Ultima Thule

A wczoraj śnił mi się - chyba pierwszy raz w życiu - Włodzimierz Lenin. O mało go nie zabiłem.

Były czasy rewolucji, ale wszystko działo się współcześnie w Poznaniu. Lenin jechał autobusem z Dworca Zachodniego w kierunku Górczyna. Nagle jednak zwyciężyła kontrrewolucja - pilnujący przystanku przy parku Wilsona żołnierz zrzucił czapkę z czerwoną gwiazdą i założył białą (nie był to chyba jednak żołnierz carski - raczej ten od Kierenskiego). Autobus zatrzymano, wyproszono wszystkich pasażerów. Leninowi ktoś powiedział, że przegrał - jest tak i tak. Zasugerowano, żeby sam załatwił sprawę. Ktoś wręczył mu pistolet. Lenin nie miał jednak odwagi popełnić samobójstwa, przylgnął plecami do ściany wiaty przystankowej i krzyczał, że nigdy tego nie zrobi. Wtedy wystąpiłem z tłumu gapiów i krzyknąłem (fakt, że argument idiotyczny, no ale to sen...):
-Człowieku, przez ciebie autobus stoi, ludzie chcą gdzieś dojechać, przez ciebie się pospóźniają! itd. itp.
Na Leninie nie zrobiło to wrażenia. Podszedłem do niego i chciałem mu wyrwać pistolet i go załatwić. Nie oddał mi, zaczęliśmy się szarpać, nagle przestraszyłem się, że mnie postrzeli w tym zwarciu i gwałtownie się obudziłem.

_________________
Odchodzę i miewam się znakomicie. Słyszałem wszystko, co mówiliście przez sto lat, bo wcale nie jestem głuchy. Wiem też, że cały czas urządzaliście ukradkiem zabawy.

Już pierwsze zdanie było porażające, a potem coraz lepiej!

_________________
Wiatr jest szary
a księżyc zielony

Śniło mi się, że założyłem na forum POTĘŻNY wątek o "07 zgłoś się".





Zakładać?

_________________
gdzie znalazłeś takie fayne buty i taką fayną głowę?

Hehe, teraz chyba już musisz!

_________________
Odchodzę i miewam się znakomicie. Słyszałem wszystko, co mówiliście przez sto lat, bo wcale nie jestem głuchy. Wiem też, że cały czas urządzaliście ukradkiem zabawy.

Troche "Sen o...", a trochę "Dziwne pytania rodzą się". Otóż pojawiła się u nas w domu kontrowersja dotycząca sprawy następującej: czy we śnie można być zewnętrznym obserwatorem-narratorem albo zgoła wcielić się w inną postać, czy też zawsze się jest mniej-więcej-tym-samym-sobą-uczestnikiem zdarzeń? Jak macie? Bo ja na przykład na luziku mogę być obserwatorką-narratorką. A niedawno byłam mężczyzną, 1/3 zespołu rockowego, czilującego na pomoście i skakała/em z pomostu tego do jeziora, ale widok przy tym miałam/em podrasowany, z perspektywy ptasio-samolotowej. I było to tak emocjonujące, że nie mogłam spokojnie spać już przed tą 6.

_________________
Sartre was wrong. Physical pain is so much worse than prolonged emotional distress. What a hack!

Obie się mi przytrafiały, choć to drugie bardzo chyba rzadko .

_________________
the ants are my friends
(bob dylan)

Wydaje mi się, że to zależy od tego, jak odczuwa się sen - jeśli odbiera się go uczuciowo, np.płacze (tak nieraz mam), albo w inny sposób mocno reaguje emocjonalnie, to narrator jest wciąż Tobą, nawet gdy odgrywa inną postać. Obserwator ma gorzej, bo nie ma specjalnego wpływu na bieg wydarzeń - ja czasem np.krzyczę, ale od razu się budzę i nie wiem co dalej.
Sama nie mogę dojść do ładu ze swoimi snami, one żyją swoim życiem. Nigdy nie śni mi się to czego oczekiwałabym, a zamiast tego jakieś symbole - małe dzieci bez opieki, ludzie o których wogóle nie myślę i nawet ich nie pamiętam, podróże pociągami, piwnice, imprezy na kilkadziesiąt osób które muszę obsłużyć w pośpiechu, wielkie fale morskie co przewalają się nad głową i budzę się mokra (to od lat). Fajnie byłoby w tych snach grać główne role, jednak dochodzę do wniosku że nasza podświadomość działa na ogół podprogowo - robi co chce i ma za nic. Bardzo żałuję, że nie potrafię sobie przypomnieć najważniejszych snów zaraz po przebudzeniu. Pewnie pisałabym je zaraz na Ut, żeby nie zapomnieć, ale zostają po nich tylko silne uczucia, często łzy. Miałam zaledwie dwa sny prorocze które zapamiętałam- jeden już się spełnił, urodziłam dwie dziewczynki o główkach z czarnymi włosami ale to było dawno, ten drugi jeszcze poniewiera się i wypływa raz na jakiś czas, nie daje spać.
Czasem jest tak, jakby śniło się komuś innemu.

dla mnie: i tak i nie..
oczywiście, że wcielam się we snach w inną postać... ale czy nie jest to jakiś rodzaj zawładnięcia nią, tak, że w sumie jest mną... ??? nie wiem..

czy "nie ja" jest mną, albo ja jestem "nie mną"?

_________________
un tralala loco

Ja chyba zawsze w snach jestem sobą, nie przypominam sobie, żebym była kimś innym.
Tylko hamulce mam słabsze.

A dziś śniło mi się, że skończyłam 50 lat. Tak się tym załamałam i zdenerwowałam, że się obudziłam i nie mogłam zasnąć.

_________________
Wiatr jest szary
a księżyc zielony

Nie jesteś tym, za kogo Cię mają.

_________________
Would you know my name, if I saw you in heaven ?

Mój kanał na YouTube, czyli klejenie modeli, ale nie tylko.

Ja tak jak antiwitek. Zdarza się pierwsza opcja, ale bardzo rzadko.

Swoją drogą w tym wątku pojawił się w 2007 roku spektakularny przykład takiego snu:

_________________
Odchodzę i miewam się znakomicie. Słyszałem wszystko, co mówiliście przez sto lat, bo wcale nie jestem głuchy. Wiem też, że cały czas urządzaliście ukradkiem zabawy.