Ultima Thule

Po raz drugi poprosiłem córkę o wylosowanie numeru do Omawiania.

No dobrze... czy tylko ja czuję, że będzie jakoś ...letnio? A może się mylę? -----> "PRZEMIANY"

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Pierwszy!

Ten utwór szczególnie mi się kojarzy. Z tego powodu wysoka nota 9/10. No i z powodu niesamowitej perkusji.

_________________
Would you know my name, if I saw you in heaven ?

Mój kanał na YouTube, czyli klejenie modeli, ale nie tylko.

Przemiany. Pierwszy z wielkiej trójki /przemiany -echo -zła krew/, które uderzyły mnie przy pierwszym słuchaniu Ultimathule, nocą kwietniową 2011 , w autokarze do Francji.

Przede wszystkim tekst. Warto go posłuchać raz jeszcze, bo wydaje mi się że z każdym rokiem coraz bardziej aktualny.

Wszystko tu jest mocne i na swoim miejscu. Od - śnił mi się mój wróg i mówił :przebacz mi przyjacielu, - do :w czarnym teatrze na piętrze żegnam się z tobą na zawsze.
A potem ta druga zwrotka. Teraz już nie ja to mówię.

Siła tego utworu kojarzy mi się z czarną nocą przesuwającą się po drugiej stronie szyby, z nieznanym które podchodzi do gardła, z wczesną wiosną która oprócz tego że niesie nowy, mocny wiatr, jest także wczesną jesienią.

Bardzo udany utwór, kolejny którego nie znałem, wokal Tomka zaiste czadowy,
jak za starych dobrych czasów, tekst wraz z nim brzmi znakomicie, no i nastrój jest Duchowy,
więc jest to pozytywny aspekt jego oceny, bo "Duch" jest w moim top 5 płyt Armii 8/10.

Ale 10 nie mieści się w top 5

9/10

Na razie nie ocenię, posłucham i poczytam, co piszecie. Na teraz ten numer jest u mnie w niższych rejonach stanów średnich

...dla mnie jeden z najlepszych kawałków na UT... tekstowo na pewno czołówka... i generalnie to lubię bębny na płycie (pomimo tego, że jak ślepy grał w Armii to na koncertach zazwyczaj nie specjalnie to mi iskrzyło)... ale na przykład we Flapjacku brzmieł naprawdę zacnie...
...mam nadzieję, że coś uda mi się więcej napisać w najbliższym czasie...

_________________
Więc dokąd, dokąd ta wędrówka
Posmutniał król i zadął w róg
Przeciwnik straszy, pielgrzym idzie
A pyta zawsze Bóg

Tak w ogóle, to w ciągu dwóch tygodni dwie skrajne pozycje skali głosu Budzego. W Adwencie wspaniały, jak pisałem wcześniej - może najwspanialszy, a tu - cóż... Nie chodzi o to, że zły, czy jakieś błędy, tylko się zastanawiam, po co, po co używać tej strasznej barwy, chrypy i wysilenia, jeśli efekt i tak jest słabszy, niż gdyby to było zaśpiewane głosem z Triodante, czy właśnie z Adwentu?
Co do Przemian - posłuchałem ponownie kilka razy. No, nie jest to numer z mojej bajki za bardzo. Jedyne, co podwyższa moją ocenę, to perkusja (naprawdę dobra, sporo się dzieje, brzmienie też super), trochę rzeczy z partii gitary i ewentualnie tekst. Wystarcza, bym dał 4/10.
Zauważyłem przy tym, że jest to - podobnie, jak Oddech - kawałek, który bardzo traci na wyjęciu go z kontekstu całej płyty. Sam w sobie nie za wiele wnosi, a pomiędzy innymi jakoś tam pasuje i przemawia.

Podzielam takie ujęcie sprawy. Przy czym dla mnie jest to wielkość na miarę płyty Ultima thule. Zatem: bardzo dobre utwory, ale całkiem inna liga, niż choćby właśnie omawiany Adwent. Kiedyś na początku nieco bardziej lubiłem właśnie Złą krew od Przemian, a potem chyba się odwróciło - Zła krew zaczęła mnie lekko mulić, a "groźność" Przemian przemawiała nadal. Ja lubię ten charkoczący wokal - to że nie jest taki 'piękny' jak w Adwencie to się rozumie z definicji. Inny jest charakter i wymowa utworu. W końcu Przemiany - to "Okrutniak". Pamiętacie?

