|
Minął tydzień.
Skończyła się żałoba, nie będzie juz więcej marszów, mszy na placach i zniczy wzdłuż alej Jana Pawła II.
Dzisiaj byłem na mszy "normalnej" - po raz pierwszy od nie wiem, jak dawna, bo zobaczcie, że Papież umarł już w pierwszą sobotę po Wielkanocy. Więc wcześniej rezurekcja, a wcześniej Triduum Paschalne, a wcześniej jeszcze akurat u mnie były rekolekcje. Dopiero dzisiaj właśnie taka niby zwykła msza - ale ludzi jakby więcej? Przez ostatnie cztery tygodnie żyłem modlitwą ... nie trzeba być szczególnie przenikliwym, żeby widzieć, że to jest dobre życie.
A ostatni tydzień - to był Błogosławiony Tydzień. I jeden z najintensywniejszych w moim życiu. Intensywny zresztą bardziej w środku mnie, niż tym, co robiłem na zewnątrz. I to niby było tylko 7 dni??! (nawet sześć, od sobotniego wieczora do piątkowego marszu)
Wszyscy pytają, co z tego zostanie w ludziach. Ja myślę, że dużo, bo przynajmniej zostanie pamięć, że można żyć inaczej. Ileż ja ludzi widziałem, którzy z niedowierzaniem i ścisniętym gardłem mówili, że to, co się dzieje dookoła - to wymyka się ich pojęciu, że nie znajdują słów.
Naprawdę myślę, ze na ten tydzień otworzyło się nam niebo; jeżeli sami nie zabijemy w sobie wiary w ten cud, to ona da siłę nawet na wiele lat. Choćby i wszystko wróciło do bylejakości.
Zacznijmy od siebie. Na sobie też pewnie będziemy zmuszeni skończyć. Jak napisałem gdzie indziej, widzę naukę z cierpienia Papieża również dla nas, młodych ludzi, którym śmierć i choroba jeszcze w oczy nie zaglądają. Przyjdzie jednak cierpienie świata, tego świata, który na te błogosławione dni stał się jakby nie z tego świata. Stawmy mu czoła tak, jak stawaliśmy w te dni przed ołtarzami czy na ulicach, a wcześniej podczas pielgrzymek papieskich: z poczuciem, że ten człowiek obok mnie jest bratem; może czasem kiepskim, ale bratem.
_________________
ćrąży we mnie zła krew
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
