wujaszek napisał
http://www.jamna.dominikanie.pl/wspomni ... nesie.html 
Cytat:
Ojciec Andrzej znał Romana Brandstaettera, jego "Krąg bibliny" i tak opowiadał pytany, dlaczego pisze po książkach:
"Zawsze muszę po książce pomazać. Ale wtedy książka żyje. Brandstaetter mówił kiedyś, bo mieliśmy takie spotkania jak byłem w nowicjacie, on przychodził, czytał nam po hebrajsku Pismo Święte, albo śpiewał i mówił dużo o Biblii. Zresztą ja to znalazłem później w jednej z jego książek, mianowicie mówił o takiej Biblii, którą odziedziczył po dziadku. Olbrzymia Biblia hebrajska, która była spisana dosłownie. Wszędzie, gdzie było jakieś miejsce, to były notatki. Tak że książka żyje, wtedy kiedy się ją czyta."
Jak pisał Brandstaetter w "Kręgu biblijnym"cyt.
"Nie lubię nieskazitelnie czystego egzemplarza Pisma Św. Ta czystość jest bowiem dowodem, że księga nie służy swemu celowi, że stoi bezużytecznie na półce, że jest pustą dekoracją, martwym przedmiotem. Takie martwe Pismo Święte świadczy o martwocie swojego właściciela. Pismo Święte powinno być w miarę podniszczone, w miarę zabrudzone, w miarę postrzępione, ze śladami palców na rogach stronic, zapisane na marginesie drobnym pisakiem i upstrzone różnokolorowymi podkreśleniami, przypominającymi mosty przerzucone nad przepaściami. Każde takie podkreślenie i każda uwaga zapisana na marginesie księgi, na dole, u góry, po bokach, jest dowodem naszego przenikania w tekst i naszego z nim spoufalenia się, jest jakby podpisem stwierdzającym nasz współudział w zdarzeniach, dziejących się na jej kartach. Nie bójmy się notować na marginesie naszych wzruszeń, które przeżywamy podczas jej czytania."
Przeglądając liczny księgozbiór Ojca widać, że te książki żyją. Jego notatki inspirują do przemyśleń. Warto je ocalić od zapomnienia. Często takie jedno krótkie zdanie, noszone w zakamarku pamięci i konfrontowane z wydarzeniami dnia, potrafi pomału uwalniać swój smak i znaczenie.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
