowanie dominuje aura niezwykłości, tajemniczości… najbardziej bajkowa…

„Konia i Jego Chłopca” bardzo cenię za odmienną perspektywę… podmuch Bliskiego Wschodu…

„Ostatnia Bitwa”… hmmm… zupełnie inna kategoria… głównie z uwagi na powagę poruszanych tematów… gdy pierwszy raz czytałem o Tashlanie, byłem autentycznie przestraszony (bardzo się wczuwam w opowieści z Narnii…)… jak można było dopuścić się czegoś takiego?!!!...

Dodam jeszcze, że opisywane przez Lewisa krajobrazy dostrzegłem dopiero przy lekturze wersji oryginalnej…

Przecież to banalnie proste!
Zaczynamy "Siostrzeńcem Czarodzieja", potem czytamy "Lwa czarownicę i starą szafę", którą to pozycję odkładamy w połowie ostatniego rozdziału, potem czytamyu "Konia i jego chłopca", wracamy do końcówki "La...", a dalej już wiadomo.
Pippin

Napisałem:
wracamy do końcówki "La...",


Oczywiście miało być "Lwa..."
Pippin

wszystkie części bardzo, najbardziej wstrząsająca ostatnia, a najbardziej ulubione... "Krzesło" i "Wędrowiec", głównie za - mimo wszystko - wszechogarniający nastrój wakacji (zwłaszcza w tym drugim)

jak dużo tam teologii jest! niektóre rzeczy do końca życia mi się przydadzą, np. "to nie jest twoja historia" z "Konia i jego chłopca"

kwestia tłumaczenia... bardzo się zgadzam - największy błąd jest wtedy gdy Aslan, na Ostatecznym Wchodzie (na wyspie Ultima Thule?) zmienia się w "a lamb", czyli oczywiście "Baranka", a jest przetłumaczone, że w "owieczkę"

co takiego? czyżbym tu widział prawdziwego narnieńskiego błotowija???!

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

Mnie najbardziej spodobał się fragment (cytaty z pamięci...) ze "Srebrnego Krzesła":

- O! Bother this sun!

- O jejku! Żeby coś można było zrobić z tym słońcem!

...

jak już tak kazdy się nad Narnią rozpływa, to czytać chyba zacznę...
Lewis ma u mnie miejsce na półce za "Listy starego diabła do młodego", co też kazdemu polecam. Mi otworzyło oczy na wiele rzeczy z mojego zachowania /postępowania.

_________________
Jeszcze nie umarły, jeszcze się otwarły
oczy, które widzą, oczy, które płaczą
wydrążeni ludzie opuszczą piwnice
nim życie i śmierć wyjdą na ulice