Ultima Thule

Czekałem aż ktoś to napisze, by zgodzić się! Wyjątkowo melodyjny numer, co jest oczywiście zaletą . Chyba nie ma wiele aż takich w repertuarze Armii?



Brzmienie całej płyty jest ciut problematyczne. Pamiętam jak wnet po ukazaniu się PMK - ależ było czekanie, na jakimś koncercie sam Tom powiedział, że oni sami już nie wiedzą kiedy płyta wyjdzie - zahaczyłem Pawła po koncercie... Stop, to już było po wyjściu Ultimy jednak. W każdym razie pojawił się temat, że trudno wyregulować sobie dźwięk Pocałunku na sprzęcie, na co Paweł: "bo jego się po prostu nie da ustawić!" . Niemniej ja już się przyzwyczaiłem i słyszę w tym brzmieniu dużo dobrego. A o tym jak mogłoby być staram się nie myśleć .

Ale co Ci nie pasuje w zmianach metrum? Myślałem że lubisz takie progokombinacje?

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

lubię, ale tutaj mi to wprowadza niepotrzebny zamęt

_________________
in the middle of a page
in the middle of a plant
I call your name

No właśnie, on był chyba nieczęsto grany na koncertach.

Z tym potencjałem popowości tego kawałka - celna uwaga!

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Ja nie wiem, ale mi brzmienie Mongolskiego zdecydowanie bardziej wchodzi niż brzmienie Drogi...

_________________
trochę o muzyce, książce, przyrodzie, ale najwięcej o bieganiu
https://meblooscianka.wordpress.com

Najlepszy numer z PMK, dużo oczek w górę za waltornię a i wykonanie Soundropsów podnosi ocenę

a niech będzie... 9/10

_________________
Tygrysie, tygrysie - czemu chodzisz w dresie?

laj laj la laaa laa la laaaj

Prawie nic tu dotąd nie napisałem. Dziś zmęczenie bierze górę i też nie będę twórczy. Ale chociaż zacytuję:

bo bardzo to do mnie trafia. Wprawdzie o dziwo na początku przechodził dość mimo (płytę od początku bardzo polubiłem, ale miałem przez pewien czas jak Smok: że pierwsze 8 utworów super, a ostatnie dwa jakoś mniej... dziwnie, co? ), ale się to bardzo zmieniło. I laska ma rację, soundropsowo-ogniskowe wersje dużo tu miały do rzeczy! Może najlepiej uchwyciły tę melodyjność i melancholię tego utworu?

Mam już przygotowaną ocenę, ale jeszcze nie posłuchałem, więc się nie liczy. Na potrzeby tego wątku wprowadziłem zasadę, że zanim wystawię punkciki, muszę choć raz odsłuchać specjalnie do tego wątku!

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Spróbuję się dopisać, chociaż czuję się wyjałowiona zimą i brakiem słońca, mam wrażenie jakby nawet słowa miały kanty. A sen nocy letniej jest za ładny na takie pisanie. To obrazek, pastel, akwarela. Szczególnie początek - las, polana, na niej araskowa weranda, dobre słowo takie przewiewne! z widokiem na szarzejącą łąkę. Ze świerszczami cykającymi w stereo w szparach między deskami. Coś tam wymyka się z rąk, a jednak przepływa przez sam środek.
Od pierwszego riffu wpadam w śrubę, gwałtowne tornado uderzające w łagodny letni zmierzch. Po nim chwila oddechu, w której jest namysł i napięcie, pogłosy, szelesty, półświatła i półcienie. Pocałunek mongolskiego księcia!
Czy to jest pop? Z całą sympatią dla popa to jest za dobre na pop. Ale w słowie pop mieści się określenie piosenka, co jakoś nie mieści się w słowie rock. Dobrze że Armia gra takie rzeczy, gdzie siła przekazu nie płynie jedynie z wielkiego czadu.
Lubię ten utwór za jego nieokreśloność, łagodne pogodzenie, za melancholię,za wspaniałą pauzę która pozwala przejść z melancholii w smutek, a potem od tego smutku się odbić. Za słowo pocieszenia! za to, że światło jest tam gdzie zawsze. Za falujące dźwięki, nieoczywiste krajobrazy.
Za waltornię! A po co zespołowi rockowemu waltornia? Właśnie po to.
Żeby nie popaść w patos i przesadę, w które za chwilę popadnę - 10 /10

A mój mąż twierdzi, że PMK powinien być solową płytą Budzego, i ja się z nim w pełni zgadzam.

