Ultima Thule

Chętnie bym to przeczytał,
bo ominęła mnie ta cała inicjatywa
(tak często się tu pojawiam).
Jest to gdzieś do dostania?

Wypowiem się…bo muszę…dla siebie…
Nie przepadam za wywiadami. Jakiś uraz chyba. Przeczytałam ich w swoim życiu kilkaset i nic nie wniosły nowego. Te same, stereotypowe pytania, w wielu przypadkach brak wiedzy i nieumiejętność zainteresowania czytelnika. Nie przepadam więc i już…
Nie znałam książki Macieja. Kiedy dostałam ją, zamarłam z przerażenia, że mam przed sobą szereg wywiadów. Wystarczyło tylko przeczytać kilka stron, aby wiedzieć, że to najpiękniejsza książka w swoim rodzaju. Patrzę na nią oczyma polonistyki, a więc tej, która coś tam wie o formach wypowiedzi.
Ten człowiek wie dlaczego pyta, bo On zna się na temacie. Nie ma tu przypadkowości, chociaż nieobcy jest tu także humor. I to, co ujmuje najbardziej, to niesamowita relacja między Maciejem i rozmówcami. Oni potrafią zrozumieć się w pół słowa. Wiedza i niesamowita pasja, z jaką pisze o muzyce nie może zostać niezauważona. Zresztą każdy, kto uczestniczy w tych swoistych „ lekcjach” Macieja na żywo wie jaki jest. On po prostu kocha muzykę i potrafi dostrzec najdrobniejsze niuanse przeżytego koncertu. Ma niesamowity słuch muzyczny i wielką wiedzą, co można zauważyć w rozmowach w tej książce.
Jego niezwykła umiejętność obserwacji procentuje przeprowadzeniem takiej rozmowy, że chce się w takiej rozmowie uczestniczyć albo przynajmniej chłonąć każdy napisany wyraz. Jest przy tym tak szczery, że tylko trzeba chylić czoła. I jeszcze ciągle przewijająca się przez strony pokora wobec muzyki, która łączy rozmówców z autorem. To jest to, co kocham i czego poszukuję w takich rozmowach. Profesjonalizm zmusza mnie do bycia uczniem i korzystania z tego, o czym czytam. Zarówno ze strony Macieja, jak i rozmówców. Książka „ O muzyce się nie gada” jest opowieścią o emocjach, o tym także, co przeżywają muzycy stając naprzeciw publiczności. Jest również skarbnicą wiedzy o warsztacie, o trudach tworzenia i o magii improwizacji.
Dziękuję Ci Macieju za tę książkę. W niej czuje się muzykę. Dla mnie jest skarbnicą wiedzy. A wszystkim, którzy czytają mój post polecam z całego serca i z pełną odpowiedzialnością książkę Macieja Geming „ O muzyce się nie gada”….Gada się i to bardzo pięknie!