Crazy pisze:
Wymieniacie tu nazwy i nazwiska, które mi np. są w znacznej części nieznane nawet z nazwy, a w skali społeczeństwa to zna je pewnie 0,x % osób. OCZYWIŚCIE, że nie jest to miernikiem ich potencjalnej wybitności czy nawet genialności, ale już zasięgu oddziaływania - owszem. Niszowi twórcy nie wpływają na obraz kultury danej epoki czy choćby dekady. Bardzo możliwe, że ci, którzy w efekcie zmieniają ten obraz, w pewnym okresie stanowią awangardę czy niszę znaną nielicznym - bo to jest inspirujące i z tego mogą wyrastać prawdziwi artyści. Ale nie zrewolucjonizowaliby sztuki, gdyby w pewnym momencie nie wypłynęli na szerokie wody.
Być może więc niektórzy z tych, których wymieniacie, za kilka czy kilkanaście lat objawią się wielkiemu światu - ja się po prostu zastanawiam. Ale też niczego takiego nie widzę.
Crazy pisze:
Na Twój głos bardzo liczyłem, bo właśnie wiem, że słuchasz nowej muzyki. Nawet wczoraj, po tamtej rozmowie, elsea wspomniała, że jest przecież cały muzyczny świat, którego my nie znamy, bo chyba nas nie interesuje, ale któremu nie sposób odmówić muzykalności, mimo że muzycy grają na laptopach. I powiem Ci nawet, że miała na myśli właśnie Hatti Vatti i tego typu cuda Wink
Interesuje mnie jednak, czy widzisz, żeby w tych rejonach, w których się poruszasz, istniała jakaś prawdziwa kulturowa siła? Żeby można było powiedzieć: kiedyś był bebop, potem Miles zrobił to czy tamto, kiedyś byli Bitelsi Flojdzi czy Hendrix, potem punk rock, tu gdzieś z boku Murzyni z bluesem, tam Jamajczycy z rege, tu grunge, tam rewolucja związana z rapem, nawet jakieś Prodigy - a teraz ..... co teraz widzisz?
Nie rozumiem czemu niby takie coś jak rozwój muzyki nie powinno już występować... co uparcie powtarzają ludzie którzy przekroczyli 30tkę i mają już raczej swoje ugruntowane gusta
.
Moim zdaniem problem polega na czymś co nazwałbym metodologią. Otóż już jakiś czas temu zauważyłem obecnie panujący trend, który najbardziej charakteryzuje się jego... brakiem. Zjawisko o którym mówimy to domena przedziału wiekowego 15-25 - tym był grunge, tym byli Bitelsi, tym był punk itd. Obecną sytuacje widzę jako modę na indywidualizm, bardzo powiązaną z internetem i tego typu rzeczami które BARDZO zmieniły nasz świat, a przynajmniej świat tej (obecnej) grupy wiekowej. Ogromny wręcz zalew ciekawej muzyki rozproszył zainteresowanie ludzi na poszczególne nisze których są chyba tysiące. Brak jakiś ogólnego spójnika dla całości "pokolenia", bo pokolenie wydaje być się zindywidualizowane jak nigdy wcześniej (co wynika z niespotykanej nigdy wcześniej dostępności i wymiany informacji - w tym samej muzyki, nowe możliwości tworzenia, rozwój technik twórczych, przesytu twórcami promowanymi przez mass media itd.). Stąd powrót winyla, śmierć MTV, wysyp małych wydawnictw, powstanie radia internetowego, kult audycji autorskich - wszystkie te byty one mają swoją stałą i zamkniętą grupę wiernych słuchaczy. Można by jedynie wyszukać liderów w poszczególnych szufladkach, często tak szerokich, że wręcz absurdalnych (vide muzyka elektroniczna
). Samą terminologie wyrzuciłbym do śmieci, zupełnie nie pasuje ona do naszych czasów. Aha, z góry uprzedzam, że argumenty dewaluujące np. wartość artystyczną samplingu itd. uważam za śmieszne, i odsyłam do dyskusji o fotografii w początkach wieku XX
. Inna sprawa, że większość tych klasycznych wykonawców jak np. Nirvana, Björk, Radiohead, Kazik, Niemen, Pink Floyd, Madonna, Davies i inni tworzyli na przełomie dekad, dlatego ten podział na jakieś okresy wydaje mi się sztuczny.
A film to zupełnie inna sprawa, tu widzę pewne bloki.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
) - chodzi mi o skalę zjawiska. To po prostu nie te czasu już, co zgrabnie ujmuje poniższy wpis:
