Ultima Thule

Nie wiem, chyba jednak namawiałbym Cię na "Dziennik" właśnie. Gombrowicza ulubiona forma pisarstwa, można czytać luźno, na wyrywki, w sporych odstępach czasu.

A jeśli nie to, to może "Bakakaj"? Sympatyczny zbiór opowiadań. Powiedzmy, że gatunkowo nieco lżejszy niż powieści.



Rita Gombrowicz "Gombrowicz w Europie 1963-1969"
Druga część wspomnień różnych postaci bardzo szybko mi się przeczytała. Jesteśmy w Europie. Ta łamie się na kilka epizodów: przyjazd, potem rok w Berlinie, Royamount, a do samego końca Vence. I znów korowód wspomnień, ludzi którzy się z nim zetknęli, rozmawiali, wystawiali, tłumaczyli, wydawali. Aż do samego finału, w którym Rita Gombrowicz opisuje powolne odejście pisarza, ostatnie z nim chwile.

Co te książki wnoszą do mojej wiedzy? Ano chyba sporo. Bo po pierwsze bardzo odpowiada mi taki gawędziarski ton rozmowy. Dzięki niemu pojawia się możliwość wyartykułowania wielu pewnie nieistotnych detali, które wspaniale ubarwiają całą historię. Robią z WG człowieka. Oba tomy są też bezcenne jeśli chodzi o poznawanie dokładnej biografii pisarza, osób, tła. Biografię zawsze spycha się na dalszy plan, ja dopiero zacząłem się w nią wgryzać, a dzięki tym dwóm tomiszczom znajomość zagadnienia znacznie się poszerzyła. I o to chodzi!

_________________
http://67mil.blogspot.com/

Chyba tutaj najbardziej będzie to pasowało:

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Świetna płyta.

_________________
Bez zbroi wychodzić się boję.

Zapewne znane?
https://www.youtube.com/watch?v=exnH7fDQ_aI#t=68

_________________
Youtube

Gombrowicz, Iwona, księżniczka Burgunda

Cóż napisać? Że to samo, tylko przełożone na formę dramatyczną? No bo chyba tak... Miotają się te formy pomiędzy ludźmi, jeden drugiemu narzuca, a wszystko przez tą trzecią, Iwonę, co to brzydka, pokraczna i przez to wszystko staje się katalizatorem wszystkich zdarzeń. I co prawda bohaterowie mają świadomość tej wszechobecnej formy, to jednak nie zmienia to wcale tej groteskowej rzeczywistości, która jest dla Gombrowicza bazą. A świat ten nie do końca jest tak śmieszny, jak niektóre dialogi bohaterów. Świat ten jest raczej potworny.

_________________
http://67mil.blogspot.com/

Nie wiem, co począć z tymi dramatami. Ktoś poleca jakieś inscenizacje? Bo chyba musiałbym zobaczyć teatr, a nie czytać wersję książkową sztuki.

_________________
http://67mil.blogspot.com/

Przeczytałem jeszcze raz cały wątek z zaciekawieniem, bo jestem przy lekturze "Pornografii", książki, która jest tak straszna, że trudno jest mi wyzwolić się od niej i czuję się, jak po jakimś ukąszeniu wrednego pająka.

O ile mnie pamięć nie myli, to niczego tak okropnego nie czytałem.

I na pewno jeszcze o tym napiszę.

_________________
un tralala loco

Czytam "Dzienniki" i często łapie się na polemizowaniu z Gombrowiczem w mojej głowie - czasem to rozbudowana wymiana argumentów, a czasem po prostu mam ochotę mu powiedzieć "ej Witold, ogarnij się!!!" (ale czasem też "o, dobra myśl"). I czytam dalej.

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?


FORZA NAPOLI SEMPRE!

Witold Gombrowicz - Opętani

Zaginione ogniwo twórczości Gombrowicza - powieść wydawana tuż przed wojną w gazetach, w odcinkach, pod pseudonimem, do której Gombrowicz przyznał się pod koniec życia. Dziwne? Może i tak, ale już sama idea, że on, niepokorny pisarz, który wniósł do naszej literatury tyle świeżych przemyśleń pisze coś, co ma być dostosowane do potrzeb czytelników brukowców jest bardzo gombrowiczowska. W końcu cała jego twórczość przepełniona jest sytuacjami, w którym to co wyższe w hierarchii ustępuje przed tym niższym - i oto on wcielił to w praktyce. Czy jednak faktycznie jest to taka szmirowata literatura, jak sądził sam autor? Nie do końca. Na pewno ciekawym doświadczeniem jest możliwość czytania Gombrowicza bez konieczności przedzierania się i walki z formy, tylko z akcją opowiedzianą przystępnym językiem. Stylizacja na powieść gotycką wypadła całkiem zgrabnie - oczywiście jest tu parę momentów dość nieprawdopodobnych, być może niektórzy będą kręcić nosem na różne wątki, że tak to ujmę, paranormalne (pojawienie się Hińcza!), jednak dość ciekawie przegryza się to z motywami typowo gombrowiczowskimi. Czytałem tę książkę zaraz po "Pornografii" i mimo zupełnie innego ciężaru gatunkowego, zauważyłem sporo dyskretnych podobieństw w różnych miejscach. Jakiś czas temu Pilot wspominał na forum o eseju Marii Janion o gotyckiej formie Gombrowicza, gdzie (co później odkryłem) wypunktowała ona te rzeczy dużo celniej niż ja bym umiał - połączenie w zbrodni, podobieństwo między dwójką bohaterów, zabijanie wiewiórek i glist...Tak czy inaczej - warto przeczytać, tym bardziej, że jest to powieść, która wpłynęła na życie Gera.

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?


FORZA NAPOLI SEMPRE!