Kolejny odcinek podcasta. Tym razem porcja krótszych piosenek. Mam nadzieję, że dawka nieznanego jest wystarczająco wysoka by zachęcić ciekawskich hobbitów nie zniechęcając jednocześnie mamoni.
Dziś na tapecie:
Suicide "Ghost Rider"
Son House "Death Letter"
Mikirurka "Give Me a Reason"
The Beatles "And Your Bird Can Sing" [take 2]
Frank Black "(I Want to Live on an) Abstract Plain" [live]
Ennio Morricone "The Ecstasy of Gold"
Captain Beefheart and The Magic Band "I'm Gonna Booglarize You Baby"
Iggy Pop "Knocking 'em Down (in the City)"
Stereolab "Emperor Tomato Ketchup"
Thelenious Monk "Epistrophy"
Wipers "Over the Edge"
Gamelan Mitra Kusuma "Ngedes Lamah" [live]
Elvis Costello & The Attractions "(What's So Funny About) Peace, Love and Understanding"
Talking Heads "Once in a Lifetime"
Gun Club "Sex Beat"
Transglobal Underground "Temple Head"
Jeśli ktoś chciałby tylko posłuchać zapraszam
TUTAJ.
Podcast można również ściągnąć stąd:
http://www.archive.org/download/24082010/20100824.mp3 lub z mediafire:
http://www.mediafire.com/?r21n4jk0bb949a6.
Jeden plik, 58 minut i 18 sekund, 78,5MB.
kilka słów o poszczególnych wykonawcach.
Początek jest niezwykły: Suicide to proto-punkowy zespół grający post-punka. Znacie drugą taką grupę?
A Son House to już prawdziwy hardkor. Bluesa grał jeszcze przed pierwszą wojną (światową, nie punicką). Póżniej uczył się od niego Robert Johnson, ale House zdobył sławę dopiero po sześćdziesiątce gdy miał już tylko trzy zęby (mocno inspirował się nim Shane MacGowan). "Death Letter" to jego najbardziej znany kawałek - własną wersję nagrali m.in White Stripes.
Mikirurka nie wydał jeszcze nawet debiutu, ale fajnie grają więc wrzuciłem kawałek z ich ostatniej EPki.
The Beatles to zespół znany, ale pewnie nie w takim wydaniu.
Frank Black urodził się jako Charles Michael Kittridge Thompson IV, ale zasłynął jako Black Francis - lider Pixies. Jego solowe płyty nie przewyższają tego co stworzył z resztą zespołu, ale nagrał kilka ciekawych rzeczy.
Ennio Morricone to włoski zespół postrockowy, któremu udało się wypracować naprawde unikalne, nierockowe brzmienie. Ich muzyka idealnie pasowałaby jako soundtrack do jakiegoś szpageti łesternu.
Początkowo chciałem zaprezentować Kapitana Byczeserce w bardziej awangardowym wydaniu, ale uznałem, że na początek lepiej wybrać coś łatwiej przyswajalnego. Oczywiście i tak słychać, że Kapitan to nie byle kto.
Iggy Pop przedstawiania nie wymaga. Posłuchajcie tego kawałka - Perry Farrel na pewno go słyszał.
Stereolab grają post-rock, brmią jak krautrock, a pochodzą z Francji. A kawałek "Imperator Keczup Pomidorowy" zainspirowany jest filmem z Nipponu (globalizacja ma swoje zalety). Swoją drogą "keczup pomidorowy" to nie masło maślane. Pierwsze keczupy do Europy sprowadzili z Malezji Holendrzy w XVIII wieku. Do ich produkcji słuzyły ryby i grzyby (serio!).
Do nagrania tego kawałka Thelenious Monk zebrał nieziemski skład: m.in. John Coltrane, Coleman Hawkins i Art Blakey. Znawcy zachwycają się i bez słuchania, reszta przed zachwytami może posłuchać.
Wipers to amerykański zepół punkowy, ale tak naprawdę grali post-punka. Za wielką wodą uznany i wpływowy. W Polsce nie. Jeden z ulubionych zespołów Kurdta Kobaina.
Gamelan Mitra Kusuma to zespół grający indonezyjską muzykę tradycyjną. Muzyka gamelonowa jest polirytmiczna i opiera się na dźwiękach gongów. Opis brzmi abstrakcyjnie i kosmicznie, ale sama muzyka może byc już bardziej znajoma - inspirowała niejeden zespół (np. King Crimson)
Elvisa Costello znam mało więc nie będe sie mądrzył. Ale piosenka zacna.
Talking Heads specjalnej zapowiedzi nie potrzebują.
Gun Club to ciekawy zespół. Zaczynali od grania punka, ale z wpływami bluesa i country.
Transglobal Underground kompletnie nie znam. Jakaś odmiana muzyki tanecznej. Ale i bez wiedzy jaki to gatunek można cieszyć się muzyką.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
