Wrzucam w tym temacie,ponieważ Roy Wood ma duże powiązania z zespołem elektryków,bo jak wszyscy fani wiedzą,tacy raczej bardziej obeznani,to on był współzałożycielem tego bandu.Niestety już po pierwszej płyciie,wiadomo jednocześnie ambitni panowie,pokłócili się o rodzaj preferowanej twórczości,
trochę w sumie szkoda,ponieważ zawsze brakowało w ELO,tej cząstki jakiegoś mocniejszego szaleństwa.Roy jako kreatywny koleś,tuż po odejściu od bandy Lynna,założył grupę o nazwie Wizzard,która miała być orkiestrową wersją,ściany dźwięku psychola Phila z nazwiskiem Spector.
Krążek zaczyna się glam rockowym rockersem,o tym że możesz tańczyć do rytmu rock'n'rolla,każdy raczej to wie,ale zawsze warto to podkreślić.Następny numer to wzór wybitnej klasy artrockowej,
bite trzynaście minut galopujących solówek,wibrujących saksofonów,i plemiennie wybijanego rytmu perkusyjnego.Że Roy to trochę szaleniec uzmysławia nas natomiast trzecia z kolei kompozycja,na tym przykurzonym nie co krążku,
bo któż się spodziewał trąbkowej pastorałki,w rytmie marsza.Ktoś na internecie nazwał tę płytę,krążkiem psychobilly ad 73,
dwa numery następujące po zaskakującej pastorałce,uzasadniają że można chwilę pomyśleć na słusznością tego poglądu.Krótko opisując Elvis na glamowym tripie.Płyta kończy się ponownie mieszająca wątki kompozycją,ale w sumie to można napisać,o każdym numerze z osobna.Polecam wszystkim fanom urozmaiconej muzyki,na tym pięknym forum.
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Jeff Lynne jest moim zdaniem wybitnym muzykiem z ogromnymi możliwościami. Nie wszystkie płyty mogę ocenić wysoko, ale akurat Time czy Out of the blue są świetne! 2 razy grali w ostatnich latach w Zabrzu, co olałam z idiotycznych powodów i żałuję do dziś.
)
jak śmio 
