|
Mam ambiwalentne uczucia co do "Statku burz". Wysłuchałem go teraz kilka razy i nucę sobie, ładnie wszedł do głowy... problem w tym, że nieczęsto chce mi się go słuchać. Teraz zrobiłem to na potrzeby WFO, ale do wielu innych utworów Armii nie wymagam takich przyczyn. Jakoś tak chyba jest, że do tego utworu potrzebuję jednak konkretnego nastroju, nastawienia, w sumie też spokoju. W takich okolicznościach odwdzięcza się. Przy nieuwadze, rozkojarzeniu - nie wchodzi.
Za największą zaletę poczytuję "Statkowi" współgranie muzyki i tekstu. Zwrotki oparte na solidnej podstawie, niby da akordy ale bas (niemal?) ten sam. Refren wznosi się do góry i przy podsumowującym "płynie statek burz" wraca do tej podstawy, tej koleiny, którą idzie dalej cała opowieść. Oczywiście motyw waltorni w finale - potężny, zdecydowany, podkreślający że To Już To - wspaniały! Ale mimo tych ciemnych barw, całej atmosfery zniszczeń i "wyjących syren" (czuje się, że Budzy musiał widzieć japońskie Godzille z lat 70 i 80, to unikalne pokoleniowo reminiscencje), jest w tym utworze - o paradoxie! - wiele łagodności! Na podstawowym poziomie: muzycznie. To jeden z najbliższych muzyce środka utworów Armii. Na drugim poziomie: tekstowo. Czym jest to spowodowane? Może tymi umiejętnie umieszczonymi poziomkami i ekstazami fal? Dla mnie chyba tą postawą podmiotu lirycznego pod koniec, która jest tak dziwna że sam siebie pyta:
Czemu tak jestem spokojny
Czemu nie wstrząsa mną płacz, gorzki płacz
To jest wzruszający, dla mnie kulminacyjny moment. Chwila kiedy z tego całego chaosu i zagrożenia nagle powstaje mały schowek bezpieczeństwa. Może nagle unoszący się nad to wszystko? Nie wiem... jak interpretujecie ten tekst? Uważam go za jeden z ciekawszych z całej twórczości Budzego...
Raczej będę tu wyjątkiem, ale nie jestem sympatykiem wolnych/instrumentalnych części utworów na tej płycie. No ładnie jest to zagrane, przecież nie omijam. Ale brak mi tu czegoś, trochę to wszystko podobne do siebie. Do analogicznych fragmentów z "Duch wieje...", "Snu nocy letniej" czy "Legendy" wiele brakuje.
Na pewno mocny punkt "Der Prozess", choć nie najlepszy.
Może jeszcze zmienię, na razie 7,5/10
_________________
czasy mamy jakieś dziwne
głupcy wszystko ogołocą
chciałoby się kogoś kopnąć
kogoś kopnąć - ale po co
|
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
.
.