Ultima Thule

jasne

Oczywiście. Strasznie to było trudne.

_________________
Youtube

ja też tak miałam, szczególnie na ul Dąbrowskiego jak były tam takie satre płyty większe od chodnikowych. chodziłam tam z babcią do kolejki po cukier

_________________
ja herez ja herez

ja też, dodatkowo nie chodziłem po płytach pękniętych

ja też! nazywają to mądrze nerwicą natręctw a jak widać większość dzieci na to cierpi

_________________
sezamie! otwórz się! ja chcę wyjść.

Gdzieś widziałem liczbę 70%. Ale ja nie wiem, czy to można nazwać nerwicą - ja to sobie wymyśliłem sam jako zadanie-zabawę, a nie jako jakieś nerwicowe natręctwo, którego złamanie czymś by groziło.

_________________
Była tu wczoraj premier Suchocka,
chyba przypadkiem przed wyborami

O Piotrk! Ja też to traktowałem jako zabawę

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

Ależ oczywiście! Jesteście NAJZUPEŁNIEJ normalni

Ps. Ja się bałem korzeni. Nawet przy wyrywaniu niewinnej kalarepy nie chciałem asystować.

/to i niech się nie wypisuje z forum i od czasu do czasu chociaż coś maźnie /

Jak tak mam do tej pory , ale jak i panek traktuje to jako zadanie-zabawę, a nie jako jakieś nerwicowe natręctwo, którego złamanie czymś by groziło......
Niestety teraz często układają takie małe kostki betonowe w różnych kształtach więc trzeba mocno drobić nogami żeby nie stanać na łączeniu. Troche to śmiesznie wygląda jak idę ale za to jakie to wyzwanie, sam słynny Indiana Jones tak chodził.....

Chuck Norris na pewno by potrafił!

(Ale Chuck ma mniejsze stopy niż Shrek - chyba...? )

_________________
Kto powołał na dyrektora Trójki człowieka, który nie rozumie pytania 'kto'?

(wyobrażam sobie szreka jak idzie po chodzniku z polbruku )

_________________
ja herez ja herez

no wlasnie, nikt nie wie, jakie sa stopy chucka norrisa, bo sa takie szybkie, ze po prostu nie da sie ich zaobserwowac. dodatkowo sprawe utrudnia to, ze jego stopy przez ta predkosc czasami przenosza sie w czasie.
jedno co mozna powiedziec, to ze sa niezykle grozne i gdy chuck byl maly, mama straszyla go jego wlasnymi stopami. ale on naturalnie nie bal sie.
a ten wpis to nie off top, bo chuck norris jest najwazniejszy.

mam jeszcze jedno! ja i moje koleżanki jak zobaczyłyśmy tablicę rejestracyjną z 4 takimi samymi cyframi to natychmiast musiałyśmy się 4 razy klepnąć w rękę co by mieć szczęście! to była taka obsesja wczesno-podstawówkowa

_________________
sezamie! otwórz się! ja chcę wyjść.

Też miałem tą manię z płytkami chodnikowymi, przeplataną z manią chodzenia po krawężnikach, murkach i czymkolwiek związanym z trudnym utrzymaniem równowagi.
Dziecięcych i młodzieńczych obsesji, dziwnych zachowań i zakręconych myśli miałem mnóstwo. Np. w czasach przedszkolnych bawiliśmy się na podwórku skacząc po dachach robotniczych baraków. Baraki były trzy i o ile przeskoczenie z murku na pierwszy barak i z niego na drugi było łatwe, o tyle przeskoczenie dalej na trzeci barak uważałem za niemożliwe. Wyśmiałem więc starszego kumpla, który mówił, że da radę przeskoczyć. Skoczył i zleciał. Kiedy zbiegłem na dół nigdzie go nie było. Uznałem, że umarł był i anioły zabrały go do nieba już. Przez cały wieczór ryczałem w przekonaniu, że kumpel zginął przeze mnie. Uspokoiłem się dopiero, kiedy matka poszła do sąsiadów spytać o stan zdrowia ich syna i wróciła z wieścią, że ów spokojnie ogląda dobranockę i że uśmiał się szczerze z całej sytuacji...