Ultima Thule

Mam wrażenie, że o wszystkich znanych mi książkach Olgi Tokarczuk pisałem już na forum, ale skoro już tak się tu dzielimy : Ludzi księgi nie przebrnąłem, za to Dom dzienny, dom nocny super! Prawiek mi się nie podobał, nie mogę tam znieść tego rozkładu, tylko bolała mnie ta książka. Bieguni doskonali, Księgi Jakubowe potężne. Więcej nie pamiętam żebym czytał .

Fajnie, fajnie.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Tokarczuk czytałam tylko "Podróż ludzi księgi" w czasach liceum. A Petera Handke "Publikumsbeschimpfung" (plus ewentualnie fragmenty jeszcze czegoś) - eksperymenty językowe, przekraczanie granic, tego czym jest literatura, a czym nie.

_________________
CO ROBISZ NA NASZEJ ULICY
Co robisz na naszej ulicy, pomiędzy samochodami,
koniu?
Co słychać u twoich kuzynów, centaura i jednorożca?

Charles Reznikoff

Aj, jak mnie to boli! Kilka jej książek przeczytałam, ale mało i wciąż gdzieś tam miałam z tyłu głowy, żeby wziąć się za kolejne, a tu teraz aż mi wstyd iść wypożyczać.

Ja niestety niczego nie czytałem. Żona czytała i się jej bardzo podobało!

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

Ja czytałem "Prawiek", ale nie pamiętam czy mnie wtedy porwał. Czyli pewnie nie bardzo.

_________________
muzyka gra, a dzień ucieka
last.fm/wokr

ja chyba tylko "Prawiek...", w liceum i bardzo mi się wtedy podobała. Pamiętam tyle z niej że była grzybnia rozrastająca się i że jeden bohater(ka?) używał formy "kotowie" i "psowie" - bardzo mi się to wryło w pamięć i spodobało!

Nie Nobliści, ale coś znacznie ciekawszego. Bardzo polecam przeczytanie w całości:

https://tygodnik.tvp.pl/48147615/obawiali-sie-ze-polskie-plemienne-spory-rozgrzeja-lodowata-polnoc-co-przyniosla-izolacja-w-odleglej-arktyce

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

Przeczytałam. Długi jak na tekst internetowy, nie powiem, ale to dobrze, że długie formy mają jeszcze rację bytu.
Bardzo ambitny projekt, awangardowe jak na polskie standardy zdaje się - polscy pisarze z różnych środowisk (to cieszy) na Arktyce. Mam nadzieje, że będzie to kontynuowane.
Marcin Cielecki - na pewno przeczytam, olsztyński pisarz z mojego L.O. Choć o tym, że w Kortowie był przed wojna szpital psychiatryczny, to wiedziałam. A Tomasz Herbich jest związany z środowiskiem Teologii Politycznej (od dwóch tygodni czytam sobie ich teksty i oglądam archiwalne odcinki programu "Trzeci punkt widzenia").

_________________
CO ROBISZ NA NASZEJ ULICY
Co robisz na naszej ulicy, pomiędzy samochodami,
koniu?
Co słychać u twoich kuzynów, centaura i jednorożca?

Charles Reznikoff

Bardzo się cieszę, że przeczytałaś! List z Uloya zamieszczony poniżej też? Znam człowieka który stoi za tym projektem - Tomka Kaźmierowskiego - bardzo porządny facet.

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

Jasne, List też. I już sprawdziłam - w Bibliotece Raczyńskich "Miasta wewnętrznego" Cieleckiego brak, eh.

_________________
CO ROBISZ NA NASZEJ ULICY
Co robisz na naszej ulicy, pomiędzy samochodami,
koniu?
Co słychać u twoich kuzynów, centaura i jednorożca?

Charles Reznikoff

Sięgnąłem na półkę z serią Nike i wylosowałem takie coś:

Ivo Andrić - Panna

Nic nie wiedziałem o autorze, co być może źle o mnie świadczy, gdyż jest to noblista, przez którego tej nagrody (w 1961) nie zdobył m.in. Tolkien. Jedyny noblista jugosłowiański, pochodzący z Bośni, podczas II wojny mieszkający w Belgradzie i piszący tam, w warunkach podobno zbliżonych do aresztu domowego. Napisał tam wtedy właśnie Pannę. Jest to niezwykły portret bardzo dziwnej osoby, która całe swoje życie i serce oddała jednemu bogu i celowi: pieniądzom. Gdyby jednak ktoś spodziewał historii typu molierowskiego Harpagona, zdziwiłby się, bo książka nie stawia na satyryczne ostrze i krytykowanie wad - w zadziwiający sposób możemy tę Pannę zrozumieć, choć jednocześnie nie ma w tym żadnego usprawiedliwiania i ani jednym słowem nic nie sugeruje, że jej wybory życiowe są dobre; ale zrozumieć. Gdyby ktoś spodziewał z kolei historii osoby okrutnej, bezwzględnie wykorzystującej innych w imię zysku, też musiałby obejść się smakiem: tytułowa Panna nie jest potworem, jest raczej osobą, która w imię pewnych swoich fiksacji i założonych idei życiowych, coraz bardziej traci jakiekolwiek płaszczyzny porozumienia z innymi ludźmi i zamyka się w swoim świecie aż do całkowitego zamknięcia, gdzie po prawdzie żadnych interesów nie może już robić, ale cały czas może oszczędzać!

To wszystko opisane jest na fascynującym tle historycznym, najpierw Sarajewa sprzed I wojny światowej, potem czasów wojny, które rozmaitym interesom służyć mogły, potem dzikiego, rozpasanego świata nowo stworzonej Jugosławii i Belgradu, w którym wszystko miesza się z wszystkim w procesie kształtowania nowej tożsamości, nowej wspólnoty - i tutaj ta Panna, która konsekwentnie wyłącza się z wszelkiej wspólnotowości.
I jeszcze fascynujący epizod jej życia, kiedy raz jeden wdała się w żywy związek z ludźmi.

Bardzo dobra książka.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Super opis. Zaintrygowałeś!

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Ivo Andrić ostał się chyba jako jedyny na półce z literaturą byłych narodów jugosłowiańskich w mojej bibliotece. Czasem w pracy wyciągam tego typu książki żeby się nie nudziły zbyt długą samotnością nieraz już wpadłam po uszy w jakieś japonizmy, węgierszczyzny czy kolumbizmy, co przez litość jeszcze nie trafiły na cmentarz. Literatura bez żadnych szans u nas na wsi. Przeważnie mają bardzo fajne okładki bez lakieru, a strony żółtawe i pomarszczone. Mogłabym zrobić osobisty ranking tych rupieci, z ostatnią datą wypożyczenia' 73 Niestety gdy znów sobie o nich przypominam, to już ich nie ma. Znikają bez słowa skargi, robiąc miejsce młodszym, zupełnie jak ludzie starej daty, skromni i syci dni..

Na poprzedniej stronie Powsinoga chciał przyznać Nobla Pietruszce, na co ów zareagował brzydkimi słowy A ja myślę, że anastazję to też mogliby wciągnąć na shortlistę!

W dalszej kwestii umiejętności narracyjnych, to w owej Pannie Ivo Andrić bardzo zaskakująco tańczy między narracją w czasie przeszłym i teraźniejszym. Być może dokładna analiza odsłoniłaby, czy jest to jakaś ściśle przemyślana konstrukcja, czy raczej intuicja, w każdym razie dla mnie to się sprawdziło.

_________________
ćrąży we mnie zła krew