właśnie, temat dotyczy książek o muzykach. oczywiście nie zamykamy się w podziałach muzyka klasyczna - rozrywkowa itp. no to wio, tak na szybko i niepełnie
leszek gnoiński - raport o acid drinkers ****+
świetna, napisana z jajem biografia, niemalże kultowa. trochę szkoda, że kończy się na początku 2 połowy lat 90 i nie ma szans na jej kontynuację. no ale z drugiej strony chyba takich historii jak wtedy acidzi już nie wykręcają. do połknięcia w 1 wieczór. ja sobie właśnie zdałem sprawę z tego, że mój raport chyba wsiąkł u kolegi na dobre razem z wojną polsko-ruską (tego akurat nie żałuję). muszę go zwindykować. szkoda tylko, że klej był taki, że kartki latały bardziej niż małysz po grochówce.
neil strauss, marilyn manson - trudna droga z piekła ****
można się zżymać, że brian warner to słaba kopia laibacha i bauhaus, że jego prowokacja to kicz i taniocha, ale inteligencji odmówić mu nie można. świetna, gorzka satyra na amerykę lat 80 i 90. choć zdecydowanie nie dla wszystkich. podobnie jak raport o ad, treścią obejmuje czas mniej więcej do 1997 roku.
larry sloman, anthony kiedis - scar tissue ***+
pamiętam, że przywiozłem tę książkę z juesej zanim jeszcze ukazała się w polsce i bardzo dobrze ją wspominam. przeczytałem ją tylko raz, bo długa jest strasznie (nie wiem czy w polskim tłumaczeniu nie była jakaś pocięta, bo w księgarni wydawała mi się węższa niż oryginalna, może jakaś mniejsza czcionka czy co) i czasami bywa przegadana, ale czyta się bardzo fajnie, pewnie na forum ktoś miał przyjemność.
timothy white - bob marley - catch a fire ***
ja do tego podszedłem bardziej jak do jakiegoś luźnego reportażu z jamajki niż kronikarskiej biografii. bob marley cały czas na 1 planie, ale jego życie w książce jest pretekstem do szerszego pokazania realiów wyspy.
deborah curtis - ian curtis - przejmujący z oddali **+
nie wiem czy dobrym pomysłem jest pisanie biografii (szczególnie kogoś nieżyjącego i wzbudzającego takie emocje jak ian) przez najbliższą mu osobę - w tym przypadku żonę. ale abstrahując od ewentualnych nieścisłości, nazwijmy to rodzinnych, książka jest po prostu kiepska a te 2,5 gwiazdki to tylko dzięki dużej sympatii do twórczości joy division o której mogłem poczytać od innej strony
bartek koziczyński - tool - parabola *
tragiedia. książka pisana na odwal, wchodzi i wychodzi szybciej niż fakt w tramwaju.
od paru lat kurzy się też biografia strummera przywieziona z usa (chyba w pl tego jeszcze nie ma), czarna antologia bitli ważąca z 40 kg i kupiona za jakieś grosze na przecenie też w juesej, oprócz tego parę książek, które musiałbym sobie przypomnieć (morrison), niedawno kupiłem za 6 zł biografię the cure (nigdy dość ) a aktualnie na tapecie leży miles w tłumaczeniu łobodzińskiego
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
(takie wrażenie można odnieść czytając łyse kalendarium przeplatane wstawkami nt inspiracji artystów). Nie mialem ochoty czytać do końca.
