Peregrin Took pisze:
A "?" Heya?
To w drugiej myśli
.
poprzednio jako azbest23 pisze:
Fajnie.
Będzie więcej?
Коммунизм
Równolegle do Grażdańskiej Obrony w latach 1988 – 1990 funkcjonował Kommunizm. Prowadzili go Jegor Letow, Konstantin Riabinow (Kuzja UO) oraz Oleg Sudakow (Manager). Był to dosyć szalony projekt studyjny, którego twórcy odwoływali się do różnych pomysłów nowoczesnej sztuki, przede wszystkim konceptualizmu. Po Kommunizmie pozostało trochę ciekawych albumów.
На Советской Скорости (1988)
Pierwsza płyta Kommunizma, nagrana w styczniu 1988. Zaczęli Jegor i Manager, a w trakcie dołączył Kuzja. W warstwie lirycznej На Советской Скорости opiera się na oficjalnej poezji epoki Chruszczowa. Warstwa muzyczna jest dwoista. Tłem muzycznym recytowanych lub śpiewanych wierszy są albo gotowe utwory sowieckiej muzyki popularnej (niektóre jak z sowieckiego San Remo, inne z filmów, radia czy tam skąd), albo też chłopaki grają sami swoje (mniej lub bardziej poważnie, a zawsze garażowo). Wspomniane recytacje czy śpiewy są dość osobliwe: głosy modulowane, nieczyste i celowo nieudolne. Wiadomo, że to wszystko nie jest na serio, ale nie jest to też kabaret. Raczej gruba psychodelia. Czasem trochę straszna.
***
Сулейман Стальский (1988)
Druga płyta Kommunizma poświęcona jest w całości Sulejmanowi Stalskiemu. Zaczyna się kulturalnie od życiorysu poety z Dagestanu. Tłem odczytu (w trakcie słyszymy, że prelegent przepłukuje gardło) jest jakiś lajtowy dżezik. Wrażenie komiczne. A dalej już lecą utwory Sulejmana. Najczęściej powtarzającym się w nich słowem jest „Stalin”. I podobnie jak na pierwszej płycie w tle słyszymy albo gotowe cudze nagrania, w których dominuje nastrój beztroski, albo też własne utwory, które tym razem jawią się jako bardziej spójne. Czuć inspirację zimną falą (The Cure), a może nawet Can. Bardziej to wszystko przejrzyste, przekonywujące, lepsze. Z jednej strony zabawne a z drugiej nie. Dziwne.
*** i 3/4
Веселящий газ (1989)
Trzecia płyta została nagrana bez Menagera. Tym razem jest to projekt prawie w całości autorski. Surowa rzecz, można powiedzieć nawet, że odpychająca. Chłodne rzężenie gitar, trochę wrzasków, perkusja z automatu – słowem słyszymy mocny, garażowy industrial. Jest w nim miejsce dla eksperymentów, jest też dla zimnofalowego klimatu, a niekiedy może przyjść na myśl nawet Dziubkowy Holy Toy. Ciekawostką jest pierwszy numer, w którym niespodziewanie rozpoznajemy kower „I Wanna Be Your Dog” The Stooges, tyle że zamiast oryginalnego tekstu Jegor śpiewa swoje „Бери шинель (Like Rolling Stone)”. Hm…
*** i 1/2
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
, zapomniałem o tym !
