Ultima Thule

Dziś widziałam zaloty dwóch wielgachnych pająków kątników. Brrr...

Spotkanie Barbie na mieście, to obecnie żadna sztuka. A zwłaszcza w okolicach kin. Można ich tam trafić całe tłumy. Ale spotkanie różowej od stóp do głów Barbie na mieście o 4 nad ranem w Centrum Warszawy, to już większe wyzwanie.

Zwłaszcza jeśli ta Barbie jest w towarzystwie równie różowego Kena.

Z platynową fryzurą.

A taką właśnie parkę spotkałem w sobotę bladym świtem przy Marszałkowskiej. Mało z rowerka nie spadłem jak ich zobaczyłem.

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Jeździłem sobie wczoraj trochę rowerem po Warszawie i trasa wypadła mi między innymi przez Krakowskie Przedmieście. No i przed kościołem Świętego Krzyża, jakaś dziewczyna grała na wiolonczeli "Zombie" Cranberries. Vis a vis kościoła Sióstr Wizytek ktoś katował "All You Need Is Love" Bitli na skrzypcach, a przed św. Anną gość z elektrycznym basem podłączonym do piecyka, rżnął pod podkład "Niezwyciężonego" wiadomo kogo.

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Pecie, czy to byli oni?

Może to znak, że do swojej kolekcji niesamowitych filmów powinieneś dodać jeszcze jedną pozycję?

Swoją drogą dla mnie bardziej niezwykłe od różowej Barbie z różowym Kenem jest to, źe ktoś w sobotę o 4 rano zamiast spać, ewentualnie wracać z imprezy - wstaje, żeby sobie pojeździć na rowerku.

Nie Fen, to nie byli oni. To byli ich fani. Taki cosplay, rozumisz.
I o ile w poprzedni weekend zagęszczenie różowych niby-Barbie w wieku rozmaitym przekraczało wszelkie dopuszczalne normy, to różowego niby-Kena widziałem po raz pierwszy.

A sam film na liście do obejrzenia oczywiście mam. Wylądował tam jeszcze przed premierą.


Ale ja właśnie wracałem z imprezy. Tylko, że na rowerku.
Konkretnie z Pragi, z Chmur przy 11 Listopada, gdzie przy okazji potańcówki dla gotów Call The Omen fetowaliśmy imieniny mojej fumfeli. Tak się jakoś zasiedzieliśmy, że jak zaczęliśmy się zbierać to już świtało.

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Hehe, może być tak, że oni również wracali z imprezy, takiej fanowsko - cosplayowej.
A jeśli Ty wracałeś z potańcówki dla gotów, to może dla odmiany cały na czarno i w jakiejś fajnej stylówie? Wtedy stanowiłeś dla nich fajny kontrapunkt i razem z nimi dopiero ciekawe widowisko dla kolejnych obserwatorów.
Może jednak warto wybrać się do centrum w sobotę o 4 nad ranem i zobaczyć, jak wówczas wygląda towarzystwo na ulicach.

Ale ja niczego innego nie zakładam. Tzn. zakładam, ze w sobotę wieczorem wybrali się do kina, potem poszli w tango, a nad ranem w niedzielę wracali do domu.
Co nie zmienia faktu, że para różowiutka jak tort urodzinowy trzynastolatki, o 4 nad ranem pod PKiNem, na tle warszawskiego Centrum puściutkiego jak moje kiermaną przed wypłatą, robi wrażenie, niezależnie od tego skąd by nie wracała.



Ja na ta potańcówkę trafiłem całkiem przypadkiem, więc byłem ubrany całkiem normalnie (przynajmniej wg moich standardów normalności, bo w pracy i tak mówią, że ubieram się "ekscentrycznie" ).

...bo gdybym tam trafił z pełną premedytacją, to pewnie odjebał bym się cały na bielutko jak pomocnik piekarza (albo na zielono, bo jak żyję nie widziałem zielonych gotów), bo nic mnie tak nie odrzuca jak przebieranie się na takie imprezy tak, żeby wyglądać jak 99% uczestników. Co to ma być? Zbiórka drużyny harcerskiej?

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Ja kiedyś trochę przypadkowo trafiłem na koncert Diary of Dreams w jasnym sweterku
Zdecydowanie wyróżniałem się wśród publiczności

Spoiler: w filmie "Barbie" (solidne trzy i pół gwiazdki, kawał funu), padają nazwy Wire i The Fall

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?


FORZA NAPOLI SEMPRE!

Ja kiedyś byłam grzeczną dziewczynką, która wierzyła, że metal = satanizm i próbowała trzymać się od tego z daleka. I w tym to czasie koleżanka zaciągnęła mnie pewnego dnia w jedno metalowe lokum. A tam wszyscy bez wyjątku ubrani na czarno, ponure miny, mroczne spojrzenia, niektórzy nawet zaiste mieli całkiem konkretnie satanistyczny image.
Ja tymczasem miałam na sobie białą sukieneczkę w kwiateczki, do tego na szyi duży drewniany krzyżyk w oazowym stylu.
Czułam się tak, jakbym miała na czole napis 'dziewica do złożenia w ofierze' i zastanawiałam się, kto pierwszy z tego towarzystwa wpadnie na pomysł postąpienia zgodnie z owym napisem.

Straszne Fen!

Ja też miałem kiedyś takie podejście do metalu i ludzi z nim związanych, ale to się bardzo, bardzo źle dla mnie skończyło. Tak mi się to właśnie po wpisie Fen przypomniało; korzystając z okazji, dzięki, że jesteście.

_________________
Would you know my name, if I saw you in heaven ?

Mój kanał na YouTube, czyli klejenie modeli, ale nie tylko.

Tobie również!

Ja może doprecyzuję: to, że z tego rodzaju, powiedzmy to, klimatem muzycznym może wiązać się ogromne zło, to jak najbardziej prawda, i o tym był mój post. Ale nie każdy z tego środowiska jest tym skażony. A tego, co najgorsze, czasem na pierwszy rzut oka nie widać.

No, ale że to już konkretny offtopic, więc na tym poprzestanę.

_________________
Would you know my name, if I saw you in heaven ?

Mój kanał na YouTube, czyli klejenie modeli, ale nie tylko.

Widziałam na przystanku tramwajowym, na barierce, leżącą dolną część sztucznej szczęki, w dodatku bez kompletu zębów.
Jestem bezmiernie ciekawa, jaka historia za tym stoi...

Nie tylko widziałam, ale za pomocą pstryczków z konsolki na pierwszym planie wydobywałam dźwięki - odgłosy archeonów, bakterii i grzybów znajdujących się w środku instalacji. Może ktoś mnie oświeci, jak one wydają te odgłosy? W każdym razie to jakieś megaodporne mikroorganizmy, które mogą rozpocząć nową ewolucję. I nie wiem, czy się cieszyć czy płakać.
Przepraszam za rozciągnięcie ekranu. Jeśli ktoś umie, będę wdzięczna za poprawienie.

_________________
Bez zbroi wychodzić się boję.