Ultima Thule

Ja chcialbym napietnowac moj "ulubiony" blad czyli, "elokwentne" uzywanie slowa onegdaj w stosunku do dalekiej przeszlosci. Onegdaj to nic innego jak przedwczoraj. Jesli ktos koniecznie chce powiedziec, np. "dawniej bylo lepiej" i chce koniecznie blysnac "elokwencja", to niech powie "ongis bylo lepiej"

Zdrowka zycze

PS: Jak sie powinno pisac: "w te, czy we w te" czy "wte, czy we wte" ?

http://so.pwn.pl/slowo.php?co=wte

_________________
Nadchodzi czas ludzi-misi!

http://slowniki.pwn.pl/poradnia/lista.p ... lny&kat=18

_________________
Nadchodzi czas ludzi-misi!

czy słowo przynajmniej można zastąpić słowem bynajmniej (albo jakoś na odwrót), postaram się podać jakiś przykład niebawem jeśli takie pytanie nie jest wystarczające

_________________
"Milczy! To wprost zdumiewające... Niechże pan będzie mężczyzną! No niech się pan chociaż uśmiechnie! Fe, co za obrzydliwy filozof."

Można, ale tak zmienione zdanie bynajmniej nie będzie znaczyło tego samego. Przynajmniej ja tak to rozumiem.

_________________
Nadchodzi czas ludzi-misi!

Nie mozna. Sens tych slow jest calkowicie inny... przynajmniej w swietle posiadanej przeze mnie wiedzy, ktora bynajmniej nie moze sie rownac z wiedza prof. Miodka .

Zdrowka zycze

qrde, jak zastąpiłem tutaj na bynajmniej to i tak to w ten sam sposób rozumiem...

w świetle tego co napisaliście, czuję się głupkiem do kwadratu.

_________________
"Milczy! To wprost zdumiewające... Niechże pan będzie mężczyzną! No niech się pan chociaż uśmiechnie! Fe, co za obrzydliwy filozof."

Nie poddawaj sie, posluzmy sie stara inzynierska zasada mowiaca: gdy wszystkie metody zawioda siegnij do instrukcji obslugi. Uczynmy tak i my, przy czym instrukcja niech bedzie dla nas Slownik jezyka polskiego:

przynajmniej

bynajmniej

Zdrowka zycze

ja się często z tym błędem spotykam, więc nie jest tak źle...

Wprawdzie nie jestem polonista, ale pare bledow polegajacych na uzywaniu leksemu w niewlasciwym znaczeniu z ktorymi sie spotkalem:)

spolegliwy - to ktos na kim mozna polegac (blednie uzywany jako ktos ulegly);
resentyment - to niechec, uraz do kogos;
pasjonat - tak naprawde to ktos wpadający w pasje, gniew
koneser - znawca (a nie milosnik !)
nostalgia - to tylko tesknota za krajem ojczystym, tak wiec nastroj nostalgiczny osoby bedacej w kraju jest dosc dziwny
arbitralny - samowolny (slowo modne ostatnimi czasy, chyba nie wszyscy politycy wiedza co ono oznacza

Jak cos sobie przypomne to jeszcze wrzuce

Kurde - jak to wytłumaczyć ludzkim językiem... Nie umiem - dam definicje ze słownika:

[REDAKCJA] W międzyczasie Pet podał linki, do tego, co tu wkleiłem. [/REDAKCJA]*


przynajmniej «partykuła podkreślająca w zdaniu to, na czym mówiącemu szczególnie zależy, co uważa on za minimum konieczne w jakiejś sytuacji; choć, choćby, chociaż, bodaj, co najmniej»

Przyjdź przynajmniej na godzinę. (Tu "przynajmniej" znaczy mniej więcej to samo, co "co najmniej".)
Przynajmniej ty zostań ze mną.
Musi powiedzieć przynajmniej parę zdań.
Jest zimno, ale przynajmniej świeci słońce.
(A w tych przykładach mniej więcej to samo, co "chociaż, bodaj".)



bynajmniej «wcale, zupełnie, ani trochę, zgoła (zwykle w połączeniu z następującą partykułą "nie")»

Głos miał donośny, ale bynajmniej nie przykry.
Z miłością bynajmniej się nie taił.

Zatem - obstawiam, że jak bardzo wiele osób, używasz słowa "bynajmniej" w znaczeniu "przynajmniej". Ale szczerze mówiąc, nie bardzo wydaje mi się możliwe, żeby ktoś używał słowa "przynajmniej" w znaczeniu "bynajmniej".


