zawsze byliśmy z Triangelsami/Soundropsami wrażliwi na komentarze
do naszych wczesnych nagrań ręcznie "wsamplowywaliśmy" Szpakowskiego "przy ogłuszającym opingu" (Euro 1992) i krzyki Zimocha (Olimpiada 1992), oczywiście nie było wtedy "biblioteki" tych źródeł, więc np. drugą połowę finału Hiszpania-Polska spędziłem nie przed TV tylko zgrywając z radia co celniejsze pokrzykiwania
na naszych licealnych "Marianach" (taka tam parodia Oskarów) pozwoliłem sobie przywitać widzów gromkim: "witają Państwa Ania Krenz i... Dariusz Szpakowski!" - aplauz był niesamowity
jedne z burzliwszych braw jakie zgarnęłem w życiu
potem przebojem był Strejlau, był nawet utwór "Skracają pole gry" śpiewany głosem Strejlaua, o tu po latach wskrzeszony:
https://thesoundrops.bandcamp.com/track/paul-e-greuxPamiętam debiut Jońcy, gdy się fascynował jakimś trzeciorzędnym meczem w Afryce, jak gdyby to był finał MŚ (a to był w ogóle skrót w przerwie meczu pucharowego)
Śmieszył Banasikowski - o bramkarzu de Goey: "wymieniam jego nazwisko błędnie... gdybym chciał je wymówić poprawnie, musiąłbym użyć wulgaryzmu..."
ALE gdy skończyły się roskoszne lata młodzieńczych kpin, mnie osobiście zaczęli oni (prawie) wszyscy irytować, Szpakowski zaczął jęczeć, Zimoch mam wrażenie zapowietrzył się własną wielkością i zaczął celowo wydziwiać, co właśnie mijało się z celem, bo fascynujące były właśnie jego improwizacje na granicy obciachu... nie kwieciste tylko jarmarczne!
w tym chyba jest też cały czy prawie cały szkopuł, oni zarówno czarowali jak i śmieszyli, i to jeszcze w czasach gdy romantyczna była piłka, i oni, i my... potem wszystko stało się takie "wypracowane" i "wyćwiczone"... nienawidzę np. jak Szpakowski się zapowietrza przy bramkach: "g..g..g...gool!", czy coś takiego... O dziwo, pozostal szacunek do Strejlaua, jakoś mi przywodzi przed klatę tam
ten wspaniały światdla mnie
lekiem na całe zło byłby ALBO nowy rozemocjonowany naturszczyk ALBO ktoś, kto przewyższałby mnie (i Ciebie) inteligencją, a tego nie słyszę... owszem, jasne, przewyższają mnie wiedzą, ale wiedzę to sobie mogę teraz sam wyświetlić w Googlu, więc mnie to nie jara... a Ci nowi, to albo bufonada, albo po prostu nuda, nie mówiąc o tym, że oni jakoś... słabo
brzmią (i tutaj muszę oddać Szpakowi, że jego pitch, czyli wysokość tonu, nawet na stare lata, jest - dla mnie - w punkt - choć zgadzam się z Petem odnośnie dykcji, myślę że to sprawy uzębienia tu decydują, przed każdym wyrwanym zębem pytam dentystki czy to mi wpłynie na dykcję, pamiętam jak po jednej wyrwanej ósemce zauważyłem z przerażeniem, że muszę się na nowo nauczyć wymawiać "r")
z innej strony - lubię Kanał Sportowy (ale nie Stana, ale Smoka), życzyłbym sobie takiej pary komentatorów jak Smoku + Kowalczyk lub Smoku + Wichniarek (BTW gostek z mojej szkoły, rocznik niżej), tylko nie wiem jak przestawić format post-komentowania KS na format komentowania na żywo
no i jeszcze bardzo ciekawy wątek:
Prazeo pisze:
więc włączyłem sobie ten mecz w wersji z BBC czy Sky Sports, gdzie komentatorka z komentatorem byli ewidentnie zajarani grą Polski i z nią sympatyzowali, i miałem wrażenie, że ogladam sto razy lepszy mecz w wykonaniu naszych niż ten z ględzący Szpakiem, gdzie wszystko wydawało się do dupy
gdy zacząłem studiować anglistykę przerzuciłem się na ang. komentarze na Eurosporcie, no i rzeczywiście wszystkie mecze stały się jakoś żywsze i bardziej interesujące, co jest nieco paradoksalne, bo angielska szkoła komentarzu - bez niespodzianek - polega generalnie na robieniu sobie subtelnych jaj z tego co się dzieje na boisku, choć niestety - też bez niespodzianek - komentarze z lat 90-tych były o niebo bardziej zabawne, kwestia political correctness i nie tylko; ciągle jednak w ang. komentarzach jest więcej błogosławionego dystansu, przecież to jest tylko piłka a nie wojna o wszystko... teraz słuchałem (choć z opóźnieniem) komentarzy na BBC5, a potem tego samego ang. komentarza na TVP Sport, gdy wyłączyli BBC, no i super... emocje były, humor był i wszyscy fajnie brzmieli, nawet pani komentator, powiedział seksistowsko wiedząc, że u nas to
pani jeszcze długo długo nieco cry to obyczaj, chciałoby się rzec
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
szczególnie gdy Polska przegrywała już wtedy z jakąś Słowenią lub Irlandią Północną i traciła szanse na awans.
oraz z WYKORZYSTANIEM BRAMKARZA. Na tych MŚ były dwa ulubione zwroty: nieco polityczne SĄ WYBORY oraz BEZ ZŁUDZEŃ. Najlepsze, że pozbawił tych złudzeń Francuzów w finale przy 2:0 (a oni wyrównali) i przy 2:3 w dogrywce (a oni znów wyrównali). No ale dobrze... gdy Mbappe strzelił gola w konkursie rzutów karnych to znów było BEZ ZŁUDZEŃ (a Argentyna wygrała) 
]