Zła krew dostała ode mnie 6,5 i odsłuchy wtedy bardzo trafiły, bo spodziewałem się niższej oceny. Teraz też bym roboczo obstawiał koło szóstki, ale zobaczymy.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Eeetam. Twierdzę, że dałby radę brzmieć jeszcze mocniej, okrutnioej i groźniej bez tego charkotu. Poza tym mam za złe to, że okrutniakiem jest praktycznie każdy numer na UT z wyjątkiem tytułowego. I każdy (już bez wyjątku) na Toni. Na Prozessie i Freaku na szczęście nie jst już tak jednolicie pod tym względem

Na plus: cała waltornia i perkusja w środkowej części utworu. Na minus niestety większość pozostałości

Zgadzam się całkowicie z Otokarem w tej kwestii:



Tekst, gdyby był inaczej zaśpiewany, zdecydowanie ratowałby ten numer, ale w takim wydaniu jest strasznie wprost męczący, aż boli.

Ulubione fragmenty: od 1:56 do do 2:58, oraz od 3:32 do końca. Ciekaw jestem, co byłoby gdyby w oparciu o te części instrumentalne zagrać ten utwór od nowa, z 'triodantejską' liną melodyczną?

Na teraz: 4.5/10

_________________
Ceterum censeo Platformem delendam esse

Wszystkie prawdziwe ścieżki prowadzą przez Góry.

Zawsze mieć dojrzałe jagody do jedzenia i słoneczne miejsce pod sosną, żeby usiąść.

My gender pronoun is "His Majesty / Your Majesty".

No tu to trochę pojechałeś. "Cud" i "Ostatnia chwila" to przecież jednak nieokrutniki (i niecharkotowce).

_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co

Eeetam. A ja twierdzę, że dobry charkot nie jest zły!

Na pewno nie zgodzę się też ze skwitowaniem, że na Ultimie są same Okrutniaki. Kiedy sto lat temu Aviator opublikował listę nieformalnych tytułów utworów z Ultimy, od razu wiedziałem, że Okrutniak to muszą być Przemiany. Po prostu najlepiej pasuje i jest to zdecydowanie najbardziej bezkompromisowo groźny utwór na płycie. Nawet jeżeli nie wszystko jest tam udane, to jednak doceniam.

_________________
ćrąży we mnie zła krew

Bo ja wiem? W "Cudzie" niecharkoczące są może dwa pierwsze wersy zwrotki. Co do "Ostatniej chwili" to mogę się zgodzić, że to nieokrutniak, ale nawet w tym numerze, gdzie zupełnie nie pasuje ten charkoczący wokal - on jest! Cały czas. Porównaj sposób śpiewania Budzego w tym kawałku - z takim np. "Adwentem". Ja tego kompletnie nie rozumiem. I niestety wygląda to jak maniera. Jak kurde jakiś Santana, który w każdym numerze musi, po prostu MUSI, wcisnąć to samo solo, choćby zupełnie nie pasowało. Pewnie jestem tu zbyt surowy, może też niesprawiedliwy. Ale piszę to z autentycznego żalu. Żalu za tym pięknym, czystym wokalem z wcześniejszych płyt. Tym, o którym kiedyś, chyba jeszcze na gerach napisałem, że dla mnie to jest klasa i barwa wokalna Jima Morrisona, a prawdopodobnie jeszcze lepsza (za co zostałem przez kogoś lekko wyśmiany/zbesztany, ale nadal tak uważam). Smutek i nostalgia

Na marginesie - dzięki temu wywołaniu Araska puściłem sobie od dawna niesłuchaną "Toń". I oprócz tego samego zawodu, że tyle tu wtórności w stosunku do wcześniejszych płyt Armii (głównie dotyczy to kompozycji, melodii i partii wokalnych), jednak dostrzegłem małe przebłyski - w tych numerach, o których wspomniał Arasek. Te bardzo ciekawe, niespotykane wcześniej rzeczy grane na gitarach na przykład. Może tego trzeba słuchać jednak nie w całości, tylko fragmentami, po kawałku?

Bardzo ciekawie piszecie.

Widzę, że nie tylko ja miałem problem z wokalem na Ultima Thule. Na początku był dla mnie nie do przejścia. Odbierałem to jako próbę odmłodzenia się przez Budzego – jeszcze potrafię ryknąć! – a potęgą był dla mnie zawsze jego czysty śpiew. Długo oswajałem się z tą płytą i teraz właściwie ją lubię. Lubię ten chłód, który z niej wyziera i tą tajemnicę która za nią stoi. Tajemnicę pustego miasta w mroźny bezśnieżny poranek.
„Przemiany” to top UT. Chyba nawet jest to mój ulubiony utwór z tej płyty. Świetny tekst, pełen obrazów: wróg – przyjaciel jak u Kazika (umarł mój wróg – jedyny mój przyjaciel), muskularny duch pchły – piękne, widziałem to i żyję, Ultima Thule.
Świetna perkusja, przełamanie, sama struktura kompozycji. A ten krzyk, ten wrzask – jestem w tym krzyku, żyję, istnieję. W tym pustym, mroźnym mieście, w tym śnie – jestem – jeszcze nie zniknąłem. Żegnam się na zawsze, ale jeszcze jestem.

10/10 (a co tam )

_________________
muzyka gra, a dzień ucieka
last.fm/wokr