Jeszcze przykłady z głowy:

Scenka 1.

A: Wypijesz kieliszek na drogę?
B: Przynajmniej!


Scenka 2.

A: Wypijesz kieliszek na drogę?
B: Bynajmniej!


Osoba B w tych dwóch scenkach wybrała coś zupełnie przeciwnego. Scenki takie są mało naturalne, zwłaszcza pierwsza, ale powinny być jednoznaczne. Jeżeli nie widzisz różnicy, uczynię je bardziej naturalnymi:

Scenka 1.

A: Wypijesz kieliszek na drogę?
B: Tak! Przynajmniej jeden! A może i na dwóch się nie skończy!


Scenka 2.

A: Wypijesz kieliszek na drogę?
B: Bynajmniej nie!** Nigdy nie piję na drogę!


Teraz już rozumiesz?


*) Wbrew temu, co zrobili lokalizatorzy oprogramowania, słowo "edit" w tym znaczeniu na polsko powinno być tłumaczone jako "redaguj", a nie jako "edytuj"...

**) Jeden z kilku przykładów, gdy w języku polskim dodanie "nie" wcale nie zmienia sensu. "Bynajmniej" znaczy to samo, co "bynajmniej nie".

_________________
Nadchodzi czas ludzi-misi!

O! To dobre! Nie wiedzialem. Zwlaszcza z ta "nostalgia" to dla mnie zaskoczenie. Czlek sie uczy cale zycie.

Tylko z tym arbitralnym, to bym polemizowal, bo o ile wiem to slowo znaczy mniej wiecej tyle co apodyktyczny, narzucajacy wole, wiec cos z samowola ma wspolnego, ale to nie do konca to.

Zdrowka zycze

Hmm...kiedyś tak z nostalgią było... Tyle, że wg SJP:

nostalgia - tęsknota, smutek, zwłaszcza tęsknota za krajem ojczystym

Definicje się zmieniają - czasem wystarcza jedno głosowanie panów z Rady Języka Polskiego

A z kolei ten sam słownik o "pasjonacie":

1. człowiek skłonny do wpadania w pasję, gwałtowny, porywczy, łatwo wybuchający gniewem

2. człowiek opanowany jakąś pasją, namiętnością, mający wielkie zamiłowanie do czegoś; entuzjasta

_________________
A lot of people don't have much food on their table.
But they got a lot of forks 'n' knives.
And they gotta cut somethin'.

Cytuję:


- Czy przymiotnik spolegliwy zmienił swoje pierwotne znaczenie?

- To zależy, co Pani uważa za jego "pierwotne znaczenie". To
spopularyzowane przez prof. Tadeusza Kotarbińskiego ('godny zaufania,
taki, na którym można polegać'), czy to, które dominuje w języku
potocznym ('uległy, pokorny')? Oba znaczenia znane są gwarom śląskim,
więc tam jest - przynajmniej teoretycznie - ich źródło. Prawdopodobnie
jednak znaczenie potoczne nie jest dialektyzmem, lecz powstało przez
analogię do innych przymiotników o zakończeniu -liwy, a nazywających
pewną skłonność, np. kłótliwy, łamliwy, płochliwy.
-- Mirosław Bańko.


Z kolei słownik pod red. prof Dunaja podaje oba te znaczenia, ale
Słownik poprawnej polszczyzny prof. Markowskiego podaje znaczenie "godny
zaufania" jako książkowe, "uległy wobec kobiet" jako potoczne, zaś
"uległy" jako niepoprawne. Kto więc powinien być w tym wypadku uznany za
ostateczny autorytet?

Wersja Markowskiego wydaje mi się od czapy. Niby czemu tylko wobec kobiet? Jeżeli spotykam się z tym słowem w znaczeniu "uległy" (wielokroć częściej niż w znaczeniu "godny zaufania"), to nikt tam nie zaznacza, że chodzi tylko o kobiety. (A co wtedy z przymiotnikiem "spolegliwa" )

_________________
Nadchodzi czas ludzi-misi!

Sprawdzilem na stronie pwn:
http://sjp.pwn.pl/haslo.php?id=37580 tam jednak pisza o kraju ojczystym
Ale nasz jezyk zmienia sie tak szybko ze pewnie niedlugo faktycznie w normie jezykowej tak bedzie...