Ultima Thule

a ja wciąż czekam, aż chmury się podniosą, bo jak nic wreszcie podniosą się znad horyzontu Kastor i Polluks! (w moich godzinach obserwacyjnych, czyli do 22-22.30)

_________________
ćrąży we mnie zła krew

ładna nazwa. Trochę jak jakiś środek poetycki

Ale ładne

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Tak, to Stefan.

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

....bomba ! ...muszę ułożyć o tym piosenkę !

_________________
ooooorekoreeeoooo

myślicie, że oni grają jazz?

P.S. ale gdzie jest piąty?!

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Ta "środkowa" galaktyka jest podwójna. Jak się przyjrzeć dobrze, to widać.




Hehe, no tytuł całkiem wdzięczny

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

A co sądzicie o szansach istnienia innego, poza Ziemią, życia rozumnego w Kosmosie? Albo w ogóle życia?

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Nie myślę o tym, prawdę mówiąc.

Ale skoro pytasz, to myślę tak: nie bardzo wiem, co to jest "życie rozumne". Nie wiem nawet, czy umiem powiedzieć, co to jest "życie" z takiego kosmicznego punktu widzenia... Bo jeżeli pytanie to ma oznaczać: czy sądzę, że istnieje gdzieś w Kosmosie życie takie podobne do naszego na ziemi, to podejrzewam, że wątpię...

No chyba żeby przyjąć wariant haiński, że kiedyś życie się rozprzestrzeniło po kosmosie (ale z jednego źródła), a potem więzi zanikły, pamięć się zatarła i każdemu się wydaje, że jest sam.
Tylko taki pomysł wydaje mi się rozsądny, ponieważ jakoś nie wydaje mi się, żeby z różnych źródeł, w zupełnie nieprzystających warunkach zewnętrznych, miała powstać bliźniacza forma życia.

... ale jeżeli nie, to z kolei nie widzę powodu, żeby uznać, że tylko na Ziemi wytworzyły się warunki, żeby coś powstało, co możemy nazwać "życiem". Skoro powstało tu, to niby czemu nie gdzie indziej. Statystycznie powinno, czy nie? (przy takich ilościach gwiazd i systemów planetarnych)

_________________
ćrąży we mnie zła krew

No tak, no tak... trochę nieprecyzyjnie zapytałem, ale tak na chłopski rozum, to wiesz - czy gdzieś tam żyją tylko jakieś glony czy powiedzmy istoty które mają samoświadomość albo jeszcze lepiej - latają w kosmos? Czy nic?

Osobiście uważam, że życia czyli materia, która rośnie/rozmnaża się/porusza się występuje stosunkowo rzadko. Niemniej jest. Z istnieniem życia w Układzie Słonecznym poza Ziemią chyba możemy się pożegnać (chociaż szansa niewielka wciąż w Marsie, może Io, może Enceladusie), ale obfitość innych układów planetarnych daje całkiem spore szanse. Tu wchodzimy w prawa wielkich liczb - bo jeśli takich układów z prymitywnym nawet życiem jest w naszej Galaktyce ...powiedzmy 20, to w skali Kosmosu idzie to w miliony milionów!
O wiele gorzej wg mnie przedstawia się perspektywa życia bardziej złożonego czy też - wg naszych wyobrażeń - inteligentnego. Sądzę, że jest to już niezwykła rzadkość, w naszej Galaktyce możemy być jedynym takim przypadkiem. I znów - Wszechświat jest tak ogromny, że takich przypadków jest w sumie wielka liczba. Ale to z drugiej strony oznacza, że takiej hipotezy niemal nie da się zweryfikować. Odległości pomiędzy cywilizacjami będą zatem niewyobrażalnie duże, praktycznie bez szans na jakieś rozsądne kontakty. Plus problem czasowy - cywilizacje rozsiane z rzadka w takiej przestrzeni bez ustanku "mijałyby się na przystankach". Nawet jak dostaniemy sygnał z Galaktyki Andromedy, to będzie pochodził sprzed dwóch milionów lat. Może odeślemy odpowiedź już ku tej cywilizacji ruinom, a nawet jeśli nie to kolejny sygnał przyjdzie ku ruinom naszej...
Słowem - uważam że życie jest raczej rzadkim przypadkiem. A w każdym razie nie doczekamy się - może nigdy - jakichkolwiek kontaktów z pozaziemskimi (nie)przyjaciółmi.

Model haiński wydaje mi się całkiem do przyjęcia. Nie jesteśmy sami, ale inni są tak niesamowicie daleko, że właściwie to jesteśmy.

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

czekaj, ale model haiński polega też na tym, że na pewnym poziomie rozwoju cywilizacji (w tym zdolności do poruszania się po Kosmosie), połapano się, że takie rozproszenie było nastąpiło i zaczęto te pogubione światy na nowo jednoczyć... ergo kolejne historie w cyklu haińskim zwykle polegają na tym, że na planetę, która jeszcze nie wie o swoich korzeniach, przybywa przedstawiciel Ekumeny i ma przed sobą trudne zadanie....

