U nas mówiliśmy na to "bączki". Też się w to bawiłem.
A propos amatorskiej pirotechniki, uświadomiłem sobie ostatnio, że jestem weteranem opozycji. A mianowicie: jako, że mieszkam w stolycy w okolicy Placu Grzybowskiego, miałem okazję obserwować początki kilku pochodów pierwszomajowych z okresu lat osiemdziesiątych. Przez kilka lat widziałem z okna przemawiającego Jaruzela, na klatce schodowej pojawiał się wtedy tajniak, nie pozwalał podchodzić do okna... Normalna, regularna komuna.
Ale ja nie o tym.
Początek pochodu musiał mieć odpowiednią oprawę w postaci rozpiętych na wielkich rusztowaniach haseł w rodzaju "Sumienną pracą zwiększamy dobrobyt socjalistycznej ojczyzny", czy coś w ten deseń. Rusztowania były skręcane fajnymi, sporymi śrubami. Taka śruba, po skręceniu nakrętką z drugą śrubą oraz umieszczeniu w kilkumilimetrowej przestrzeni pomiędzy śrubami uprzednio zestruganej siarki z kilkunastu zapałek, stanowiła przedmiot służący do robienia niezłego huku. Wystarczyło tylko podrzucić ją do góry, by po uderzeniu w ziemię powstała całkiem słuszna detonacja.
W wyniku naszego działania, rusztowania w znacznej swej części bywały zdemolowane, rury dyndały żałośnie na wietrze, a wokół było słychać wybuchową działalność moją i moich kolegów.
Powtarzający się z roku na rok proceder doprowadził do sytuacji, w której przy ostatnich pochodach obok każdego z potężnych rusztowań miał wartę 24 h na dobę milicjant, co wprawiało nas w wielką dumę.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
