Po godzinie 16 dzwoni do mnie Basia i mówi, że przejeżdżała obok Ogrodów Archeologicznych i że świetnie słychać. I co ja na to? A ja na to, że w takim razie warto jednak ruszyć tyłek, żeby posłuchać Budzyńskiego, Trzaski i Jacaszka. Telefon do kolegi (wielki fan Trzaski), krótka rozmowa i chwilę później już idziemy na Planty.
Punkt 17 słychać zapowiedź, krążymy moment w poszukiwaniu wolnej ławki. A chwilę potem następuje potężne pierdolnięcie tak tłustej i potężnej elektroniki, że aż zwątpiłem. To był ten element, którego zabrakło w materiale wideo z Trójmiasta. Fizyczne odczucie muzyki. Do tego bardziej wylazła etniczność tych dźwięków. Gdzieś te Murzyny tam tkwią, w podstawie, bardzo głęboko. Bardzo istotny element tej muzyki. Trzaska grał pięknie, jak to ma w zwyczaju, Jacaszek świetnie operuje elektroniką, a Budzyński majestatycznie się nad tym unosi. Oblany pogłosem, czasem chyba deformowany przesterem głos wokalisty staje się kolejnym instrumentem. A ja słucham i patrzę na ludzi, którzy przechadzają się Plantami, patrzę na drzewa, zieleń. Kto wie, czy te okoliczności przyrody nie były bardziej sprzyjające niż miejsce pod samą sceną. Po pierwszym potężnym uderzeniu, które w kilku fragmentach przypominało najpotężniejszy sztorm pojawiały się inne dźwięki. Czasem spokojniejsze, ale ciągle z realną groźbą ponownego uderzenia. Owa groźba była spełniana kilka razy. I to był doskonały koncert, choć przecież fizycznie wcale mnie na nim nie było.
Po około 40 minutach było po wszystkim. Ja pokręciłem się jeszcze moment na Plantach przy jednym z wejść mając nadzieję spotkać artystów, ale się nie udało. Liczę na to, że następnym razem nie tylko usłyszę ten projekt, ale również go zobaczę.
Panowie, serdeczne dzięki za wczoraj!
A potem wyszedł Jamal i musiałem uciekać, żeby mi uszu nie poranił.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
