Początkowo nie chciałem za dużo pisać, bo jednak będąc pod tak wielkim wrażeniem tego - co wydarzyło się w niedzielny wieczór – trudno było mi to wszystko ubrać w sensowne słowa,,,
Gdy po kilkugodzinnej podróży dojechaliśmy do Warszawy – udało nam się nawiązać kontakt telefoniczno-esemesowy z kilkoma forumowiczami, a z jednym nawet spotkać się w pobliskiej pierog arni „Zapiecek” (tak, to tam, gdzie światło samo się zapala – choć miało nie być nic,,,
Gdy podjechaliśmy (już po godzinie 19) pod gmach
trójki okazało się – że jest całkiem dużo formowych twarzy (a gdy już się przekroczyło pierwszą bramę – zobaczyłem was jeszcze więcej – od razu mi się zrobiło nieco lżej na duchu). Starałem się przywitać ze wszystkimi – których pamiętałem (jeśli kogoś pominąłem – to sorry – na pewno nie specjalnie).
W studiu im. Agnieszki Osieckiej byłem po raz pierwszy i wydało mi się jednak bardzo małe, jakoś zupełnie inaczej sobie je wyobrażałem. Klimat i akustyka miejsca są na wielkim poziomie i było to słychać podczas koncertu. Chciałbym jeszcze dodać, że na koncercie „Budzego solo” jeszcze nigdy nie byłem (tylko raz w 2000 roku, niedaleko miesiąca Grudnia – Tomasz Budzyński grał na auli KULu w Lublinie – niestety odpuściłem sobie ten koncert z jakiś przyczyn,,, nie pamiętam jakich).
Koncert zrobił na mnie wielkie wrażenie, zwłaszcza jeśli chodzi o dźwięki/brzmienie: instrumentów i głosu! Jak już wspomnieli koledzy we wcześniejszych postach – ciężko było się skupić na jednym instrumencie – gdyż każdy wnosił coś niesamowitego – co raz: a to klawisze, a to Paweł zagrał coś genialnego, a tu w głosie pojawia się żar, a Gero dodaje magiczne chórki,,, ale zaraz zaraz! Przecież cały czas gra Rozencwajgowa!! No i weź się skup na jakimś instrumencie,,, to był koncert niezwykle zgranego teamu, jednak poza niezwykłym kunsztem – podczas tego koncertu pojawiło się coś, co można porównać z jakimś stanem ponad naturalnej jazdy emocjonalnej, która miała swoje ekstremalne momenty,,,:
TREN,,, absolutny Best moment koncertu,,, jest to na płycie, ale TO, co było na koncercie nie do końca da się nazwać słowami,,, ten utwór stał się dla mnie absolutnym numer jeden, i to nie tylko za sprawą tekstu,,, wykonanie było dosłownie idealne, solo w końcowej części również porywające,,, to jest utwór, który aktualnie czuję najmocniej,,,
UMIERAJ,,, Kto się nie boi niech śpiewa nami! ,,,śpiewałem razem z wami!
NA NIEBIE CIĄGŁY RUCH! Ta piosenka podobnie jak i Tren – dotyka spraw, które ostatnio siedzą i są dla mnie ostatnio bardzo ważne,,,
W „Echo” brakuje mi jednak tego szeptu „Litzy”,,,
Cały koncert był na pewno najlepszym nie-czadowym koncertem na jakim dane mi było być, zdecydowanie najlepszym jeśli chodzi o brzmienie, wielkie dzięki dla Elronda za krótkie wprowadzenia do utworów, bardzo mi się to wszystko podobało,,,
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
)
Jak dla mnie nic nie dorówna Egzorcyzmowi w Pałacu 