_________________
Bez zbroi wychodzić się boję.

Aby sam Budzy nie twierdził kiedyś czegoś podobnego?

_________________
Would you know my name, if I saw you in heaven ?

Mój kanał na YouTube, czyli klejenie modeli, ale nie tylko.

Właśnie Sen... mimo swojej oczywistej melancholii, daje nadzieję, bo są tu jasne wskazówki. Na mnie ten kawałek, jak już wspomniałem, oddziaływuje zdecydowanie pozytywnie, mimo żem raczej niewierca. Świetnie to ujęła anastazja:

Odsłuch wypadł świetnie i dam ocenę wyższą, niż kiedykolwiek wcześniej bym dał. Ale co, po to ten wątek, żeby na nowo odkrywać znane od lat rzeczy, nie?

Swoją drogą był to odsłuch wszystkich dotychczasowych czterech, w warunkach mało kontemplacyjnych, dzieci biegały, brzuch pełen po długim śniadaniu i w ogóle W takich warunkach Zostaw to zdecydowanie przebiło konkurencję, ale to już inny temat.

Piękny ten Sen nocy letniej i 8/10, zatem dość drabinkowo się to póki co układa...:

W krainie smoków 6/10
Bóg jest miłością 9/10
Zostaw to 7/10
Sen nocy letniej 8/10


... czy czas na słabszą ocenę nadejdzie dla mnie teraz?

_________________
ćrąży we mnie zła krew

gdy słucham Sen Nocy Letniej myślę o Lunie* i Pietruszce** jak wracając po zabawie drogą do chałupy śpiewa
9/10


* płyta
** Kamień na kamieniu

_________________
J 14,6

Żeby zdążyć, bo nie wiem, kiedy Aras pospieszy z nowym losem, narazie tylko ocena:

9/10

Resztę dopiszę zaraz. Albo trochę później, niż zaraz, nie mam weny do pisania...

No dobra, zaraz/później nadeszło.

Muzycznie dzieje się tu tyle dobrego, ze rozważałam nawet 10/10, ale ostatecznie postanowiłam zachować tą ocenę dla utworów, które tak mocno wryły mi się w pamięć i serce, że nie muszę ich odświeżać i specjalnie na potrzeby wątku odsłuchiwać, żeby wiedzieć, że na tyle właśnie zasługują, jak choćby np. kolejne wylosowane Other Side.

Nie mam tu żadnych skojarzeń z werandą. Początek kojarzy mi się z nocą na jakimś zimnym i wietrznym pustkowiu, i to współgra z tekstem, choć na krótko, bo potem następują dźwięki zbyt na to lekkie, zbyt pogodne, zbyt beztroskie, zwłaszcza to Laj laj laj - które unosi i porywa do tańca (i swoją drogą jest świetne). Dopiero później, gdzieś w środku utworu pojawia się waltornia pełna smutku, ciężaru utraconych nadziei. Ale potem brutalnie wcina się w nią gitara jak na pobudkę i znów wraca lekkość, radość, optymizm, uniesienie. Muzyka tej piosenki wyraźnie stoi po stronie pocieszenia z ostatniej zwrotki i z niego wypływa.

Tyle, że ja po tamtej stronie nie stoję. Tekst, nie da się ukryć, w 100% o mnie.
Milość doczesna to tylko sen nocy letniej, którego nie warto już śnić, bo i tak się nie wyśni, szkoda tylko, że pocieszenie Miłością Wieczną jakoś nie wystarcza...
Muzeum egzystencji, bo przecież nie życia - prawdziwe to aż do bólu...
A praca nad sobą to błądzenie po omacku, bo nikt nic nie powie, każdy się odwraca bez słowa...
Modlitwy leżą umarłe, bo nie ma w nich wiary...
I wystarczy tych dołów...

Muzyka, niezależnie od tego, czy współgra mi z tekstem, czy nie, jest po prostu piękna i bez wątpienia jest to jeden z najjaśniejszych punktów na PMK.

Crazy liczy na słabszy kawałek, a ja liczę na kawałek, w którego ocenie różniłabym się wreszcie od większości forumowiczów, bo póki co czuję się przeciętna jak cholera...