Przeczytałam!
Na samym początku też trochę podczytywałam to tu to tam przypadkowe fragmenty - z braku czasu na przysiąście się do porządnej lektury, i fajne to było, ale jakoś tak szybko doszłam do wniosku, że krótkie fragmenty można przecież czytać też po kolei, a nie tylko na wyrywki.
I tak oto, po kawałku, małymi kroczkami przeczytałam całość. I rzeczywiście zaskakująco szybko poszło! Ktoś już dziwił się w tym wątku, że książka ma aż czterysta ileś stron. Ja się dziwię, że ma tylko tyle - wygląda na coś około tysiąca!
Ale mniejsza o to.
Lektura rzeczywiście jest niesamowita, a to śmieszy, a to wzrusza, a to przeraża, no i to magiczne postrzeganie świata przez autora!
Mnóstwo myśli mi się nasunęło, porównań z własnym światem, często jakże innym, chciałoby się o tym wszystkim napisać, ale za dużo tego jest, nie sposób.
Jakieś pojedyncze uwagi może mi się ponasuwają przy okazji czytania postów innych... Zgadzam się, że przeklęta dwójka rewelacyjna - kto wie, czy nie ubawiła mnie najbardziej z całej książki.
No a motywy forumowe fakt, że bardzo wzruszające - z tribute dla Gera na czele.
Wyjątkowo poruszały też wątki osobiste i duchowe.
Najbardziej przerażały realia punkowego świata - ja naiwnie myślałam, że historie o zadymach na koncertach były koloryzowane przez komunistyczną prasę wrogą tej muzyce, a tu rzeczywistość widzę, że gorsza była, niż sądziłam! I ten gościu co z nożem ganiał, żeby zabić... i to miały być lepsze czasy?
No i taki wniosek jeszcze mi się nasunął po przeczytaniu całości - że może ja nie jestem aż taka nieszczęśliwa jak mi się wydaje, skoro dziś potrafię dostrzec więcej pozytywów i powodów do radości (choćby tylko powierzchownej), niż w dzieciństwie... pod tym względem mam zdecydowanie na odwrót, niż Budzy! Choć pewne dobre rzeczy odeszły bezpowrotnie, fakt...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
- kiedy następna? 
).
- a były dwie - wyrzuciłabym z pracy 
