Wczoraj byliśmy w Filharmonii. Zasadniczo szliśmy "na Ingolfa", ale jak się okazało, nie tylko. W pierwszej części koncertu wystąpiła tylko orkiestra, a przewodził jej młody polski dyrygent Michał Dworzyński, który ogromnie mi się podobał! Przede wszystkim podskakiwał, co powinno charakteryzować dyrygenta, po następne potrafił wykrzesać z naszej orkiestry filharmonicznej dużo ikry, co wcale nie jest takie oczywiste i świetnie ją "ściszał i podgłaśniał" - po prostu żyła ta orkiestra pod jego batutą! Zagrali zaskakująco fajną uwerturę do jakiejś moniuszkowskiej operetki - krótkie, chwytliwe, ładne. A potem symfonię nieznanego mi dotąd Franciszka Mireckiego. Podobała mi się, choć bez rewelacji. W programie opisali ją jako utwór "zwięzły i skoncentrowany, w żadnym fragmencie "nieprzegadany", oparty na rozległej przestrzeni dźwiękowej - słuchacza może urzekać jego stereofoniczność... Całości słucha się z wielką przyjemnością i ciągłym zainteresowaniem." I dokładnie się pod tym podpisuję. Końcówką wręcz zbombardowali!
W przerwie obserwowaliśmy, jak na scenę wwieźli ogromny fortepian, a po przerwie przyszedł do niego Ingolf Wunder i razem z orkiestrą od razu zaczęli główny punkt wieczornego programu, czyli I koncert fortepianowy Czajkowskiego. Utwór wiadomo, totalny klasyk, potencjalny zwycięzca każdego plebiscytu na ulubiony koncert fortepianowy. Ale sam Ingolf jakoś mnie nie zachwycił. Wszystko brzmiało mi poprawnie, ale bez tego "czegoś", co mnie urzekło w konkursowych wykonaniach Wundera... Natomiast bardzo podobały mi się bisy, najpierw wirtuozerska druga rapsodia węgierska Liszta, a potem coś spokojnego, bardzo ładnego, co miało klimat nokturnu a rytm walca, choć pewnie nie było ani ty, ani tamtym. Były tylko dwa bisy, zdziwiłem się szczerze mówiąc, i myślę, że może Ingolf nie porwał tym razem publiczności tak do końca.
W ogóle wydaje mi się, że jak na tak młodego pianistę, to on się strasznie mocno zaangażował w "tu i teraz", nagrywa, koncertuje na potęgę... bardziej nawet niż Blechacz, który przecież mógł pójść na całość na fali popularności, ale miałem wrażenie, że u niego to było bardziej stonowane. Żeby się Ingolf za młodu nie spalił, bo się za 20 lat okaże, że jury miało rację i wszyscy o nim zapomnieli, a Awdiejewa dopiero zacznie odnosić światowe sukcesy
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Koncert jest naprawdę niesamowity, jest to TAKI CZAD, że aż strach!!! Serdecznie polecam, chociaż zdaje się, że znalezienie płyty z nagraniami Kappella okazało się w granicach kraju naszego niemożliwe... w każdym razie będę w razie czego woził tę płytę ze sobą, odwiedzając jakichś forumowiczów, a także zapraszam na odsłuch lokalny małołącki 
.
