Będąc ostatnio na Poddaszu miałem okazję wysłuchać fragmentów płyty angielskiego zespołu Scaffold, w którym grał brat Paula McCartneya (gościnnie zagrał im kilka dźwięków nawet Hendrix(!)) a który brzmi jak Monthy Python - tyle że dźwiękowy. Bardzo śmieszne!!!
Ale od tamtej chwili kołacze mi się po głowie kwestia humoru w muzyce.
Zdaję sobie sprawę, że jest to temat bardzo obszerny i można go z różnej strony zahaczać (sami zresztą za chwilę zobaczycie) - właściwie nadaje się on do gruntownych i bardzo poważnych badań. Temat-rzeka, choć nie wiadomo czy wątek równie wartko popłynie. Ale bardzo jestem ciekaw wszelkich opinii odnośnie przedstawionych niżej zagadnień. Odnośnie humoru w muzyce, w piosenkach. Podkreślam: chodzi mi o humor bardziej muzyczny niż tekstowy choć wiem, że sprawy te dwie nieraz zazębiają się ze sobą i trudno je rozgraniczyć.
1. Najbardziej chyba oczywistym przykładem humoru w muzyce są żarty polegające na pastiszowaniu, parodiowaniu i ironizowaniu. Celem zwykle jest tu obśmianie czy, mówiąc szerzej - po prostu robienie sobie jaj - celem rośmieszenia i ośmieszenia. To zagadnienie, jako sprawa oczywista interesuje mnie najmniej.
2. Istnieja też utwory muzyczne lub fragmenty utworów muzycznych, które same w sobie są radością: nie tylko rozśmieszają ale powodują radość - która niekonieczne przejawia się śmiechem ale pojawia się gdzieś w środku, choć gdybyśmy mieli dokładnie wyjaśnić skąd się wzięła - byłoby trudno. Czasem humor nie jest głównym celem a jednym z elementów większej całości - ale efekt jest ten sam i trudność ta sama: dlaczego jakieś dźwięki śmieszą i cieszą? Skąd to się bierze? Jak TO nazwać?
Nie łatwo mówić o tym co się rodzi w błysku, w skojarzeniu, co powoduje taką radośc z nikąd - wkraczamy tu w dziedzinę abstrakcji - ale przecież to jest właśnie najciekawsze!
Przykłady: "You Know My Name (Look Up The Number)" The Beatles, piosenki z Kabaretu Starszych Panów, "Peaches En Regalia" Franka Zappy, wiele piosenek Queen: "Bicycle Race", "Mustapha" oraz wzmiankowany na początku zespół.
3. No i jeszcze kroczek dalej - tam, gdzie nie ma już humoru jako takiego, ale jest COŚ w muzyce i tekście, co powoduje, że przekazywana treść nabiera lekkości. Treść która może być poważna, smutna, dramatyczna, nawet tragiczna dzięki temu może przestać być tylko epatowaniem - zyskuje jakiś dodatkowy wymiar. Czasem można tu mówić o wisielczym lub czarnym humorze, a czasem jeszcze o czymś, co humorem nazwać trudno ale co wydaje się być z tego samego źródła...
Przykłady: "Bohemian Rhapsody" Queen
, no - myślę nawet, ze coś co próbowałem tu opisać ułatwia odbiór płyty "Powstanie Warszawskie" Lao Che. A z tej samej kategorii, ale z innej beczki "W krainie smoków" Armii.
Bo jeśli chodzi o moje zdanie to w muzyce Armii humoru jest całkiem sporo! Ciekawa byłaby jej analiza pod tym względem. Jak sądzice?
Oczywiście są też muzyki w których humoru nie ma za grosz...
Zapraszam do dyskusji:
jaką widzicie, jaką cenicie funkcję humoru w muzyce, jakie są najbardziej bawiące Was muzyczne żarty, utwory które kryją w sobie radość? No i najważniejsze - skąd to się wszystko bierze? Skąd bierze się tu Beztroski Śmiech?
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
