dotyczy
http://naukowy.blog.polityka.pl/2013/03 ... -obyczaje/
Piotrze!
Oczywiście możemy mówić o pewnych tendencjach, a nie kategorycznych twierdzeniach. W rozważaniach odróżniłbym jednak społeczność miasta od wsi. To co napisałem wynika z obserwacji Polski. Wydaje się, że uwarunkowania geograficzne i historyczne /makabryczny okres komuny/ mają decydujący wpływ na kształtowanie się relacji człowiek - środowisko.
1/ Miasto, miasteczko – tu faktycznie ład, estetyka może wpłynąć na postawę ludzi, to że żyje się lepiej i piękniej. Pewno Toruń, Kraków i Wrocław jest dobrym przykładem. Parki, bulwary, skwery, fontanny, ładna zabytkowa architektura wpływa pozytywnie na dumę i dobre samopoczucie mieszkańców. Nie wstydzą się przyznawać, że są mieszkańcami.
2/ Wieś. Tu problem jest złożony. Piękne otoczenie wynikające z przyrody jest traktowane jako coś oczywistego nad czym nie przeprowadza się refleksji. /przykładowo górale dopiero przyjeżdżając na niziny dostrzegają, że jest monotonnie, nudno i te góry to jednak fajne są/.
Najważniejsze są względy praktyczne związane z codziennym życiem. Dlaczego kiedyś stawiano drewniane domy ze skośnymi dachami, kryte strzechą czy gontem, grodzone sztachetowymi drewnianymi płotami? Otóż były to najtańsze dostępne materiały, które determinowały też architekturę – którą się zachwycamy.
Płaskie dachy, żużlobetonowe klocki, papa, eternit – to przyniosła współczesność i brak mądrości w kierowaniu działaniami /plany zagospodarowania i wytyczne architektoniczne/. Tanio, praktycznie i obrzydliwie. I nie jest to wina ludzkiej psychiki.
Czy ten praktycyzm wyklucza piękno? Oczywiście nie. Ludzie chcą mieszkać w miejscu, które jest dobrze postrzegane.
Obserwuję to na przykładzie wsi w której mieszkam. Zdegenerowana przez PGR. Eternity na dachach, obrzydliwy nie otynkowany spichlerz klocek , smutna pętla z kioskiem spożywczym, porzucony spychacz jak pomnik itp. itd.
Od kilku lat zaczęło się zmieniać. Zaczął nowy ksiądz przywracając świetność drewnianemu 16 w. kościółkowi. Jak myślisz kto najwięcej dał? Urzędy, konserwator? Nie - prości ludzie, którzy chcą by ich świątynia była piękna!
Przy głównej ulicy ustawiliśmy kilkanaście drewnianych skrzyń-kwietników. Nie było problemu aby obsadzić sadzonkami i całe lato dbać. Piękne kwiaty cieszyły oko. Efekt – w sąsiedniej wsi powielono pomysł.
Na nasz plac zabaw przyjeżdżają z okolicznych miejscowości, bo pod lasem, zadbany.
Dwór popadał w ruinę? Odnowiony przez osobę z zewnątrz, która doceniła starania wsi i zechciała zainwestować.
Gdyby spojrzeć na co wydawane są fundusze sołeckie to pewnie ze zdumieniem odkrylibyśmy, że nie na zabawy i festyny, ale upiększanie wsi.
Teraz powstała wiata turystyczna w lesie i zostaje wytyczony szlak spacerowy. Okazuje się, że w niedzielę ludzie zaczęli chodzić tam na spacery.
Zapomniana przez urzędników wieś może być ładna i znana. Czy ludzie stali się lepsi, piękniejsi? Nie wiem. Wydaje się, że bardziej uśmiechnięci i bardziej troszczący się o otoczenie. Nawet spychacz pomnik zniknął.
Chodzi mi o to, że przy pewnych, stosunkowo niewielkich działaniach można wyzwolić tę prawidłowość, że piękne otoczenie upiększa człowieka.
Tylko to piękno nieraz trzeba pokazać i uświadomić je. Że ta śródpolna droga to nie miejsce na wyrzucanie śmieci ale na spacer z kijkami. Gdy wywieźliśmy przyczepę śmieci właśnie taka przemiana nastąpiła. Ze śmieciarza w spacerowicza.
Przyznam się natomiast, że nie wiem jak to jest z miejscami brzydkimi bo takich po prostu unikam i dlatego prawie 20 lat temu przeprowadziłem się.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
