Ultima Thule

Fakt...zero reklam, zero zbędnych wiadomości....nawet internet się uspokoił...nie dostałem ani jednego spamu od...no właśnie, a dlaczego tak się stało dopiero po śmierci Papieża? I dlaczego to się pewnie niedługo skończy?

ja dostałam za to więcej spamu niż do tej pory...
przykro mi, może to kogoś urazi, ale łańcuszki typu "kochamy na zawsze papieża, podaj dalej albo nie jesteś dobrym człowiekiem" stawiają mnei poza nawias dobrych ludzi. nie podaję dalej.

Erkeju - w Twoich zdjęciach widać to COŚ, co się unosi w powietrzu. Bardzo dziękuję po raz kolejny.

zapraszam do Krakowa dziś wieczór i jutro cały dzień

_________________
<a><img></a>

a Rosja z tymi wypowiedziami - jawi się jako prawdziwy Mordor...

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

tak, było przepięknie wczorajszej nocy!

. . .

a serce mi dzisiaj pękało ale ze wzruszenia - kiedy słyszałem te brawa, te burze oklasków żegnające trumnę z ciałem Jana Pawła II na zawsze odchodzącego z ludzkich oczu

... czy ktoś kiedyś w piękniejszy sposób powiedział "dziękuję"?...

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Erkeju-zdjęcia przepiękne....
W Krakowie dzieją się niesamowite rzeczy.Wczoraj i dziś na Bloniach krakowskich bylo naprawdę pięknie.Przeżylam tak niesamowite chwile, że mogę szczerze powiedzieć(choć to może glupio zabrzmi)-to byly moje najpiękniejsze urodziny-chociaż bardzo smutne.Moje serce ciągle boli i jeszcze będzie bolalo dlugo,ale wiem , że po wydarzeniach z ostatniego tygodnia moje życie już nie będzie takie samo.


....Ojcze Święty dziękuję Ci za wszystko....

Właśnie wróciłem z Krakowa. Byłem na Błoniach. Wraz z 800 tysiącem innych osób. Było podniośle. Cieszę się, że mogłem tam być.

_________________
<a><img></a>

Witam po długiej nieobecności na forum. Moze ktoś mnie jeszcze pamięta.

Smutne dni... Szczerze powiem, że nie spodziewałem się, że zrobi mi się aż tak przykro, gdy papa odejdzie. Myślałem, że mam dystans. Ale nie ma mocnych - mimo różnic świetopoglądowych strasznie tego wielkiego człowieka szanowałem.

To, co dziś mnie poruszyło podczas ceremonii pogrzebowej - tłum światowych przywódców wkraczających do swojego sektora VIPów, pozujących przy wejściu (ten prężący się Bush), uśmiechniętych... I kompletne zignorowanie ich przez ludzi obecnych na placu. Nie było oklasków przy wielkim wejściu, panowie i panie politycy. Zamiast tego setki tysięcy gardeł skandujących "Giovanni Paulo!". Mam nadzieję, że zrozumieli, że daleko im do formatu tego Człowieka.

Wracając spod słynnego okna na Franciszkańskiej 3 w 1987 roku zobaczyłem na kościele franciszkanów plakat.
Wyjąwszy niezawodną radziecką lustrzankę Zenit zrobiłem mu zdjęcie.

Znalazłem je ostatnio robiąc porządki w papierach.
Milczący Ojciec Św., z zamkniętymi oczami przemówił raz jeszcze : Quo vadis człowiecze?
Przyznaję, przez te 18 lat od tamtego spotkania na Błoniach nie miałem czasu ani woli zastanowić się nad odpowiedzią....
Trzeba było aż Jego śmierci żebym przestał uciekać od tego pytania.... Dokąd idę?
Dzięki Jego życiu, Jego umieraniu i Jego śmierci zrozumiałem.
Chcę iść za Jego wskazującym palcem....

Serce mi płonie, bo widzę, że otworzyło się niebo. To, co się działo przez cały ostatni tydzień w Polsce, a i na całym świecie - to jest coś zupełnie niesłychanego, coś niepojętego, te cuda, które wszyscy widzimy, że się dzieją. Biskup Jarecki nazwał to wczoraj „planetarnymi rekolekcjami” i pieknie to brzmi dla mnie, ale wydaje mi się, że to jest więcej nawet, niż planetarne rekolekcje. Wydaje mi się, że to jest coś NIE Z TEGO ŚWIATA.
Ja czuję, że tak by mogła wyglądać Nowa Jeruzalem. Jak to jest, że nagle wszyscy są razem, że nie ma żadnej wrogości, że nie mają znaczenia wszystkie sprawy, które zawsze są takie najważniejsze, a oto nagle sa zupełnie nieważne, bo wystarczy być razem na ulicy, na placu i wspólnie być, modlić się, śpiewać, iść - żeby wszystko było dobrze. Wystarczy, bo to jest jak w niebie.

.
.
.
.


