Ultima Thule

Dla mnie też... Chociaż lubię chmury, szczególnie cumulunibusy z ich odcieniami, grozą itp. Ale gwiazdy - to jest to. A jeszcze bardziej planety do tego jeszcze przez teleskop... Ostatnio podglądam Jowisza. No i oczywiście Księżyc. Nie muszę się w nie patrzeć godzinami, ale jak mogę chociaż na 5-10 minut rozkładam teleskop by zerknąć.

_________________
Youtube

Jarocin.

jeszcze nie wiem

_________________
http://freemusicstop.com

Jak sobie myślę o starych imprezach, to jednak Woodstock, epoka dzieci kwiatów i Hendrix na gitarze, choć zobaczenie starego Jarocina z punkami, milicją i cały tym hultajstwem, to też by była niezła jazda

hehehe jak to miałby być TEN Woodstock to jasne że milion razy lepszy od Jarocina, no halo!!!!!

Dla mnie TEN Jarocin to też ogromna ranga sentymentalna. Jedno z niewielu (a może jedyne?) wydarzenie w kraju, które ogniskowało niemalże jego całość aktywności subkulturowej.
Totalna jazda.

I to nawet wbrew organizatorom (takim naszym MacLarenom).

A ten obecny, to jakaś tam komercyjna historia (lepsza lub gorsza), ale undergroundowość tej imprezy jest dla mnie mocno podważalna.
Jeślibym miał jechać (oczywiście pracuję, więc nie mogę), to wybrałbym chyba Jarocin, mniejsza, czyściej (legendy o Woodstocowych kiblach są naprawdę odrażające), ale ja w ogóle za zbyt dużymi spędami nie przepadam
Ale obiektywnie rzecz biorąc to właśnie Woodstock Owsiaka jest ciekawszą, większą i autentyczną imprezą. Nie tyle subkulturową, co młodzieżową, ale na pewno w dużej mierze autentyczną.

Lecąc samolotem zachwycałem się ostatnio chmurami. Widoki, które zwłaszcza podczas lądowania się roztaczały, kiedy samolot powoli obniżał lot przez kolejne warstwy chmur, pomiędzy którymi rozbłyskiwało słońce i nieprawdopodobne gry cieni... coś niesamowitego, mógłbym cały dzień tak lądować.

Im więcej o tym myślałem, tym lepsza wydaje mi się analogia, którą sobie wymyśliłem:

chmury są jak góry - gwiazdy są jak morze

Ciekawe, że wolę góry od morza, ale jednak - jestem tego pewien - gwiazdy od chmur.

Ale wracając do analogii. Góry i chmury mają ze sobą mnóstwo wspólnego:
- różnorodność form
- dynamika
- wielopłaszczyznowość i wieloplanowość
- wielość barw...

Za to morze i gwiazdy - swoista nieskończoność i NIBY jednostajność, ale przecież w tej jednostajności można się roztopić bez końca... A zamiast wieloplanowości kolejnych pasm górskich lub warstw chmur - jedna płaszczyzna pełna nieskończonego migotania: światełek gwiazd albo odbicia światła w załamaniach wody.

Morze i gwiazdy mają w sobie coś bardziej z niebiańskiej nieskończoności (czasem mówią, że w niebie jest nudno, co za bzdura ).
Góry i chmury - z ziemskiego dramatyzmu.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

podoba mi się to, co napisałeś.

Crazy, świetne!

ja mam dokładnie tak samo


bardzo bardzo się zgadzam!

Ja bym tutaj musiała wprowadzić rozróżnienie na dzień i noc. Nocą wolę oglądać gwiazdy niż chmury, za to za dnia lubię popatrzeć na ciekawie uformowane obłoki...

Trudno w dzień oglądać gwiazdy. Ale za to w dzień widać ekstra jedną gwiazdę, która daje piękne światło, szczególnie o świcie i zmierzchu.

_________________
Youtube

A ja uważam, że jest dokładnie odwrotnie!
Gwiazdy są jak góry - chmury są jak morze!

Pozdro znad zachmurzonego morza

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

Nigdy! Monumentalność to cecha gór (chmury), a bezkres i mnogość to cechy morza (gwiazdy).
Chmury są bardzo piękne, ale gwiazdy to magia, inny świat i tajemnica (dostępne dla każdego!).

Podzielam zdanie Kriejziego.. Góry są zdecydowanie jak Chmury... bezkres i biel

a Monice Chmury wiążą się z Morzem, bo sobie cały czas nuci... Jak statki na niebieeeeeee

to może uzasadnij to jakoś?

i ja, i Boski wyjaśniliśmy dość dokładnie, dlaczego uważamy, że jest tak, jak mówimy

Iza tu obok mówi, że dla niej też chmury są jak ocean, po czym mi mówi, że chmury nie mają kształtu... no ale janie mają, skoro mają!!! owszem, wciąż zmienny, ale wciąż jest to jakiś BARDZO konkretny kształt. Góry są owszem "twarde", ale tylko teoretycznie - kiedy przejdziesz kawałek dalej wszystkie kształty zupełnie się zmieniają, a od innej strony każdy szczyt jest w ogóle nierozpoznawalny.

Chmury z okna samolotu można by sfotografować i dać do dowolnego albumu o wysokich górach, takich, które są całe białe - bankowo nikt by się nie kapnął, że to fałszywka Panorama z okna samolotu czasami jest tak do złudzenia podobna do wysokogórskiej, że mam ochotę wyskoczyć i po tym chodzić!!!

_________________
ćrąży we mnie zła krew