Ultima Thule

..chyba nikt tu nie pamięta zespolu o nazwie Tropikale Thaiti Granda Banda...byli naprawdę śmieszni....mieli nawet "teledyski" w tv w połowie lat 70-tych....przebierali sie za indian a w rękach mieli młotki...

_________________
ooooorekoreeeoooo

hehe
pewnie z nas dwóch to własnie ja bardziej lubię "wesołą muzykę"!
więc może ja zacznę od tego, że wczoraj była druga w nocy, z głosników nic się nie wydobywało i ogólnie smęt

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Dobrze, żeś napisał też to, co w nawiasie, bo już się bałem, że mogę się podpisać pod Twoją wypowiedzią.
Moje przywiązanie do muzyki smutnej, a przynajmniej poważnej, jest tak duże, że nawet jak ma być wesoło, to jest smutno Muzyka wesoła raczej nigdy mnie nie porywa (tzn. niczego wesołego i z humorem nie uważam za dzieło z najwyższej półki), natomiast często bywa, że wręcz drażni. To już jakaś patologia chyba, ale nic nie zapowiada zmiany.

_________________
My shadow is always with me. Sometimes ahead... sometimes behind. Sometimes to the left... sometimes to the right. Except on cloudy days... or at night.

- oj, rzeczywiście - ja znam tylko nazwę tego ansamblu .

Panowie - to ja mam trochę inaczej: nie przeszkadzają mi mniejsze lub większe dawki humoru w muzyce (zwracam uwagę na stopniowanie jakie przeprowadziłem zakładając watek! Nie pisze tam tylko o głupkowatej wespołości) Natomiast łapię się czasem, że przeszkadza mi muzyka zbyt piękna, zbyt słodka. Stąd pewnie moje upodobanie w muzyce o nieoszlifowanym brzmieniu i tendencjach minimalistycznych. Bardziej pasuje taka estetyka do syfu z jakim można sie nieraz zetknąć.

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Zawsze poprawia mi humor płyta "Trout Mask Replica" Captain Beefheart'a. I nie trzeba nawet słuchać. Wystarczy spojrzeć na okładkę.
Pierwsza płyta Starych Singers tez ma to "coś". Trudno sie przy niej nie usmiechnąć.

_________________

Sporo przaśnego, celtyckiego humoru zawierają kawałki Dropkick Murphys. Więcej tutaj

_________________
Czekając na noc układam sobie pieśni,
Nie wsłuchuj się za długo, nie wpatruj się za bardzo...

Ha, ale problem polega na tym, że o ile głupkowata wesołość raczej przekreśla szansę takiej muzyki na znalezienie się gdzieś wśród dzieł wybitnych, o tyle raczej mi nie przeszkadza, a czasem nawet lubię posłuchać. Chodzi mi o rzeczy robione stricte dla jaj, jak np. Palast Orchester. Natomiast właśnie coś, co nie jest w zamyśle po prostu śmieszne, tylko jakieś... hmm... lekkie, luźniejsze, często mnie odrzuca.
Ok, ale już się nie wypowiadam w tym wątku, żeby go sobą nie zdołować

_________________
My shadow is always with me. Sometimes ahead... sometimes behind. Sometimes to the left... sometimes to the right. Except on cloudy days... or at night.

Ja mam w zasadzie tak samo jak Ty, Boguś.

_________________
Czekając na noc układam sobie pieśni,
Nie wsłuchuj się za długo, nie wpatruj się za bardzo...

Ależ Bogi, zawsze możesz odnieść się do tego:







...ale dodam, że muzyka ponura też bardzo mi odpowiada...

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Wspomniano tu Piersi. No, oczywiście! Cała płyta "My już są Amerykany" to duża dawka humoru, wydawałoby się - bardzo prościutkiego czasem, ale jednak ma on też drugie dno... A z "armijnego" "Nie bój się Jonek" z pierwszej płyty śmiałem się serdecznie swego czasu
To akurat Aniwitkowy pkt. 1 chyba, ale nie mogłem nie wspomnieć.

Zdarzają się też pomyłki. Przez jakiś czas w latach 80-tych myślałem, że Kapitan Nemo w tym idiotycznym berecie snujący teksty typu "Videonarkomania" to zabawny pomysł. Potem dopiero dowiedziałem się, że wszystko było na śmiertelnie poważnie.

Arasku! A co powiedzieć o Dead Kennedys? O ileż mniej miałby ten zespół siły wyrazu bez tych swoich pastiszowych jazd, i ile bardziej płaska byłaby to propozycja muzyczna!

Wydaje mi się, że jednym z najbardziej dowcipnych bendów, cechujących się bardzo lekkim i subtelnym poczuciem humoru byli Beatelsi... I u nich też ten humor miał różne oblicza i różną grał rolę. Od po prostu zabawy aż do takiego "Walrusa", gdzie humor skręcał w stronę surrealistyczną, psychodeliczną jakąś. A pod spodem, jak zauważyła Morella i Gero, i tak czai się dojmujący smutek.
Czy to nie jest ciekawe?

No i można przywołać powszechnie uważanego za jednego z największych rockowych prześmiewców i dowcipnisiów - Franka Zappę ("Does Humor Belong In Music" to tytuł jego płyty zresztą której nie znam). O, analiza funkcji humoru u niego mogła by zająć mnóstwo miejsca! Czasem jest to humor ciężki, jadowity i nie bardzo mi się podoba - bywa zwyczajnie niesmaczny. Natomiast trafiają się u niego rzeczy lekkie i genialne: czymś takim nasycony jest wspomniany już utwór "Peaches En Regalia". Rozbraja mnie też zawsze "Cletus - Awreetus - Awrightus" z Grand Wazoo . Albo taka płyta jak "Weasels Ripped My Flesh", która cała jest jajem, trochę bałaganiarskim i ze skrętam w stronę dada, ale tam NAPRAWDĘ nie wiadomo co stanie się za chwilę...

A a propos DADA: "Przed wynalezieniem dada, dada już tam było!" - pamiętacie?

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Na myśl od razu przychodzi mi pierwsza płyta Mr. Bungle - choć ten ich humor to humor zdeformowany, o czym można się już przekonać przeglądając wkładkę do płyty i kojarzący się bardziej z klaunem którego można się przerazić niż z wesołością, ale płyta zdecydowanie jest humorystycznie spaczona - inne słowo mi tu na myśl nie przychodzi. I w tym spaczeniu świetna.

Lee Drapka Perrego nic nie przebije, bez dwóch zdań . Oczywiście to moja osobista opinia i myślę,ze nieodosobniona.

Na pewno mniej siły wyrazu, to fakt. Ale czy propozycja muzyczna bardziej płaska? Może tylko troszeczkę...
Ale to prawda, chłopaki byli "humorzaści". Najczęściej zjadliwie lub ironicznie ("California uber alles" jako sztandarowy przykład), ale z rzadka był to także czysty humor ("Viva Las Vegas").

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

kompletne wieśniactwo !

_________________
ja herez ja herez