Chyba wiem już, jaką naukę mogę wyciągnąć z ostatnich rekolekcji Jana Pawła II, z jego lekcji cierpienia, umierania i wytrwania do końca. Przyjdzie dla nas czas zderzenia się znowu z codziennością, z podłościa, z beznadzieją, wreszcie z własnym grzechem. Jeżeli teraz otworzyło się nam niebo, to chyba po to, żeby nam pokazać, jak w nim pięknie, ale tym boleśniejsze może być to, co spotkamy potem. I w tym spotkaniu, w cierpieniu i zniechęceniu, które może przyjść - bądźmy jak Papież w jego ostatnich dniach. Nie ustawajmy. Nie bójmy się podać ręki, nie bójmy się rozczarowania. „Jedna zapalona świeca może rozpalić nawet miliony wygasłych świec”.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

"... a nawet milion zgaszonych nie rozpali nawet jednej" (tak dla uzupełnienia cytatu bp. Jareckiego)

Papież rozpalił w nas ogień, który teraz sami musimy podtrzymać. To jego wielkie dziedzictwo.
Pięknie jest i cudnie przedstawia to na swoich zdjęciach Erkej. Dzięki Wam wszystkim.

_________________
Klaszczę w dłonie ...
... by było mnie więcej ...

Mam od paru dni yakie skojarzenie, które mnie wcale niechce opuścić i które wbrew pozorom - daje wiarę w prawdziwą przyjaźń. Papież i ks. Dziwisz - jak Frodo i Sam, czyż nie?
Wciąż płaczę nad sobą, bo śmierć Tego Człowieka pokazała mi Jego życie pełne wiary i odwagi, których ja nie mam w najmniejszym stopniu. Naprawdę boli mnie serce i mogę tylko wołać:;; Boże ratuj!

_________________
ja herez ja herez

Bylo po prostu swietnie!!!!!!
Moze tak powiem od poczatku jak co bylo:
Przyjechalismy do Rzymu gdzies rano o 10. chyba i z tych wszystkich plotek telewizyjnych juz nie wiedzielismy czy wpuszczaja do Papieza czy nie. To byl czwartek. Szlismy marszem przez Rzym, bo nasi kierowcy busu nas gdzies w pustym miejscu w Rzymie wysadzili, przez co nie wpadlismy w zaden korek. Przechodzac przez Rzym (ksiadz z flaga polska w reku,jak powstaniec ) spotkalismy polskiego ksiedza ktory nas ucieszyl, bo mowil ze sie jeszcze dostamy do Papieza! Potem doszlismy do kolejki ktorej trzeba bylo troche szukac, i czekalismy 5,5 godzin by zobaczyc naszego Wielkiego Papieza i ukleknac przed Jego zwlokami. OPLACALO SIE! SWIETNE PRZEZYCIE!
(Takie "przechodzace ciarki" sa za malo zeba to uczucie opisac! To nie bylo z tego swiata) Przy okazji doznalismy wloski temperament(arogancki...)i nauczylismy sie slowa ktorego nie moglismy slychac przez nastepne dni "AQUA!!! WODAAA!!! AQUAA!!!..." W reszcie po wszytkim znalezlismy nasz Hotel wielogwiazdkowy "Pod Chmurka" do ktorego liczni Polacy przychodzili!(kto chcial isc na toalete,ten mial eskorte 3 Karabinierow (policja) zeby bylo wszystko bezpieczne!!!!)
Nastepnego dnia wstalismy o 4. rano, poszlismy do restauracji sie umyc, o 4.30 po pamiatki dla znajomych i szukalismy wyjscia z naszej ulicy z hotelem, ktora byla o 150m oddalona od wartykanu! Po pol godziny wyszlismy z tej ulicy w kolejke na plac sw.Piotra, i mielismy takie szcescie, ze bylismy przed Obeliskiem na placu, i jakies 100m od prezbiterium. Jak o 10.tej weszli z Papiezem w trumnie, zapadla cisza. Cos nowego, jest Papiez,ale Go nie widac,ale jest, wiec aplaus ktory trwal chyba 5 minut! Pozniej Msza sie zaczyna...Super atmosfera, poznalismy super ludzi z francii ktorzy nas pod koniec Mszy wspierali w spiewie "Abba, Ojcze" bebnami! To bylo swietne przezycie!Te oklaski, wrzaski "VIVA IL PAPA!" "GIOVANNI PAULO!" "SANTO SUBITO!" "DZIEKUJEMY!!!" "KOCHAMY CIEBIE!"...... no, nie moge tego okreslic! I jeszcze ten Ewangeliaz na trumnie, ktory sie po Komunii przez wiatr zamknal!
Po Mszy poszlismy na ekspresowy tour przez rzym pieszo! Koloseum i pare bazylik, miedzy innymi Jan na Lateranie.
Po wszystkim o 20.00 wyjechalismy i blogoslawilismy Boga za to, ze dal nam tyle lask!
pare fotek...
...czwartek



...piatek

_________________
...

Jezu, jak ja chciałbym tam być....... zazdroszczę ci, Glacku........

_________________
kocham cię
kocham cię
śmierć w Wenecji
miłość w Warszawie