Dziwnym trafem ominąłem wcześniej rozdział "katakumby". Przeczytałem fragmenty o narodzinach Niny i o odkryciu ojcostwa z prawdziwym wzruszeniem. W efekcie znalazłem na youtubie Hildegardę von Bingen i słucham sobie
Hildegarda na youtubie, dziwne to. Zwróciło też moją uwagę na początku tego rozdziału, jak Tomek musiał doczekać do końca koncertu PJ Harvey, żeby dowiedzieć się, kto to był. Też mam podobne doświadczenia i były to bardzo ekscytujące chwile! Nie da się ukryć, że teraz to by człowiek szybko wyguglał, albo kawałek tekstu, albo po prostu program telewizyjny, potem właśnie na youtubie znalazł... i jakoś bardziej bez jaj mi się to jawi. Są oczywiście liczne i niezaprzeczalne dobrodziejstwa internetu, ale akurat to się skończyło, takie podniecenie wywołane czymś niezwykłym a nieznanym... za łatwo możne teraz wszystko poznać, trochę szkoda.
edit poranny:
Dziś trafiłem na chyba najzabawniejsze fragmenty w całej książce, mianowicie, jak autor wraz z Kmietą i Drężmakiem udali się na poszukiwaniu kąpieliska w okolicach miejscowości Kokotek. Dosłownie popłakałem się ze śmiechu!
Po kolejne, z wielkim zainteresowaniem przeczytałem o perypetiach z nagrywaniem Pocałunku mongolskiego księcia - niby to i owo o tym słyszałem, ale jakoś puściłem mimo uszu, pewnie dlatego, że niezależnie od zastrzeżeń brzmieniowych wciąż bardzo bardzo lubię tę płytę.
I po jeszcze jedno, pamiętam, że panek i bodajże Pietruszka zwracali uwagę, że opisy czasów puławskich mają w sobie dużo z realizmu magicznego - owszem, ale i później! Na przykład cały epizod z Rogalowem i tajemniczymi sprzętami Wojcka, przecież to już nawet jest magizm realiczny!! Nie mówiąc o całym rozdziale "mistyczne miasto Lublin".
Wydaje się, że ta książka w każdym swoim zakamarku ma coś, co do mnie nadzwyczaj trafia. A najlepsze, że nadal jej nie skończyłem
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
