arasek pisze:
Kompozycja, gdyby ją rozłożyć na czynniki pierwsze, nie jest przecież skomplikowana (...). Jednak tak skonstruowana i zaaranżowana, że robi wrażenie bogatszej.
trafne spostrzeżenie - ja już się tyle jej nasłuchałem i nagrałem, że TROSZKĘ przybladła
bebechy są czasem mocne (to bazowe przejście ze zwiększonego akordu do zwykłego bez trudu niesie całą zwrotkę) czasem moim zdaniem mniej (temacik gitarowy na mnie osobiście już nie działa)
na plus jest arcyciekawa koda, troche rozbujana, trochę mistyczna, z fajnymi przełamaniami - głos Marty bardzo naturalny, ładna barwa
dziś najbardziej jednak rusza mnie osnowa klawiszowa, niesamowite są te trochę mroczne a trochę kojące partie, zwłaszcza pod słowami "czyjeś piosenki..." (na koncertach śpiewałem tam w zamian "hinduską" harmonię, trochę była to siekierka na kijek, ale jakoś też pasowało)
ciekawie dogaduje gitara akustyczna pod koniec zwrotek, zupełnie nie w stylu Budzego, moze to Banan gra?
tekst rzeczywiście najwyższej klasy
ale - przez ten refren w sensie główny temat gitary - daję "tylko"
8.5_________
mam bardzo fajne wspomnienia z grania tego numeru
po pierwsze - mój pierwszy koncert w szeregach Szkieletów, po meczu z Czaszkami, to był pierwszy mój występ/pierwszy utwór po bądź co bądż katastrofie w Krotoszynie i po tym utworze Kmieta bił mi brawo, dla młodego czlowieka w niebieskiej koszulce był to całkiem nie drobiazg
po drugie - mimo że nie znoszę transu w muzyce, to w wykonaniach koncertowych - i z Beatą i też z Amadem - z lubością dawałem się rozkołysać i ponieść temu rytmowi... ciekawe, że i Beata i Amadeusz grali ten chyba trudny numer z takim dziwnym spokojem, bardzo tęsknię do tych koncertowych wykonań - Bananaowa perkusja w wersji studyjnej brzmi całkiem nieźle, ale to nie ten feeling...
po trzecie - Paweł Klimczak na próbach a raz chyba na żywo prześmiesznie "wyginał" jakimś efektem ten główny temacik
po czwarte - pamiętam koncert w Lublinie a powietrzu, który zaczał się z opóźnieniem przez zupełnie niepotrzebny problem organizacyjny, ten numer był na początku i nie mogłem się skupić, więc nie wszedłem ze wspomnianą wyżej harmonią i Budzy posłał mi siarczyste spojrzenie pełne wyrzutu, a mi się zrobiło miło, że jednak ta harmonia jest tam potrzebna (EDIT: Smok
nagrał to wykonanie i widzę, że Tom się jeszcze potem werbalnie upomniał (Ger! śpiewaj!
) , wymyśliłem ją zresztą w busie podczas zaimprowizowanej próby w drodze na Song of Songs 2009
po piąte - ech, fajne czasy...
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