Poczytaj to sobie, naprawdę, z punktu widzenia naukowego to nie ma żadnego znaczenia, choćby ze względu na problem czasowy, o którym wyżej pisałeś. Ale literacko to są majstersztyki w większości, a stopień wrażliwości socjologicznej (czy może etnograficznej) autorki jest dla mnie za każdym razem eureką.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Aaaha! Poczytam, dzięki

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Ja myślę, że jeśli chodzi o życie jakiekolwiek - w sensie jakichś bakterii czy czegoś w tym rodzaju - to prawdopodobieństwo jego istnienia jest ogromne. Jeśli chodzi o życie inteligentne - to nie wiem. Ale jeśli już, to jednak zakładam, że na każdej planecie rozwinęło się niezależnie. Przecież życie inteligentne wcale nie musi oznaczać, że to

Może oni są zieloni i mają czułki?


Możemy, ale nie musimy. Wcale nie jest powiedziane, że - jeśli to życie gdzieś istnieje - jest tak daleko, że nie ma możliwości kontaktu.
Chociaż ja zakładam, że jeśli jednak miałoby do jakiegokolwiek kontaktu dojść, to nie z pomocą 'tradycyjnych' środków komunikacji, czyli żadne tam podróże (tudzież przesyłanie sygnałów) z prędkością światła. Raczej odkrycie czegoś zupełnie innego - jakichś tuneli czasoprzestrzennych czy czego-tam-w-tym-stylu. I tu by się mogło nagle okazać, że odległości wcale nie odgrywają aż tak istotnej roli...

A jeszcze, jeśli chodzi o model haiński - wydaje mi się mało prawdopodobny, bo jeśli ludzkość posiadałaby kiedyś wiedzę potrzebną do takiego rozproszenia się w kosmosie, to nie sądzę, żeby wszędzie, gdziekolwiek dotarła, wiedza ta uległa zapomnieniu. A jeśli nie uległaby - kontakty istniałyby do dziś.

To wszystko jest jednak dosyć ciężkie do ogarnięcia.
Osobiście nie widzę sensu zaludniania innych planet.. tych bez atmosfery, z jakimiś dziwnymi temperaturami, gdzieś daleko.
Równie dobrze moglibyśmy się uprzeć i zacząć zamieszkiwać w oceanach, tak samo nieprzystosowane środowisko dla nas.. a raczej my nie przystosowani do środowiska, jak te inne planety.

_________________
Polski ziemniak jest skarbnicą witaminy C

No właśnie, kiedy zastanawiam się na możliwością istnienia życia w kosmosie, najbardziej ciekawi mnie, jakie implikacje teologiczne niósłby ze sobą fakt istnienia takiego życia. Inteligentnego oczywiście.
Nie chodzi mi o akt stworzenia, bo to żaden problem. Chodzi mi o Odkupienie.
Kiedyś zastanawialiśmy się nad tym na wykładach z dogmatyki. O. Salij powiedział wtedy (i nie pamiętam już, czy przedstawiał swoje zdanie, czy jakąś oficjalną naukę Kościoła), że jeśli życie gdzieś istnieje, to również zostało odkupione przez Śmierć Chrystusa na Krzyżu. Powoływał się na fragment z Biblii, którego ja nie mogę teraz znaleźć, więc nie zacytuję dokładnie, ale była tam mowa o tym, że całe stworzenie zostało odkupione przez Krzyż.

No i ja myślę sobie teraz (szkoda, że wtedy nie pomyślałam, można by podyskutować ), że gdyby tak było, to ci kosmici byliby poszkodowani, nic o tym nie wiedząc. Więc może jednak ich nie ma? A jeśli są? To będą musieli skontaktować się z nami przed końcem świata, żeby Ewangelia mogła być głoszona wszystkim narodom? Ale przecież ważną rolę w historii zbawienia odgrywa fakt, że Zbawiciel był jednym z nas i żył pośród nas.
Czy obcy umieliby Go przyjąć? A może fragmentu z Biblii mówiącego o 'całym stworzeniu' nie należy rozumieć dosłownie, tylko uznać po prostu za zwrot zrozumiały dla ówczesnych ludzi, podobnie jak wiele innych podobnych zwrotów od których dosłownego rozumienia Kościół odszedł?
Więc czy Chrystus wszędzie musiał umierać? Może wszędzie dokonało się to w tym samym czasie? Albo czy możliwe jest, żeby istniały gdzieś takie 'Perelandry' gdzie nie popełniono grzechu pierworodnego (to akurat wydaje mi się całkiem niemożliwe).


A tak swoją drogą, całkiem prywatnie, trafiłam niedawno w Biblii na taki fragment:
"Przez wiarę poznajemy, że słowem Boga światy zostały tak stworzone, iż to, co widzimy, powstało nie z rzeczy widzialnych." (Hbr 11, 3)
Wiem, że interpretowanie tego fragmentu jako świadectwa istnienia inteligentnego życia w kosmosie jest interpretacją godną 'Strefy 11' albo czegoś podobnego, hehe. Ale zabrzmiało to intrygująco... Tu by się trzeba chyba jakiegoś znawcy spytać, co znaczą te 'światy' (nie wiem, co jest w oryginale, ale liczba mnoga pojawia się w wielu tłumaczeniach).