Ultima Thule

Hahahaha
Rewelacja!

Miłosne też niezłe, np: ten fragment z tomiku każdego szanującego się kobieciarza

rozbieram
słodkie oczy uwielbiają gorącą twarz
młode ciało pragnie rozkosznie mnie
piersi gorąco szukają

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Ja zapamiętałem dwie linijki z wiersza miłosnego i chyba mrocznego:

leżą oczy

oraz

biegnie martwa matka

...

Monika !!!

_________________
ooooorekoreeeoooo

O, jak pięknie można na tym uczyć, czym jest przenośnia! I o tym, że tylko zgodność składniowa jest wymagana!

gryzie światło czarny piesek, nie, Gero i Witku?

czarny piasek dziołchownika

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Wiersz pociągowy... o wysiadaczach.

Hans Arp
Dojrzali do wysiadki

w pociągu co jechał z a do b
na krótkiej trasie trzech kwadransów jazdy
nie znalazł się w wagonie ani
jeden prawdziwy wysiadacz.
na końcowej stacji b
jakby zmuszeni koniecznością
wysiedli trzej podróżni.
pozostali siedzieli nadal smutni
większość stwierdziła że musi
jeszcze trzy do czterech razy
jechać z a do b
by dojrzeć do wysiadki.
niektórzy podróżni zapadali na chorobę czasu
bycia tu i bycia tam
i patrzyli żałosnymi oczami w pustkę.
wśród niewysiadaczy byli również i tacy
co twierdzili że są mniej lub więcej martwi
i w żaden sposób nie mogą
podnieść się ze swych siedzeń
ci prosili o wieńce i datki na kwiaty.
wreszcie byli tam jeszcze jacyś
niezwyczajnego gatunku
którzy zwinęli się razem
coraz mocniej sie ściągali
stłoczyli ciasno
tak że ubrania im pękały z trzaskiem
w końcu ich wessała
tworząca się żywa kula.
ci niewysiadacze w ogóle byli do niczego.
upierali się by stanowić kulę
z wolna coraz bardziej twardniejącą.
na końcowej stacji wytoczono ich z wagonu
i tam przed dworcem jeszcze długo
można było ich oglądać.

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

O, Hans Arp!
Cały ten wczesny dadaizm, głównie zuryski (a tu głównie Arp i Tzara) to istny wulkan świeżych pomysłów!
Pociągnę temat... Hans Arp - "Kacper nie żyje"

biada nasz poczciwy kacper nie żyje.
kto ukryje teraz płonącą flagę w obłocznym warkoczu
i każdego dnia spłata po jednym czarnym figlu.
kto zakręci młynkiem do kawy w prastarej beczce.
kto wywabi idylliczną sarnę ze skamieniałej torby.
kto utrze nosa okrętom parapluis wymionom wiatru bartnikom
wrzecionom ozonu i oczyści piramidy z ości.

biada biada biada nasz poczciwy kacper nie żyje,
o święty jacku z pierogami
kacper nie żyje, sianoryby kłapią rozdzierająco z żalu
w dzwonnicach stodół gdy ktoś wymawia jego imię, dlatego ja
szepczę dalej jego nazwisko - kacper kacper kacper

dlaczego nas opuściłeś, w jaki kształt przyobleka się teraz twoja
piękna wielka dusza?
czy stałeś się gwiazdą czy też łańcuchem wody przytwierdzonym do gorącego wichru
czy wymionem czarnego światła czy może przezroczystą cegłą na jękliwym bębnie skalistej istoty

biada biada biada nasz poczciwy kacper nie żyje,
o święty jacku z pierogami
kacper nie żyje, sianoryby kłapią rozdzierająco z żalu
w dzwonnicach stodół gdy ktoś wymawia jego imię, dlatego ja
szepczę dalej jego nazwisko - kacper kacper kacper

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

O, dzięki; nie znałam tego...

Dobre!

A zwłaszcza te sianoryby, które kłapią rozdzierająco z żalu...

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

hehe
jutro zaniosę ten wiersz na analize i interpretacje do mojego doktora

Jeszcze jeden Hans Arp, z okresu dada

"Skokietowany gość 3"


nagrobki ciążą mi na głowie
a mój żołądek w wodzie pływa
nierzadko na dzień dla zabawy
capa starego wydobywam

chociaż tkwię w świetle po rękojeść
to sobie susa daję z gęby
i wozem drwa do lasu zwożę
i do mej szkapy się zaprzęgam

po psio i kociokroć żegnajcie
jadąc pociągiem współczesności
zaszklony w ołów incognito
wpadam w spirytus wesołości

mieszam rdzeń wonny naszych czasów
z kamforą mej osobowości
i drapię się po odbytnicy
nieodwołalnie ku wieczności

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Prawdziwa poezja:
http://poezja.art.pl/

Pablo Neruda
Sto sonetów o miłości - LXV

Matyldo, gdzie jesteś? Zauważyłem, tu u dołu,
między krawatem i sercem, wyżej,
jakąś melancholię międzyżebrową:
dlatego, że stałaś się tak nagle nieobecna.
Zabrakło mi światła twojej energiii zobaczyłem żywiąc nadzieję,
zobaczyłem pustkę jaką jest dom bez ciebie,
nic nie zostaje, tylko tragiczne okna.
W nieskalanym milczeniu dach słucha
padających starych deszczów obrywających liście,
pióra, to co noc uwięziła;
i tak czekam na ciebie jak samotny dom,
i wrócisz, żeby mnie zobaczyć i zamieszczać mnie.
W przeciwnym razie rozbolą mnie okna.

I w ten sposób Kopernik też była poetą.

Ale swoją drogą może by tak założyć topic "Maksymy Gorkiego" i umieszczać tam różne takie sentencje, aforyzmy itp. ?

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie

A ja dziś pierwszy raz tak NAPRAWDĘ przeczytałam "Koniec świata. Wizje świętego Ildefonsa czyli Satyra na wszechświat"
Zatęskniło mi się za Mistrzem...

Ooo... Lubię to bardzo!

Ładnie! ginie wszechświat wszystek,
a tutaj, panie, rozpusta.
Bo również konkretne zdrożności
przerabiali obustronnie
i pili, kanalie, koniak,
i śpiewali,
i na gitarach brzdąkali:
"Evviva Bologna,
citta delle belle donne!"
..........................................

Tu pauza bo konam z zazdrości.



Na złość się zrobił koniec świata
Sic!

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

A Ildefonsa było wczoraj

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?