arasek pisze:
Posłuchałem kilka razy. No cóż, bez przełomu.
Owszem, sam motyw dęty bardzo wpadający w ucho, to dla mnie chyba główny plus "Other Side". Linia basowa - na luziku, z mini przesterkami czasem - też ok. Perkusja trochę bujająca, trochę murzyńska - fajna.
(...)
Tymczasem słuchając tego niemiłosiernie rozwleczonego utworu wyobrażam sobie koncert jazzowy. Zespół gra utwór, tak dobrze im się gra, że wpadają w jakieś improwizacje, w jakieś fridżemy, grają już kwadrans, uśmiechają się do siebie, tu sax warknie a trąbka mu odpowie, tu gitara zmyślnie zajęczy a bębniarz czujnie wychwyci aluzje i coś tam zabębni na to, mają radość z grania... tylko mnie to nudzi i robię to co Maklakiewicz na polskim filmie.
Cytuję post Araska prawie w całości, ale co zrobić, skoro napisał on to, co mogę napisać i ja. Poza tym, teraz mogę napisać drugi raz to samo i mój post będzie rozwleczony, czym nawiążę - toutes proportions gardées - do recenzowanego utworu.
Freaka, o czym pisałem, jakiś czas temu bardzo doceniłem, ale to jest jego najsłabsze ogniwo. Każdy z elementów, o których napisał Arasek sam w sobie jest ok (dorzuciłbym jeszcze manzarkowe klawisze w drugiej połowie), ale też wszystkie one należą do tego typu zagrywek, które po jakimś czasie zaczynają mnie denerwować. Przykładowo - podoba mi się bas, od którego utwór się zaczyna, ale to, że na nim opiera się do końca, już nie za bardzo. Mała niezgoda co do głównego plusa, bo tym jest dla mnie wokal (brzmiący mi, jak te klawisze, drzwiowo), choć nie mogę nie zaznaczyć, że niestety tylko do pewnego momentu, bo tego, co się wyrabia przez ostatnie 2-3 minuty, niestety nie jestem w stanie zdzierżyć (po co w ogóle jest ten fragment, nie pojmuję - sprawia jedynie, że i w liczbie punktów koniec końców zgadzam się z Araskiem, choć wcześniej miałbym ochotę dać ciut więcej).
arasek pisze:
Doceniam, że zespół postanowił poszukać w tych rejonach. Ale to rejony nie moje (...) "Other Side" przechodzi dość sprawnie obok mnie, kłaniam mu się z szacunkiem i bez emocji.
Właśnie tak. Odczucia takie same, jak przy słuchaniu Floydów, na ten przykład. Chłodny szacunek. Czyli dla Armii stany niskie. 2/10.
Aras, zróbże coś z tym losowaniem, bo znowu wychodzę na czołowego malkontenta...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
) przesłuchałem utwór raz jeszcze. Jawi mi się teraz lepszym, niż wtedy, gdy Freak się ukazał. Nie bardzo przepadałem za uwagami o "czarowaniu Merlina", one mnie mocno do Freaka zniechęcały, ale od strony wykonania muzycznego, jest to niezły utwór. Ostatecznie, dostaje 5/10. 
Generalnie dużo urody w tym utworze, która potem jak dla mnie się rozwiewa, choć dziś dałem radę posłuchać do końca (lecz w międzyczasie wyszedłem do innego pokoju w jakiejś sprawie 
