Posłuchałem trzeciej audycji, tej z kowerami Dylana i z Johnnym Cashem, z norweskim średniowieczem i nowojorskimi Żydami.
Bardzo dobrze mi się słucha tych audycji, choć nie jestem ich wymarzonym odbiorcą. Jak wiadomo, lubię mainstream i nie mam nic przeciwko temu, żeby Stairway To Heaven było utworem wszechczasów, darzę też niechęcią słowo "awangarda". Tak więc wiele spośród rzeczy, które Tomasz Budzyński puszcza w swojej audycji, nie są rzeczami, które sam bym sobie puszczał. Budzą one jednak moje zainteresowanie i tak jak przy poprzedniej audycji, której słuchałem (odc. 2) - jedne rzeczy mi się niezwykle podobają, a inne wcale. Tak było przecież przy dwóch pierwszych utworach z audycji drugiej: Art Ensemble of Chicago mnie zachwyciło, a Critters Buggin prawie nie dałem rady. Zaś prowadzący mówi, że to jest do siebie podobne
W trzeciej audycji najgorszy dla mnie był zespół Egg. Dość nie dla mnie. Muszę też przyznać, że nie przekonał mnie ani Swans, ani Voivod, ani Can, jeżeli chodzi o nazwy, które mi coś mówią. Za to niezwykle podobały mi się nazwiska, które nic mi nie mówiły: pan Steven Bernstein, no no, trzy utwory w jednej audycji, dla mnie wszystkie bomba! No i oczywiście ta pani o skomplikowanym nazwisku - przypomina mi to nieco różne okołoceltyckie pieśni (Loreena McKennit się odzywa jakby?), ale mniejsza ze skojarzeniami, przepiękne to. No i best moment audycji, kiedy Tom mówi, że gdyby miał wehikuł czasu, to by nawet nie myślał, tylko od razu hop do średniowiecza!
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
