Karolina pisze:
nie rozumiem zachwytów nad The end. Co prawda raz dopiero przesłuchałam i to jest bardzo dobry utwór, mocne **** ale nie słyszę krzty tej genialności dzięki której Kacper i Krejzi i nie wiem czy nie ktoś jeszcze uważają to za najlepszy utwór wszechczasów
nie wiem, czy ktoś jeszcze, ale my dwaj owszem i muszę przyznać, że po latach ta opinia nadal mi się nie zmieniła (ostatnio zastanawiałem się, czy aby The End nie pozostaje na pierwszym miejscu z przyzwyczajenia - ale nie)
dlaczego? żaden inny utwór rockowy nie ma dla mnie porównywalnej siły
zahipnotyzowania mnie. tak, niczego tu nie da się nawet porównać.
Oczywiście, zdolność zaczarowania słuchacza nie jest jedyną ani może nie jest najważniejszą cechą utworu muzycznego, w związku z czym rózne inne utwory na róznych polach mogą The End przewyższać. Ale jednak jak kogoś zahipnotyzują, to robi to, co się mu każe...
więc jest to potężna siła!
Może dlatego nie jestem w stanie zaakceptować wykonywania tego utworu manewrowo, zwłaszcza przez Gera, o którym wiadomo, że Endu nie lubi... próby zrobienia tego "na poważnie" wypadają blado, a zdarzające się próby zagrania Endu z przymrużeniem oka sprawiają, że muszę WYJŚĆ z pomieszczenia, bo nie mogę znieść profanacji.
Żeby ktoś sobie nie pomyślał - bynajmniej nie uważam tekstu piosenki The End za wielką poezję, broń Boże. Słowa Morrisona mają jakiś tam klimat, oczywiście, są frapujące, może fajnie się je powtarza, ale pod każdym względem - również pod względem kreowania wizji - siłę tego utworu tworzy
muzyka. Muzyka, w tym również głos Morrisona, jego emocje, brzmienie, które idealnie współgrają, tworzą bezbłędnie zsynchronizowaną jedność z hipnotyczną gitarą Kriegera, zaskakującym, ale przecież nieodzownym tłem malowanym przez Manzarka i wszechobecnymi blachami, gdzieniegdzie wzbogacanymi uderzeniem w kotły Densmore'a.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
, i to nie, że jestem w jakimś ciężkim szoku, bo najgorsze już mam za sobą i to w sumie chyba bardziej ta emotikona 
by pasowała 
