Ultima Thule

na okładkę go, np. jakiegoś Caravan.... ... to przez ten róż...

_________________
un tralala loco

Dlaczego zamiast drzew widzę pęczki czosnku?

_________________
Sometimes good guys don't wear white

pewnie przez tą małpę co tłucze się w Twoim awatarku...

tam są przecież piękne topole!


mój ulubiony obraz van Gogha:

_________________
un tralala loco

Zaiste! Widzę je!

O!

I tu też:



(tylko powalone przez wiatr)

_________________
Sometimes good guys don't wear white

...powiem tylko ,że własnie te dziwne drzewa bardzo mi sie podobają, ich kształt no i kolor w zestawieniu z żółtym kamieniłomem

_________________
ooooorekoreeeoooo

Mi też się one podobają. Bez nich nie było by tego obrazu. Nic jednak nie poradzę, że kiedy skupiam wzrok na centralnej części obrazu, to widzę go w "czosnkowej" ramce, przy czym to wcale nie jest zarzut

_________________
Sometimes good guys don't wear white

czosnkowa ramka...nieźle brzmi

_________________
ooooorekoreeeoooo

Moim zdaniem są to jednak drzewa owocujące gigantycznymi czostkami!

phi
to wełnianka

Vlastimil Hofman Spowiedź

Ten obraz otworzył mi w głowie furtkę i wyświetlił obraz, który jest jednym z dwóch obrazów najgłębiej i najmocniej wprasowanych w moją psychikę.



Ilia Riepin: Procesja w guberni kurskiej

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Coś podobnego jest na jego grobie.

_________________
In an interstellar burst
I am back to save the Universe.

To idąc za ciosem, prezentuje ten drugi... a w zasadzie pierwszy. Oba poznałem za sprawą jakiegoś albumu z malarstwem rosyjskim, który był u nas w domu. Kiedy miałem 3-4 lata mogłem go oglądać godzinami i bez przerwy. Pejzaże, portrety, abstrakcje... wszystko jak leci. I od nowa. To w zasadzie dzięki temu albumowi poznałem i zrozumiałem pojęcia "malarstwo", "obraz" i "sztuka". Dziełami, które robiły na mnie największe wrażenie (i które, jak pisałem wcześniej, najsliniej wryły mi się w pamięć) była zaprezentowana powyżej "Procesja...", ale przede wszystkim "Ostatni dzień Pompei" Karla Briułłowa:



Do dziś mam ciarki kiedy na niego patrzę. Kompozycja, światło, dynamizm sceny, kolory, a przede wszystkim namacalne przerażenie ludzi skazanych na zagładę robi na mnie piorunujące wrażenie. Z jednej strony uwielbiam ten obraz, ale z drugiej strony boję się go. Kiedy w szkole średniej pojechałem na wycieczkę do Włoch i dane mi było łazić po ruinach Pompei, czułem się cały nalektryzowany, a wizję Briułłowa miałem bez przerwy przed oczami. Mówiąc wprost, byłem autentycznie przerażony.

_________________
Sometimes good guys don't wear white

Ej, fajnie że się tym podzieliłeś! Mi podoba się zwłaszcza ten Ilia .
Ps. Szkoda, że nie mam na imię Ilia. Albo Pantalejmon...

Zmień se.

_________________
http://67mil.blogspot.com/